Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας
Η ποιότητα της δουλειάς που γίνεται, εδώ και πολλά χρόνια, από την Τατιάνα στο θέατρο “Το Τρένο στο Ρουφ” είναι γνωστή και αδιαμφισβήτητη. Εξαιρετικές επιλογές κειμένων, εμπνευσμένες σκηνοθεσίες που αναδεικνύουν τη δυναμική κάθε λογοτεχνικού έργου, μια διαδραστική εμπειρία που δίνει στο θέατρο την ολιστική ουσία που του αρμόζει.
Το υβριδικό καλλιτεχνικό project “Έξι στα Δώδεκα” που εμπνεύστηκε και σκηνοθέτησε η Τατιάνα Λύγαρη και υλοποιήθηκε σε δύο κύκλους, ήρθε να επιβεβαιώσει για μια ακόμη φορά, την εντύπωση που μόλις περιέγραψα.
Έξι μοναδικά κείμενα νέων Ελλήνων συγγραφέων ξετυλίγουν το μίτο του μύθου τους με σκηνικό ένα βαγόνι τρένου, κινηματογραφική οπτική και μια ατμόσφαιρα, συνεπικουρούμενη από τον κατάλληλο ανά περίπτωση φωτισμό, που σε καθηλώνει και σε παρασέρνει σε ένα υπαρξιακό “ταξίδι” με προορισμό τους σημαντικότερους προβληματισμούς των καιρών μας.
Στο “Αν δεις νεκρό” της Αμάντας Μιχαλοπούλου, ο Μάνος Ζαχαράκος, στωικός, ήρεμος σχεδόν αέρινος στον ρόλο του νεκρού αδερφού που συνομιλεί με αδερφή του (Πηνελόπη Μακροπούλου) που βρίσκεται σε φάση αναζήτησης της ισορροπίας μετά την απώλεια και γι’ αυτό είναι ακραία συναισθηματική και αθεράπευτα νοσταλγική. Τα πλάνα εναλλάσσονται με ταχύτητα, ανά διαστήματα, αποτυπώνοντας την ένταση της στιγμής.
Στο “Γυάλινος Απόγονος” της Φωτεινής Τσαλίκογλου, ο Νέστωρας Κοψιδάς μεταπηδά με μαεστρία από χαρακτήρα σε χαρακτήρα, προσαρμόζοντας το ύφος και την εκφορά του λόγου, δηλώνοντας ταυτόχρονα και γιος και πατέρας, προσδοκώντας την ολοκλήρωση μιας επικοινωνίας που ίσως να είναι και ανέφικτη. Διχασμένοι κι οι δυο, ανάμεσα στην πραγματικότητα και την αναμονή μιας ανέγγιχτης αλήθειας. Προδομένοι, απογοητευμένοι, “τραυματισμένοι” από έναν κόσμο ψυχρό, βουβό.
Στην “Εκδήλωση” του Μάκη Τσίτα, Τατιάνα Λύγαρη και Ζωή Ρηγοπούλου, με αφορμή μια παρουσίαση βιβλίου στην οποία συνυπάρχουν, στολίζουν με λίγη ανεμελιά, λίγο κοινωνικό σχολιασμό, λίγη ατόφια αγάπη για τον πολιτισμό, τον μοναχικό τους βίο. Φαινομενικά χαλαρές, εύθυμες, ξεγελούν την αποξένωση με τακτικές ενέσεις συλλογικής κατανόησης κι ας αρνιούνται το επόμενο βήμα στη συνύπαρξη.
Στο “Ε, και;” του Τάκη Σερέφα, δύο ήρωες ενός σεναρίου, βρίσκουν την ευκαιρία να ξεκλέψουν 15 λεπτά από τον χρόνο του συγγραφέα τους και να επιχειρήσουν να ζήσουν μια “κανονική” ζωή, από την αρχή ως το τέλος. Νικόλ Δημητρακοπούλου και Μάνος Ζαχαράκος, ως δύο διαφορετικές όψεις της ίδιας αγωνίας για ζωή, γεννιούνται, ζουν και “πεθαίνουν” πριν η πένα τους δώσει την προκαθορισμένη μορφή τους. Αθώοι, αφελείς επιθετικοί, πάντως γεμάτοι ερωτήματα ψηλαφούν το νόημα της ζωής, της τόσο μικρής που γίνεται ακόμη μικρότερη όταν παραμένει ελεγχόμενη από τις προθέσεις τρίτων.
Στο “Μια εκδρομή στην Αρχαία Ολυμπία», Εμμανουέλα Κοντογιώργου και Πηνελόπη Μαρκοπούλου, συναντιούνται μετά από χρόνια και ο κρυμμένος εφηβικός πόθος έρχεται να συναντήσει την άνια της καθημερινότητας. Αυτό που τότε αρνήθηκαν να παραδεχτούν δένει με το τωρινό σπάσιμο των δεσμών, με τον πιο αντισυμβατικό τρόπο. Η καταδικασμένη ελευθερία της νιότης, ίσως βρει το αντίδοτό της στην αποδοχή της ανεξέλεγκτης ωριμότητας.
Τέλος στο “Ψ”, της Μιράντας Βατικιώτη, το αιώνιο δίπολο του θηλυκού με το αρσενικό, τα άγρια ένστικτα, η καταπίεση, το έγκλημα, όλα μαζί συνθέτουν τον καμβά των ανθρώπινων σχέσεων που προχωρούν σαν να βρίσκονται σε ένα τρένο που πασχίζει να αλλάξει πορεία αλλά μάλλον δυσκολεύεται εξαρχής να την χαράξει. Εβελίνα Αραπίδη και Νέστωρ Κοψιδάς, ως ετερόκλητοι, αντιφατικοί συνομιλητές, απολύτως πειστικοί μέσα στον εσωτερικό πόλεμο για αποδοχή της ταυτότητας.
Διάρκεια on demand προβολής έως και 30 Ιουνίου 2023, Εισιτήριο 8€, Ηλεκτρονική αγορά εισιτηρίου και προβολή του έργου στο viva.gr/tickets/theater/streaming/eksi-sta-dodeka-bkyklos-on-demand/
