Γράφει ο Τάκης Γεράρδης, συγγραφέας
Η πολυκατοικία στριμωγμένη ανάμεσα στις άλλες δεν σου γεμίζει το μάτι, αλλά σέρνει πάνω της μια κατάρα. Μπορεί αυτή να προϋπήρχε στο οικόπεδο που αγόρασε ο παππούς. Ήταν επιλογή του να είναι κοντά στη θάλασσα. Ολοκληρώθηκε το 1978. Ο παππούς Γιάννης φίλεργος, και συντηρητικός, στέγασε τις δυο κόρες του: την απρόσωπη Αργυρώ και την ανήσυχη και όμορφη Μαρίνα. Τους έδωσε από ένα διαμέρισμα, κράτησε κι ο ίδιος ένα γι αυτόν και την γιαγιά Ελένη κι ένα ακόμη το έδωσε στην εγγονή Πηνελόπη, κόρη της Μαρίνας από τον πρώτο γάμο. Η Μαρίνα κατοίκησε σε αυτό του πρώτου ορόφου που ήταν δίπλα στης κόρης της.
Τα δυο διαμερίσματα είχαν έναν πολύ ευρύχωρο φωταγωγό που έβλεπε ως επάνω στην ταράτσα. Συχνά μέσα του έπεφταν εσώρουχα και αντικείμενα από τους επάνω ορόφους, πράγμα που διευθετούνταν άνετα μεταξύ των ενοίκων. Δημιουργούσε πάντως ο μεγάλος φωταγωγός ένα φωτεινό άνοιγμα στα δυο διαμερίσματα κι αυτό χαροποιούσε την Μαρίνα. Νόμιζες πως υπήρχε μια ευρύχωρη αυλή. Τα λουλούδια όλο το χρόνο άνθιζαν και μοσχοβολούσαν.
Δεν θα σας κουράσω τώρα με τα συγγενικά πρόσωπα, τα ονόματα και τις ιδιοτροπίες τους. Δεν είναι αυτό το θέμα μου και το βρίσκω ιδιαίτερα πληκτικό για τον αναγνώστη. Άλλωστε τα περισσότερα πρόσωπα αυτής της οικογένειας έχουν πεθάνει. Πρώτα η γιαγιά Ελένη που έτσι κι αλλιώς ήταν κατάκοιτη. Μετά η θεία Αργυρώ στα σαράντα δύο της. Πήγε από λάθος σε παρακέντηση στη σπονδυλική στήλη. Είχε πάθει εγκεφαλικό και οι γιατροί έψαχναν τα αίτια. Ακολούθησε ο παππούς από τροχαίο. Πέρναγε τη διάβαση πεζός και τον χτύπησε το αυτοκίνητο ενός υπουργού. Ούτε το όνομά του δεν μας είπε η αστυνομία. Τελευταία στη σειρά η Μαρίνα, η πεθερά μου, πέθανε κι αυτή πριν από πέντε χρόνια, πλήρης ημερών. Τα διαμερίσματα μόλις άδειασαν πουλήθηκαν, εκτός από αυτό της πεθεράς μου.
Και βρεθήκαμε με την Πηνελόπη κάτοχοι δυο μεγάλων διαμερισμάτων που γίνονταν ακόμη μεγαλύτερα με τον φωταγωγό. Τα προβλήματα όμως της κατάρας αρχίζουν τώρα. Η πολυκατοικία μετά από το Συμβούλιο των Στρεπτοπελιών αποφασίστηκε να γίνει στέκι αναπαραγωγής τους. Οι δεκαοχτούρες πολλαπλασιάζονται με τρομακτικούς ρυθμούς. Στα σαράντα εκατομμύρια υπολογίζεται ο πληθυσμός τους σήμερα. Κανείς δεν τις κυνηγά για να τις φάει. Και προστατεύονται από τη φιλοζωία των ανθρώπων που ζουν στις μεγαλουπόλεις. Αυτές με τις κουτσουλιές τους καθημερινά διαβρώνουν τα πάντα. Όταν ο πληθυσμός των πτηνών φτάσει σε έναν κρίσιμο αριθμό τότε οι βροχές δεν θα προλαβαίνουν να ξεπλένουν τις κουτσουλιές τους. Αυτές θα καλύψουν τα πάντα. Κτίρια, δρόμοι αυτοκίνητα, δάση όλα θα σκεπαστούν κι ο πλανήτης μας θα καταντήσει μια πελώρια και δυσώδης κουτσουλιά. Τα οξέα τους θα διαβρώσουν όλη την επικράτεια, το οξυγόνο θα περιοριστεί, οι άνθρωποι δεν θα μπορούν να περπατούν, να εργάζονται, να κινούνται, μολυσματικές ασθένειες θα εξαπλωθούν.
Η φιλοζωία των Νεοελλήνων τα προστατεύει και τα θρέφει. Κι εκτός τούτου κανείς στις μέρες μας δεν θέλει να κάνει πιλάφι με δεκαοχτούρες. Έτσι αυτές επιδίδονται με μανία στις βασικές τους ασχολίες: φαί, σεξ και χέσιμο. Ωραία ζωή! Το φιλοσοφώ πού και πού και καταλήγω πως αυτό είναι το απώτερο νόημα της ζωής στον πλανήτη.
Στην αρχή είχα δει ένα ζευγάρι να έρχεται και να γεννά τα αυγά του σε μια γλάστρα. Από σεβασμό και τρυφερότητα δεν τα πείραξα. Και βγήκαν πουλάκια και ήρθαν μετά άλλες δεκαοχτούρες και γέννησαν άλλα αυγά και άλλα και άλλα…. Τώρα πια δεν μετριούνται. Ούτε και υπολογίζονται οι κουτσουλιές τους. Δοκίμασα το ξουτ, τους έριξα νερό, τα τρόμαζα με κινήσεις και κραυγές αλλά αυτά με αντιμετώπιζαν με αταραξία. Και συνεχώς πολλαπλασιάζονται και συνεχώς αφοδεύουν ασύστολα. Πήρα μερικές φορές και μάζεψα τις ακαθαρσίες τους. Κιλά το σκατό! Ώσπου γέρος πια κουράζομαι να τα κυνηγώ και να φροντίζω την υγιεινή στο χώρο τους. Παράτησα εντελώς στη τύχη του το φωταγωγό κι αυτός μέρα με τη μέρα γίνεται μια δυσώδης κόπρος του Αυγεία. Έκλεισα ερμητικά τα παράθυρα από τα δυο διαμερίσματα και κάθε τόσο ρίχνω κλεφτά ματιές. Τα κόπρανα κοντεύουν να φτάσουν στον δεύτερο όροφο. Σκέφτομαι να αφήσω το παράθυρο ανοιχτό και να έρχονται και μέσα. Έτσι κι αλλιώς δυο μαγκούφηδες είμαστε με την Πηνελόπη. Τα δυο διαμερίσματα έχουν μόνο έπιπλα κι αυτά είναι σκεπασμένα για να μην σκονίζονται.
