Η Μαίρη Χρονοπούλου γίνεται σήμερα 88 ετών, η οποία μιλώντας στην εφημερίδα Espresso και τον Νίκο Νικόλιζα, δήλωσε: «Δεν με ενδιαφέρει να θυμάμαι τα γενέθλιά μου… Δεν έχει νόημα». Η ίδια δεν δίνει πλέον συνεντεύξεις: «Δεν υπάρχει κάτι που να θέλει να μάθει ο κόσμος για εμένα πια. Ο κόσμος έχει άλλα καθημερινά προβλήματα. Όπως τον κορωνοϊό, που όλοι τον φοβούνται. Τον φοβάμαι και εγώ αυτόν να ξέρεις» ανέφερε. Λόγω της πανδημίας μάλιστα, δεν θα δεχτεί επισκέψεις: «Άλλωστε όλοι οι φίλοι μου έχουν πεθάνει. Ο Φαίδωνας, ο Αλέκος, ο Νίκος, όλοι…».
Μάλιστα, όπως αποκάλυψε η ίδια έκανε δώρο στον εαυτό της μια τεράστια τηλεόραση, προκειμένου να βλέπει ενημερωτικές εκπομπές και ειδήσεις. «Όχι ταινίες. Μόνο ειδήσεις με ενδιαφέρουν και τι γίνεται εκεί στον έξω κόσμο» εξήγησε.
Η «Κυρία» του ελληνικού κινηματογράφου
Τα αφιερώματα κάθε χρόνο δίνουν και παίρνουν, αλλά η ίδια δεν ενδιαφέρεται για τα γενέθλιά της, ενώ δεν δίνει πλέον ούτε συνεντεύξεις. Η Μαίρη Χρονοπούλου υπήρξε μια από τις πιο όμορφες γυναίκες του ελληνικού κινηματογράφου. Εντυπωσιακή γυναίκα και ταλαντούχα ηθοποιός, έγινε σταρ στην καλύτερη εποχή του ελληνικού κινηματογράφου, τη δεκαετία του ’60. Με πλούσια υποκριτικά προσόντα σφράγισε πολλές ταινίες της Φίνος Φίλμ, και όχι μόνο… Η αδρή παρουσία της, το γεμάτο γωνίες πρόσωπο της αλλά και η παράξενη γοητεία που ασκούσε στους σκηνοθέτες την καθιέρωσαν ως μία από τις κορυφαίες παρουσίες στο χώρο του θεάματος.
1957 η πρώτη εμφάνιση
Το 1957 θα κάνει την πρώτη εμφάνιση της στο ελεύθερο θέατρο και μια σειρά σημαντικών θεατρικών και κιν/φικών συνεργασιών στην συνέχεια με την καριέρα της να απογειώνεται αρχές της δεκαετίας του ’60 μέσα από τις κλασικές δραματικές ταινίες της εποχής και τα μιούζικαλ του Φίνου που την καθιερώνουν σε μια από τις μεγάλες Ντίβες του σινεμά. Φινετσάτη με αρχοντική κορμοστασιά συνδυασμένα με φλογερό και μάγκικο πολλές φορές ταμπεραμέντο, θα ερμηνεύσει ρόλους Ντάμας και μοιραίας γυναίκας δίπλα στους ωραιότερους Ζεν πρεμιέ της εποχής.
1966 «Οι Θαλασσιές Οι Χάντρες»
Το 1966 μετά από δική της επιμονή ο Γιάννης Δαλιανίδης της δίνει έναν μικρό ρόλο στο μιούζικαλ «Οι Θαλασσιές Οι Χάντρες», όπου μάλιστα τραγούδησε το «Έκλαψα χθες» του Μίμη Πλέσσα. Στο επόμενο μιούζικαλ έχει τον τίτλο του φίλμ επάνω της. Είναι το «Μια κυρία στα Μπουζούκια», η ταινία που εκτόξευσε στα ύψη το άστρο της, η οποία ερμηνεύει καταπληκτικά τα τραγούδια «Του Αγοριού Απέναντι» και «Είμαι Γυναίκα του Γλεντιού» που έγιναν διαχρονικές επιτυχίες. Στην επόμενη μουσική ταινία, το «Γοργόνες και Μάγκες», η Μαίρη θα σαγηνεύσει το κοινό με το ακαταμάχητο στυλ και ταπεραμέντο της, όχι μόνο υποκριτικά, αλλά ερμηνεύοντας και το μεγάλο σουξέ «Καμαρούλα».
1987 βραβείο Α’ γυναικείου
Τον Αύγουστο του 1975 θα παντρευτεί τον τότε Δήμαρχο Σπάτων Δήμο Μπότσαρη με περίπου οκτώ χιλιάδες θαυμαστές να την περιμένουν στην εκκλησία όπου καταφθάνει με υπέροχο νυφικό Νταίζη Αντωνοπούλου στην Rolls Royce που οδηγεί ο φίλος της ηθοποιός Σταύρος Παράβας. Το ζευγάρι λίγο καιρό μετά τον γάμο θα τραβήξει χωριστούς δρόμους. Στον νεοελληνικό κιν/φο θα πρωταγωνιστήσει στις ταινίες του Θεοδώρου Αγγελόπουλου “Κυνηγοί” και “Ταξίδι στα Κύθηρα” και το 1987 θα κερδίσει βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου για την εκπληκτική της ερμηνεία στην ταινία “Τα παιδιά της Χελιδόνας”.
Το λαμπερό και υπερταλαντούχο αυτό πλάσμα παρά τα μεγάλα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει τα τελευταία είκοσι χρόνια δεν χάνει ποτέ το χαμόγελο και την αισιοδοξία αποτελώντας ένα μοναδικό παράδειγμα δύναμης και θέλησης για ζωή.
