Λέγεται πως ο γιγαντοπίθηκος, πρωτεύον ανθρωποειδές, έζησε στη Γη μέχρι πριν από 1 εκατομμύριο χρόνια. Σύμφωνα με κάποια λείψανα που έχουν βρεθεί, επρόκειτο για ένα πλάσμα το οποίο ζύγιζε από 200 έως 500 κιλά και είχε ύψος από 2 έως 3 μέτρα, και το οποίο εξαφανίστηκε λόγω έλλειψης τροφής.
Πριν από 78 χρόνια, γεννήθηκε ένας θρυλικός κινηματογραφικός ήρωας, ο οποίος παρέπεμπε κατευθείαν στο τεράστιο ανθρωποειδές που προανέφερα.
Ο συγγραφέας Έντγκαρ Γουάλας (1875-1932) κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου ήταν ο δημοφιλέστερος, μετά τον Ντίκενς, συγγραφέας στην Αγγλία. Έγραφε κυρίως ιστορίες με σασπένς –κέρδισε τον τίτλο «Βασιλιάς των Θρίλερ» – και οι ιστορίες του χρησιμοποιήθηκαν ως σενάρια για 160 περίπου κινηματογραφικές ταινίες! Το 1931, ο Γουάλας μετακόμισε στις ΗΠΑ και άρχισε να γράφει σενάρια για το Χόλιγουντ. Έτσι, το 1932, συνεργάστηκε με το σκηνοθέτη Μίριαν Κούπερ (1893-1973) στα γυρίσματα της ταινίας «Κινγκ Κονγκ», η οποία έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους, στις 2 Μαρτίου 1933. Στο μεταξύ ο Γουάλας είχε πεθάνει.
Σύμφωνα με την υπόθεση της ταινίας του Κούπερ, ο Κινγκ Κονγκ ζει στο νησί Σκαλ, στον Ειρηνικό Ωκεανό και οι ντόπιοι τον λατρεύουν ως θεό. Δεν είναι μόνος του αλλά ζει μαζί με άλλους όμοιους του. Βρισκόμαστε στην εποχή της Μεγάλης Ύφεσης και η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει και το χώρο του θεάματος. Τα θέατρα και οι κινηματογράφοι φυτοζωούν. Έτσι ο παραγωγός Καρλ Ντέναμ, αποφασισμένος να βρει ένα πρωτότυπο θέαμα για να προσελκύσει κόσμο, ταξιδεύει σε ένα αχαρτογράφητο νησί, όπου σύμφωνα με τις φήμες ζει ένας τεράστιος γορίλας, ο Κονγκ. Στο ταξίδι τον συνοδεύουν ένας πρώην πιλότος και μια ομάδα ηθοποιών, ανάμεσα στους οποίους είναι και η όμορφη Αν Ντάροου (την ερμηνεύει η ηθοποιός Φέι Ρέι, 1907-2004).
Σύντομα το κινηματογραφικό συνεργείο ανακαλύπτει πως ο Κινγκ Κονγκ υπάρχει στα αλήθεια και ζει μέσα στη ζούγκλα μαζί με άλλα προϊστορικά τέρατα. Επειδή όμως διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο αποφασίζουν να φύγουν βιαστικά χωρίς να υπολογίσουν πως ο γιγάντιος γορίλας διαθέτει …ανθρώπινα αισθήματα. Έχοντας, λοιπόν, ερωτευτεί την Αν, προσπαθεί να τους ακολουθήσει και εκείνοι τον αιχμαλωτίζουν. Φτάνοντας στη Νέα Υόρκη, τον φυλακίζουν σε έναν διαμορφωμένο χώρο και τον εκθέτουν στο κοινό. Εκείνος όμως δεν μπορεί να παραμείνει φυλακισμένος, θέλει να είναι κοντά στην αγαπημένη του και, αφού δραπετεύει, την απαγάγει και κρύβεται μαζί της στο ψηλότερο κτίριο της Νέας Υόρκης, το Εμπάιρ Στέιτ Μπίλντινγκ.
Μια από τις πιο θαυμαστές σκηνές της ιστορίας του κινηματογράφου είναι εκείνη που ο Κινγκ Κονγκ κρατά την αγαπημένη του
Αν στη μια του παλάμη και με τα τεράστια ακροδάχτυλα του άλλου χεριού την γδύνει με απέραντη τρυφερότητα! Μια από τις πιο ερωτικές σκηνές που έχει προβληθεί στις μεγάλες οθόνες, υπαινικτική απέναντι στον πουριτανισμό της εποχής.
Η ταινία «Κινγκ Κονγκ», η οποία είναι μια ελεύθερη διασκευή του γνωστού παραμυθιού «Η Πεντάμορφη και το Τέρας», με τα εκπληκτικά για την εποχή εφέ του Γουίλις Ο Μπράιαν (1886-1962), ενέπνευσε ταινίες, κινούμενα σχέδια, βιντεοπαιχνίδια και τηλεοπτικές σειρές. Η ιαπωνική απάντηση στον Κινγκ Κονγκ, ήταν ο «Γκοτζίλα, το τέρας του αιώνα», ταινία που γύρισε το 1954 ο Ισιρό Χόντα (1911-1993). Ο Γκοτζίλα δεν προέρχεται από την ξηρά αλλά είναι ένα τεράστιο, καταστροφικό, προϊστορικό θαλάσσιο τέρας που ξύπνησε και ενδυναμώθηκε από την πυρηνική ακτινοβολία. Δεν είχαν περάσει πολλά χρόνια από τη χρήση της ατομικής βόμβας και το τραύμα ήταν ακόμη νωπό στην Ιαπωνία. Έτσι η «δημιουργία» του ιαπωνικού τέρατος αποτελεί μια σαφή αλληγορία για τα πυρηνικά όπλα και την καταστροφή που υπέστησαν η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Ας επανέλθουμε όμως στον Κινγκ Κονγκ. «Νομίζω ότι ο πρώτος κινηματογραφικός “Κινγκ Κονγκ” παραμένει ίσως το πιο τέλειο μείγμα απόδρασης, περιπέτειας, μυστηρίου και ρομάντζου.
Προσφέρει όλα όσα οφείλει να προσφέρει ο “κινηματογράφος της φυγής”. Σε μεταφέρει σε σημεία όπου στην πραγματικότητα δεν πρόκειται ποτέ να βρεθείς και σου χαρίζει εμπειρίες που στην πραγματικότητα δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσεις. Και όλα αυτά μέσα σε ένα υπέροχο άρωμα συναισθήματος και φαντασίας», λέει ο σκηνοθέτης Πίτερ Τζάκσον, ο οποίος το 2005 αποφάσισε να γυρίσει το ριμέικ της πρωτότυπης ταινίας. Θέλοντας μάλιστα η Νέα Υόρκη να μοιάζει με το πώς ήταν η πόλη το 1930, αφαίρεσε ψηφιακά όλα τα κτίρια τα οποία χτίστηκαν μετά από εκείνη τη χρονολογία. Με πρωταγωνιστές τη Ναόμι Γουότς, τον Τζακ Μπλακ, τον Άντριεν Μπρόντι, τον Τόιμας Κρέτσμαν κ.ά., το ριμέικ του Τζάκσον θεωρήθηκε ως ιδιαίτερα επιτυχημένο. Να σημειώσουμε πως, για να είναι πιο ρεαλιστικό το πρόσωπο του Κινγκ Κονγκ, σχεδιάστηκε επάνω στον ηθοποιό, Άντι Σερκις, και τις εκφράσεις του προσώπου του.
Ενδιαμέσως, το 1976, είχε γυριστεί ακόμη το ριμέικ του Τζον Γκίλερμιν (1925-2015), με πρωταγωνίστρια την Τζέσικα Λανγκ. Ταινία η οποία δεν μπόρεσε να φτάσει στο ύψος της πρώτης ταινίας του 1933. Ο Γκίλερμιν επανήλθε το 1986 με το «Κινγκ Κονγκ: Η επιστροφή».
Επίσης γυρίστηκαν οι ταινίες, «Κινγκ Κονγκ, εναντίον Γκοτζίλα» (1962) και «Ο Κινγκ Κονγκ δραπετεύει» (1967) του Ισιρό Χόντα, «Κινγκ Κονγκ, η νήσος του Κρανίου» (2017) του Τζόρνταν Βογκτ-Ρόμπερτς κ.ά. Προσεχώς θα προβληθεί η «Κινγκ Κονγκ εναντίον Γκοτζίλα», του Άνταμ Γουίνγκαρτντ.
Τέρατα, οικονομική ύφεση, πυρηνικά όπλα. Ο κινηματογράφος ακόμη κι όταν χρησιμοποιεί ιστορίες, οι οποίες επιφανειακά φαίνονται αφελείς, πάντοτε παίρνει θέση απέναντι στα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τις κοινωνίες. Το προφανές λειτουργεί ως το όμορφο εξώφυλλο ενός βιβλίου, η ουσία του οποίου όμως βρίσκεται στις μέσα σελίδες.
Στράτος Κερσανίδης
