Ένας αεικίνητος και πολυγραφότατος συγγραφέας με ζέση και μεράκι γι’ αυτό που κάνει. Ο Ηλίας Γραμματικογιάννης λίγο πριν την πρεμιέρα της νέας του κωμωδίας ‘’ Λεοπόλδος ο με τ’ άλας’’ που ανεβαίνει από 14 Οκτώβρη στο Θέατρο Παραμυθίας, δίνει μία ουσιαστική κι ενδιαφέρουσα συνέντευξη.

• Λεοπόλδος ο με τ’ άλας. Η νέα σας κωμωδία στο Θέατρο Παραμυθίας. Τι πραγματεύεται και ποιο το ηθικό της δίδαγμα;

Καταρχάς θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την ευγενική σας πρόθεση να μου δώσετε το βήμα προκειμένου να μοιραστώ τις σκέψεις μου για αυτή την παράσταση. Περί Λεοπόλδου λοιπόν ο λόγος…Ποιος είναι ο πυρήνας; Αν έκλεινα τα μάτια και βυθιζόμουν βαθιά μέσα στα νοήματα αυτού του έργου νομίζω θα ξαναέβγαινα στην επιφάνεια με τις αξίες και τις αρχές της οικογένειας, της αγάπης, της απόφασής μας να μένουμε μαζί στα δύσκολα. Ναι, πρώτη βρίσκεται στον πυρήνα αυτή η αγάπη, η επιθυμία να είμαστε μαζί, και σε δεύτερο πλάνο το γεγονός ότι η ίδια η φύση του ανθρώπου είναι ‘μολυσματικού’ χαρακτήρα για όλες τις αρετές που επίσης η ίδια η φύση του ανθρώπου έχει. Βλέπουμε λοιπόν πως η αγνή ανθρώπινη υπόσταση διαβάλλεται από το ξένο, το παράταιρο και πως η συμπληρωματικότητα μέσα σε μια σχέση αγάπης, μπορεί να αντισταθεί στις πτώσεις της ανθρώπινης φύσης.

• Επιλέγετε ξανά το ίδιο θέατρο, θέατρο Παραμυθίας. Τι σας οδήγησε σε αυτή σας την επιλογή;

Πίσω από τα θέατρα υπάρχουν πάντα οι άνθρωποι. Επιλέγουμε ξανά το Θέατρο Παραμυθίας καθώς πίσω απ’ αυτό βρίσκεται η Αλμπέρτα Τζοπανάκη, η οποία αγκαλιάζει του νέους δημιουργούς και ασκεί μια τόσο διακριτική αλλά συνάμα τόσο καθοριστική καθοδήγηση στα πρώτα βήματα. Είναι ο άνθρωπος που έχει ένα θέατρο ανοικτό όχι μόνο στους συντελεστές, αλλά και στο κοινό! Αξίζει να αναφερθεί ότι οι πρόβες είναι ανοιχτές στον κόσμο, πάντα με οργανωμένο και συντεταγμένο τρόπο, με αποτέλεσμα το κοινό να εκπαιδεύεται στην πράξη στο τι εστί θέατρο και κατ’ επέκταση να το αγαπά. Το γεγονός αυτό, έχει συντελέσει στο να αποτελεί το Θέατρο Παραμυθίας, μια πραγματική όαση για εμένα και πολλούς άλλους.

• Πόσο εύκολο είναι να γράψεις μία κωμωδία για να γελάσει το κοινό;

Είναι τόσο εύκολο, όσο το να ξεκινήσεις τη μέρα σου από το σπίτι, να οδηγήσεις μέσα στην κίνηση, να δουλέψεις οκτώ με δέκα ώρες και στη συνέχεια να είσαι συνεπής στις κοινωνικές σου υποχρεώσεις. Και όσο τα κάνεις όλα αυτά να έχεις έντονη τη διάθεση να γελάς και να αντικρίζεις τον  κόσμο μέσα από ένα πάρα πολύ θετικό πρίσμα.

Το να γράφεις κωμωδία δεν είναι μια μηχανιστική διαδικασία με αρχή μέση και τέλος. Και για αυτό το λόγο δεν είναι εύκολο. Ακριβώς επειδή η συγγραφή είναι ουσιαστικά το ψυχικό αποτύπωμα της στιγμής, αυτό το ψυχικό αποτύπωμα για να είναι ευχάριστο, δροσερό, ουσιαστικό, θα πρέπει να έχει προηγηθεί μια μακρά χρονική περίοδος ψυχικού καθαρμού. Δηλαδή, όλες οι προσωπικές απογοητεύσεις, δυσκολίες, αναποδιές να έχουν διυλιστεί μέσα από ένα πιο στωικό φίλτρο και απελευθερωμένος πια, να αφήσεις να την ψυχή σου να γελάσει στο χαρτί. 

• Οι ήρωες σας θα μπορούσε να είναι μέρος της σημερινής κοινωνίας και πώς θα αντιδρούσε;

Οι ήρωές μου είναι πάντα μέρος της σημερινής κοινωνίας. Αν δεν ήταν μέρος, αν δεν είχαν δηλαδή χαρακτηριστικά που τους συνδέουν με το σήμερα, τότε θεωρώ θα ήταν αδιάφοροι. Ξεπηδούν μέσα από τα πάθη μας, τις χαρές μας, μέσα από τα όνειρά μας. Θα σας φανεί περίεργο, αλλά θέλω να το μοιραστώ μαζί σας, οι ήρωές μου, δεν είναι μόνο παιχνίδια του μυαλού, κατασκευές για να περνά ή ώρα, αλλά είναι κανονικές αυθύπαρκτες προσωπικότητες. Ήρωες οι οποίοι αφού κερδίσουν το στοίχημα να μείνουν στη μνήμη σας, τότε διεκδικούν το δικαίωμα στη ζωή. Άλλωστε, στο τέλος της ημέρας, όλοι μας διεκδικούμε ένα κομμάτι μνήμης στο μυαλό των άλλων ανθρώπων, είτε είναι ήρωες προϊόντα μυθοπλασίας, είτε ολοζώντανες ανθρώπινες υποστάσεις.

• Μία κωμωδία για να είναι καλή τι χαρακτηριστικά οφείλει να έχει;

Θα σας πω τι θεωρώ εγώ καλό. Όμως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Ενώ ο πόνος έχει μια διαχρονικότητα, π.χ. για την απώλεια ενός παιδιού δε μπορώ να φανταστώ διαφορά στον ψυχικό πόνο μεταξύ του σήμερα και του πριν τρεις χιλιάδες χρόνια χθες. Αντιθέτως δε γελάμε πάντα με τον ίδιο τρόπο. Στον πυρήνα λοιπόν, κατ’ εμέ, θεωρώ μια κωμωδία πρέπει να έχει ένα μήνυμα που να δίνει κατεύθυνση στη ζωή των ανθρώπων. Να είναι απλά ένας οδοδείκτης στη ζωή μας, ο οποίος εξαιτίας της γλαφυρότητας που η κωμωδία έχει, αποφεύγει το διδακτισμό, και έτσι μπαίνουμε πιο ευχάριστα στην οδό που μας προτείνεται κάθε φορά. Έτσι λοιπόν, μια κωμωδία για να είναι καλή, πρέπει να δείχνει το δρόμο, να δίνει κατεύθυνση, να μοιράζει κουράγιο.

• Πώς βλέπετε την τέχνη στην Ελλάδα του σήμερα και ποια είναι τα περιθώρια εξέλιξής της;

Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ λίγο για να κρίνω την τέχνη στην Ελλάδα και την πορεία της. Θα ήθελα να μόνο να εκφράσω την ελπίδα, η τέχνη να αφουγκραστεί την κούραση, τη μοναξιά του κόσμου, να γίνει μέρος του κόσμου και έπειτα να επιστρέψει να τον αναπαύσει. 

• Ποιοι υπήρξαν μέντορες σας στην συγγραφή θεατρικών έργων;

Χρωστάω πολλά στους θεατρικούς συγγραφείς Θανάση Τριαρίδη και Μάνο Κουνουγάκη, στο πλαίσιο της Σχολής Πυροδότησης Θεατρικής Γραφής, που γράφτηκε και τον εν λόγω έργο. Και αυτό που οφείλω, είναι ότι αφενός με έμαθαν μια μέθοδο να βάλω το άναρχο μυαλό μου σε μια τάξη, χωρίς να χάσω τη δημιουργικότητα της αταξίας, και αφετέρου με στήριζαν και εμψύχωναν μέχρις ότου κάτι καλό βγει από τις αράδες μου, που δεν ήταν όλες καλές στην αρχή. Το ευχαριστώ σε αυτούς τους ανθρώπους είναι λίγο.

Η παράσταση κάνει πρεμιέρα το Σάββατο 14 Οκτωβρίου στο Θέατρο Παραμυθίας στις 21.00

Εισιτήρια: https://tickets.public.gr/theater/leopoldos-o-me-t-alas/