Γράφει η Άννα Ζανιδάκη
Προλαβαίνετε να ξεπλύνετε τα κρίματά σας και τα εγκλήματά σας άραγε;
Είστε σε θέση να δείτε κατάματα τα μικρά προσφυγόπουλα,απ όπου κι αν προέρχονται και να στηθείτε απένατί τους, να σας ανακρίνουν, όπως έχουν τ αναφαίρετο αυτό δικαίωμά τους;
Μπορείτε να αντέξετε το δάκρυ και τον οδυρμό της μάνας που χάνει το παιδί της κι απ τις δυο τις μεριές,ενώ εσείς παίζετε τα δικά σας παιχνιδάκια;
Αλήθεια τι θα πείτε άραγε στα δικά σας παιδιά όταν ρωτηθείτε, που θα ρωτηθείτε να ‘στε απολύτως βέβαιοι.
Εδώ σ αυτή τη θάλασσα που το γαλάζιο της το απέραντο αγκαλιάζει κάθε θέληση, κάθε σφυγμό και παλμό, για να επέλθει επιτέλους η πολυπόθητη Ειρήνη!
Εδώ σ αυτή τη θάλασσα,που χει απέναντί της το Άγιο Όρος, ίσως και να σωθούν οι ψυχές σας, απ τις προσευχές των Μοναχών και Ερημιτών εκεί,που δεν ξεχωρίζουν έθνος , χρώμα και ιδέα.
Ποιος ξέρει, ίσως ή και σίγουρα να χουμε ελπίδα ως λαόςν να σώσουμε τις ψυχές μας ,τα παιδιά μας, που είναι τα μόνα αθώα,σ όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου και της συμφοράς.
Παραδειγματιστείτε απ τη γαλήνη της και αφήστε τις ταραχώδεις και ταραγμένες σας ψυχές, να πάρουν τη Θεία Χάρη.
Έτσι για να μεταλάβουν το σώμα και το αίμα του Κυρίου μας ,έστω και νοερά και να επέλθει η ηρεμία στην κατατρεγμένη όλων , απ τη δική τους πλευρά εαυτού τους .
Λυπηθείτε τα παιδιά , λυπηθείτε το μέλλον μας και μην το καταδικάζετε σε ένα παρόν μάχιμο και τρισάθλιο ,μα δώστε στις κάνες των τεθωρακισμένων ,το άνθος της ζωής και της ελπίδας,παρά τα δικά σας απονενοημένα πυρηνικόπληκτα διαβήματα.
Αν έχει κάποιος ψυχή, δε θα τη δηλώσει με έμπρακτες εμπόλεμες εχθροπραξίες, παρά με το αίμα της ζωής του, για να επικρατήσει η δική του γαλήνη , να απορροφηθεί η δική του κυκλοφορία ,για να ζήσει ο ίδιος μαζί με τους άλλους κι όχι να διαχέεται άδικα, άσκοπα, σε λεωφόρους και στενά, σε δρόμους και εργοστάσια!
Σ αυτήν εδώ τη θάλασσα ας βαπτιστεί επιτέλους η φόνισσα δύναμη του σκοτωμού και να αναληφθεί μια και καλή στα ψηλά ,αφήνοντας εδώ κάτω στη γη, τον επίγειο Παράδεισο , με ομόνοια, αγάπη ,λατρεία για τη ζωή και τα παιδιά μας !
Μωρά που είδαν το φως της μέρας, με σκοταδεισμό και τρομοκρατία, που το κλάμα τους δε θα ακουστεί εύκολα,κάτω απ το καθεστώς των Σειρήνων και κυρίως, μέσα απ το φόβο της μάνας, που είναι η μόνη που θα δώσει τη ζωή της για να ζήσει εκείνο!
ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ,ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ,ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗ!
Σ αυτό το θαλάσσιο παράδεισο,ας διαπεραστεί νοερά αυτή η ευχή και ας γίνει επιτέλους η ΚΑΤΑΠΑΥΣΗ ΠΥΡΟΣ !
ΑΣ ΓΙΝΕΙ Η ΓΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ ΠΙΑ !!!
