Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Από τους πίνακες που αναδεικνύουν την καλλιτεχνική δύναμη ενός ζωγράφου να αναπαραστήσει μία ιερή στιγμή της Ιατρικής Επιστήμης; ένα μάθημα ανατομίας το οποίο προετοιμάζει τους νεαρούς και επίδοξους ιατρούς στο να αναγνωρίσουν την ασθένεια, να μάθουν το ανθρώπινο σώμα και να αποκωδικοποιήσουν τα μυστικά αυτού του θαύματος. Της πιο πολύπλοκης μηχανής που υπάρχει.

Από το 1632 που ο Ολλανδός Ρέμπραντ φιλοτέχνησε αυτή την υπέροχη ελαιογραφία, μέχρι σήμερα, ο πίνακας αποτελεί ένα θαύμα της ζωγραφικής τέχνης και η ωραιότερη αναπαράσταση μίας ιατρικής στιγμής στην Τέχνη.

Το Μάθημα ανατομίας του Δρ. Τουλπ απεικονίζει μία αληθινή στιγμή διδασκαλίας του ανατόμου Νικολάες Τουπ στους μαθητες του. Αυτή τη φορά αντικείμενο μελέτης είναι ένας ανοιγμένος βραχίονας, με τον ίδιο το δάσκαλο να αποτυπώνεται με αυστηρή έκφραση ως ένας καθηγητής που επιθυμεί να μεταγγίσει γνώση αφοσιωμένα και ακούραστα.

Οι μαθητές αποτυπώνονται ως σπουδαστές με διάθεση για γνώση, οι οποίοι παρακολουθούν με αφοσίωση, ενώ δε λειπει και η ανθρώπινη αντίδραση της απέχθειας στο πρόσωπο ενός σπουδαστή που βλέπει ένα ανοιγμένο χέρι και γνωρίζει τον εσωτερικό κόσμο του σώματος.

Ο Ρέμπραντ φανερώνει εκτός από την καλλιτεχνική του αρτιότητα και τις ανατομικές του γνώσεις, γεγονός που δείχνει ότι μπορεί να είχε μελετήσει το έργο ανατόμων όπως ο Αντρέα Βεσάλιους. Παράλληλα, είναι ένα έργο που δείχνει και την αυτοπεποίθησή του καθώς φέρει και την ίδια την υπόγραφή του.

Η αθάνατη αναπαράσταση σε μία ιατρική σπουδή, η εξαίσια αποτύπωση του μέρους του σώματος που προορίζεται για μελέτη, η επιτυχημένη απόδοση των συναισθημάτων τόσο των σπουδαστών όσο και του δασκάλου, καθιστούν τον ίδιο ένα αριστούργημα.