Η συγγραφέας Καίτη Δροσίνη μιλά στον Γιώργο Δόλγυρα, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου «Παλέτα δολοφόνου».
-Αρχικά, θα θέλατε να σε γνωρίσουμε Καίτη. Θα μοιραστείς μαζί μας κάποια πράγματα για εσένα;
Θεωρώ πως δεν ανήκω σε αυτούς που ζουν έντονα και δεν το επιδιώκω, λατρεύω την ηρεμία, την αρμονία και τη φύση όσο τίποτε άλλο. Μοιράζω τη ζωή μου ανάμεσα στη ζωγραφική και τη συγγραφή. Διαβάζω όσο το δυνατόν περισσότερα βιβλία και είμαι υπερήφανη για την πλούσια βιβλιοθήκη μου. Στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου ασχολούμαι με τον κήπο μου, εξάλλου τρία είναι τα βασικά στοιχεία της όμορφης ζωής: τα βιβλία, η τέχνη και τα λουλούδια.
–Συνεχίζοντας με τις ερωτήσεις γνωριμίας. Τι αγαπάς, τι φοβάσαι και τι έχεις χάσει σε αυτήν τη ζωή;
Όπως προανέφερα αγαπώ την αρμονία, κάτι που στο παρελθόν είχα χάσει και διέλυσε την ύπαρξή μου. Δυστυχώς οι περισσότεροι από εμάς βιώνουμε καταστάσεις για τις οποίες δεν είχαμε προετοιμαστεί και φυσικά δεν γνωρίζαμε πώς να τις αντιμετωπίσουμε. Χάνουμε ανθρώπους, χάνουμε και κομμάτια του εαυτού μας αλλά κάποια στιγμή στο μέλλον γιατρευόμαστε. Μακάρι να μπορούσαμε να προβλέψουμε αυτά τα γεγονότα αλλά δυστυχώς και οι άσχημες εμπειρίες πρέπει να βιώνονται για να απολαμβάνουμε τις όμορφες στιγμές και να εκτιμάμε τα δώρα της ζωής, που κάποια στιγμή θα μας δοθούν.
-Ποια χαρακτηριστικά αποδοκιμάζεις και ποια επιδοκιμάζεις στους ανθρώπους;
Επαινώ την ανθρωπιά που βρίσκεται σε κάποιους κι ευτυχώς την εμφανίζουν σε πολλές στιγμές. Εντυπωσιάζομαι από την καλή εντύπωση των ανθρώπων και κυρίως από τις πράξεις τους. Δεν αποδοκιμάζω ποτέ κανέναν γιατί δεν είμαι σε θέση να κρίνω και να καταδικάζω.
-Υπάρχουν κάποιοι αγαπημένοι συγγραφείς και έργα που σε έχουν επηρεάσει;
Με έχουν επηρεάσει σαφέστατα και αγαπώ πολύ τους κλασικούς συγγραφείς. Θα ξεκινήσω πρώτα με τον αγαπημένο μας Νίκο Καζαντζάκη και θα φτάσω μέχρι τον Ιούλιο Βερν. Από την ρεαλιστική πραγματικότητα μέχρι τον κόσμο της φαντασίας. Σπουδαία έργα που με καθόρισαν και που θα με καθοδηγούν για πάντα. Έπειτα ακολουθούν πολλοί άλλοι.
-Μπορεί η λογοτεχνία να κάνει τον κόσμο καλύτερο;
Μπορεί και μακάρι να διάβαζαν όλοι, δεν σου κρύβω πως βρέθηκα με ανθρώπους που απεχθάνονταν τα βιβλία. Για μένα ήταν γροθιά στο στομάχι κι ευτυχώς απομακρύνθηκα. Τα βιβλία είναι ο πολιτισμός που μπορεί να παραμείνει αλώβητος. Μας κάνουν σκεπτόμενους κι επιφυλακτικούς, μας ωριμάζουν, μας δίνουν λύσεις και τρόπους έκφρασης και συμπεριφοράς. Τα βιβλία είναι η παντοτινή και πιστή μας αγάπη.
-«Παλέτα δολοφόνου», τι θα διαβάσουμε πώς γεννήθηκε η ιδέα του συγκεκριμένου πεζογραφήματος;
Αρχικά σκεφτόμουν έναν ηλικιωμένο που ζει σε μια καλύβα στο βουνό και απολαμβάνει τη μοναχικότητα του. Μοναδική και πολύτιμη συντροφιά είναι ο σκύλος του με την ανιδιοτελή του αγάπη. Έπειτα θέλησα να συμπληρώσω την ιστορία με ένα ανεξιχνίαστο έγκλημα κι έτσι εμφανίστηκαν οι ήρωές μου και βοήθησαν στην ολοκλήρωση της ιστορίας μου. Θα διαβάσουμε μια περιπέτεια που χωρίζεται σε δυο χρόνους, εμφανίζεται το παρελθόν που δένει με το παρόν και εξελίσσει το μέλλον. Θα περιηγηθούμε σε μεγαλουπόλεις και θα απολαύσουμε εικαστικές εκθέσεις. Θα αγαπήσουμε, θα ταυτιστούμε και θα αναρωτηθούμε καθώς διαβάζουμε τις σελίδες του.
-Ποια είναι τα σημαντικότερα στοιχεία που πρέπει να έχει ένα καλό αστυνομικό έργο κατά την άποψή σου;
Αυτά τα γνωρίζουν οι Μετρ του είδους και στην χώρα μας είναι δυο άντρες, δεν θέλω να αναφέρω τα ονόματά τους για πολλούς λόγους. Τα υπόλοιπα βιβλία είναι απλώς μυθιστορήματα με χροιά αστυνομικού, γεύση ψυχολογικού κτλ. Γελάω πολύ με τις θεοποιήσεις κάποιων συγγραφέων που απέχουν αρκετά από το αντικείμενο αλλά συνεχίζουν να διαφημίζονται και να αυτοαποκαλούνται…
-Το αστυνομικό είναι από τα πιο εμπορικά είδη με αποτέλεσμα να εκδίδεται πληθώρα έργων κάθε χρόνο, τόσο ελληνικής όσο και ξένης λογοτεχνίας. Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που το αναγνωστικό κοινό θα βρει στο έργο σου, ώστε να το προτιμήσει έναντι άλλων;
Όπως προανέφερα η δική μου ιστορία είναι ένα μυθιστόρημα περιπέτειας με αστυνομική χροιά. Δεν θα παρότρυνα ποτέ το αναγνωστικό κοινό να προτιμήσει το δικό μου, αντιθέτως θα το παρότρυνα επανειλημμένως να ψάχνει στα βιβλιοπωλεία και στο ιντερνέτ να βρει βιβλία που του παρακινούν το ενδιαφέρον, χωρίς να επηρεάζεται από την προώθηση που γίνεται μέσω κάποιων σελίδων στο facebook.
-Υπάρχουν μελλοντικά συγγραφικά σχέδια;
Ναι, βρίσκομαι σχεδόν στη μέση ενός κοινωνικού μυθιστορήματος και πρόκειται για ένα βιβλίο το οποίο με εξαντλεί ψυχικά, διότι έχει να κάνει με την παιδική βία και κακοποίηση. Δεν γνωρίζω πόσο θα τραβήξει αλλά έχει πορεία. Τα μελλοντικά μου σχέδια έχουν να κάνουν με τη συγγραφή πολλών βιβλίων και την ανάγνωση ακόμη περισσότερων.
