Ο Ίρβιν Ντέιβιντ Γιάλομ, ο διάσημος ψυχαναλυτής, είναι ο κυριότερος εκπρόσωπος της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας.
«Πιστεύω ότι πρέπει να «κατασκευαστεί» μια διαφορετική θεραπεία για κάθε ασθενή, επειδή ο καθένας έχει μια μοναδική ιστορία. Καθώς περνούν τα χρόνια, αυτή η στάση με μετακινεί όλο και πιο μακριά από το κέντρο της επαγγελματικής ψυχιατρικής, η οποία τώρα καθοδηγείται έντονα από οικονομικές δυνάμεις σε ακριβώς αντίθετες κατευθύνσεις – δηλαδή ακριβής από-εξατομικευμένη διάγνωση (βάσει συμπτωμάτων), βασισμένη σε πρωτόκολλα, μία σύντομη θεραπεία για όλους.
Το βιβλίο του Ίρβιν Γιάλομ «Θεωρία και πράξη της ομαδικής ψυχοθεραπείας» Theory and Practice of Group Psychotherapy) αποτελεί βασικό διδακτικό εγχειρίδιο σε πολλές σχολές ψυχιατρικής και ψυχοθεραπείας. Ο Ίρβιν Ντέιβιντ Γιάλομ είναι ομότιμος καθηγητής ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ στην Καλιφόρνια, διάσημος ψυχαναλυτής καθώς και συγγραφέας επιστημονικών άρθρων, βιβλίων και μυθιστορημάτων φαντασίας. Κυρίως είναι γνωστός ως υπαρξιακός ψυχίατρος και ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας.
Ο Γιάλομ γεννήθηκε στην Ουάσινγκτον, 13 Ιουνίου του 1931, από γονείς που μετανάστευσαν από τη Ρωσία (σ.σ. από ένα μικρό χωριό που ονομάζεται Celtz κοντά στα πολωνικά σύνορα) λίγο μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας έζησε σε μία φτωχή γειτονιά. Η ζωή στους δρόμους ήταν συχνά επικίνδυνη και καταφύγιο του Γιάλομ ήταν η ανάγνωση βιβλίων.
Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσινγκτον το 1952 και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστώνης το 1956. Υπήρξε μαθητής και συνεργάτης του υπαρξιακού ψυχολόγου Rollo May ο οποίος τον επηρέασε. Το 1963 διορίζεται στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Λίγο μετά από αυτήν την περίοδο έκανε μερικές από τις σημαντικότερες συνεισφορές στην ψυχολογία, διδάσκοντας για την ομαδική ψυχοθεραπεία και αναπτύσσοντας το μοντέλο της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας του.
Η θεωρία του Ίρβιν Γιάλομ σχετικά με την υπαρξιακή ψυχολογία επικεντρώνεται σε αυτό που αναφέρεται συχνά ως τα τέσσερα «δόγματα» της ανθρώπινης κατάστασης: απομόνωση, χωρίς νόημα, θνησιμότητα και ελευθερία. Συζητά και αναζητά τρόπους με τους οποίους το άτομο μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτές τις ανησυχίες είτε με λειτουργικό είτε με δυσλειτουργικό τρόπο.
Στον επιστημονικό χώρο είναι ιδιαίτερο γνωστό το κλινικό και ερευνητικό έργο του στην υπαρξιακή ψυχοθεραπεία και στην ομαδική ψυχοθεραπεία.
Έχει γράψει πολλά επιστημονικά βιβλία και μυθιστορήματα. Τα πιο γνωστά είναι τα «Όταν έκλαψε ο Νίτσε», «Στο ντιβάνι», «Στον Κήπο του Επίκουρου», «Η θεραπεία του Σοπενάουερ», «Κάθε μέρα λίγο πιο κοντά» και πολλά άλλα. Έχει δημιουργήσει διάφορα ντοκιμαντέρ/βίντεο σχετικά με τις θεραπευτικές τεχνικές.
Ηρώ Στ. Μπουσούνη
