Έργα που έχουν επιμεληθεί καταξιωμένοι καλλιτέχνες σε όλον τον κόσμο κρύβουν μυστικά που ο κοινός νους δεν μπορεί να αντιληφθεί… Άλλωστε, στο γεγονός αυτό έγκειται η μαγεία της τέχνης. Όλη η ψυχοσύνθεση του ζωγράφου αποτυπώνεται σε έναν καμβά και μόνο ο ίδιος μπορεί να γνωρίζει επακριβώς τι συμβολίζει η παραμικρή πινελιά στο δημιούργημά του.
Τι είναι αυτό που κάνει ένα έργο να ξεχωρίζει; Υπάρχουν ορισμένοι πίνακες που μνημονεύονται εδώ και αιώνες, ενώ είναι αναγνωρίσιμοι από ανθρώπους που δεν έχουν καμιά απολύτως επαφή με την τέχνη. Αυτό, ίσως, συμβαίνει επειδή κρύβουν βαθύτερα νοήματα.
Στο αριστούργημα του Σάντρο Μποτιτσέλι «Η γέννηση της Αφροδίτης» (τοποθετείται από το 1482-5) η μορφή της θεάς είναι που τραβά την προσοχή μας. Τα χρυσόξανθα μακριά μαλλιά της και το γεμάτο καμπύλες σώμα της, στα αναγεννησιακά πρότυπα, μας αφήνουν με το στόμα ανοιχτό.
Ωστόσο, αυτό που γνωρίζουν λίγοι για τον πίνακα είναι ότι οι μορφές που βρίσκονται στα δεξιά της θεάς ψιθυρίζουν στο αυτί της τα μυστικά της αλήθειας και της ομορφιάς!
Το γεγονός ότι ένα αβγό υπάρχει ισορροπημένο στο κεφάλι ενός ιππέα στο έργο του Ιερώνυμο Μπος «Ο κήπος των επίγειων απολαύσεων» (τοποθετείται από το 1505-10) έχει αναφερθεί ουκ ολίγες φορές από τους κριτικούς. Πώς, όμως, ο καλλιτέχνης είχε μία τέτοια έμπνευση; To αβγό συμβολίζει τον εύθραυστο κόσμο στον οποίο ζούμε και το γεγονός ότι κάθε κίνησή μας πρέπει να είναι μεθοδική και ισορροπημένη.
Σημειώνεται ότι το εν λόγω έργο αποτελείται από τρία τμήματα, τα οποία κατά πάσα πιθανότητα διαβάζονται χρονολογικά από αριστερά προς τα δεξιά.
Συγκεκριμένα, το αριστερό πάνελ απεικονίζει τον Θεό να παρουσιάζει την Εύα στον Αδάμ, στο κεντρικό διακρίνονται θνητοί να ασχολούνται με διάφορες δραστηριότητες, ενώ στο δεξιό αποτυπώνεται η Κόλαση και τα βασανιστήρια στα οποία υφίστανται οι καταδικασμένοι.
Ο πίνακας «Λουόμενοι στην Ανιέρ» απεικονίζει ανθρώπους να κάνουν μπάνιο στις όχθες του Σηκουάνα. Αυτό ήταν το πρώτο έργο που φιλοτέχνησε ο Ζωρζ Σερά το 1884, αλλά πρόσθεσε στοιχεία πολλά χρόνια αργότερα, εμπνεόμενος από τον Γάλλο χημικό Μισέλ Εζέν Σεβρέλ. Αν παρατηρήσετε προσεκτικά, θα διακρίνετε στο βάθος του πίνακα καμινάδες που είναι από ένα εργοστάσιο κεριών και σύμφωνα με πολλούς είναι αφιερωμένες στον στοχαστή.
«Η Κραυγή» του Έντβαρτ Μουνκ δημιουργήθηκε το 1893 και απεικονίζει μια μορφή γεμάτη αγωνία. Θεωρείται από πολλούς ότι συμβολίζει το ανθρώπινο είδος κάτω από τη συντριβή του υπαρξιακού τρόμου.
Ο Μουνκ ήταν ιδιαίτερα μπροστά για την εποχή του, του άρεσε η τεχνολογία, ενώ αρκετοί θεωρούν πως ο πίνακας αυτός είναι αφιερωμένος στον εφευρέτη Τόμας Έντισον.
Αυτό που έχει πραγματικά ενδιαφέρον είναι ότι, πιθανότατα, το φαρδύ κρανίο της μορφής, που στο σημείο του σαγονιού στενεύει απότομα, συμβολίζει τον ηλεκτρικό λαμπτήρα που εφηύρε ο Έντισον το 1880!