Το αρχείο του  Αχιλλέα Παπαδιονυσίου περιέχει μια σειρά από εξαιρετικές συνεντεύξεις με σημαίνοντα και ιστορικά πρόσωπα από το χώρο του πολιτισμού. Μια από αυτές είναι κι η συνέντευξη που ακολουθεί με την ηθοποιό Τζένη Καρέζη.

ΕΡ: Κυρία Καρέζη πείτε μας λίγα λόγια για το ξεκίνημά σας;

Γεννήθηκα στην Αθήνα και σπούδασα στη σχολή του εθνικού θεάτρου. Πρώτη μου εμφάνιση στο θέατρο Κοτοπούλη ( Ωραία Ελένη) , στο θέατρο Κοτοπούλη ( Σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα). Έπειτα στο εθνικό θέατρο Άμλετ, Δοκιμασία, Έβδομη μέρα της δημιουργίας, Βασιλιάς Λύρ, Κυρά της Αυγής, Εκκλησιάζουσες, Λυσιστράτη μετά πάλι στο θέατρο Κοτοπούλη, Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος και άλλα. Μετά πάλι στο εθνικό, κατόπιν στο θέατρο Μουσούρη έπαιξα σε πάρα πολλές ταινίες στον κινηματογράφο και έχω τώρα κάπου 10 χρόνια που είμαι μαζί με τον Καζάκο..

ΕΡ: Κυρία Καρέζη θα θέλαμε να μας πείτε ποια είναι η καλύτερή σας και ποια η χειρότερή σας στιγμή στο θέατρο;

Η καλύτερή μου στιγμή στο θέατρο είναι το έργο ( Ποιος φοβάται την Βιρζίνια Γούλφ) που παίζουνε τώρα 2 χρόνια στο θέατρό μας στο θέατρο Αθήναιον. Είναι μια παράσταση που επαινέθει ομόφωνα από την κριτική και αγαπήθηκε πάρα πολύ απ’ τον κόσμο και επειδή είναι ένα έργο δύσκολο και πάρα πολύ υψηλού επιπέδου είναι για μας πολύ μεγάλη χαρά που μας δίνεται η ευκαιρία να το παρουσιάζουμε για δεύτερη συνεχή χρονιά στην Αθήνα.. η χειρότερή μου και νομίζω η χειρότερή μας με τον Κώστα είναι μάλλον η Παναγία των Παρισίων που ήταν αν θέλετε η αποτυχία μας, δεν έχουμε πάρα πολλές αποτυχίες.

ΕΡ: Πόσοι από τους Έλληνες θεατρικούς συγγραφείς έχουν προσφέρει στο θέατρο και ποιους απ’ τους νεότερους έχουν τα φόντα;

Πάρα πολλά από τα νέα παιδιά έχουν τα φόντα να γράψουν σωστό και καλό θέατρο και πολλά έργα νέων παιδιών είναι αξιόλογα από τους λίγο πιο παλιούς ο καλύτερος συγγραφέας που έχουμε στο ελληνικό θέατρο είναι ο Ιάκωβος Καμπανέλλης που έχει δώσει μια σειρά από αριστουργήματα στο θέατρό μας μερικά από τα οποία έχουμε παρουσιάσει εμείς, ο Κώστας κι εγώ, Το μεγάλο μας Τσίρκο, το Βίβα Ασπασία, τον Εχθρό Λαό έχουμε παίξει αρκετά έργα του Καμπανέλλη και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό.

ΕΡ: Ποια η προσφορά των πολιτιστικών συλλόγων στην θεατρική ανάπτυξη του λαού και τι προτάσεις έχετε να κάνετε;

Οι πολιτιστικοί σύλλογοι παίζουν για τον λαό ένα σημαντικό ρόλο, πολύτιμο ρόλο και ακριβώς οι πολιτιστικοί σύλλογοι μπορούν να δημιουργήσουν στον λαό την υποδομή να δει σωστό θέατρο.

ΕΡ: Ποια η γνώμη σας για τους Έλληνες κριτικούς του θεάτρου;

Να σας πω, μερικοί είναι καλοί, μερικοί είναι κακοί δεν μπορεί να το γενικεύσει κανείς εκείνο που είναι σίγουρο πάντως μάλλον το κοινό δεν επηρεάζεται από την κριτική. Δηλ έργα που έχουν χτυπηθεί από την κριτική έχουν πετύχει και έργα που έχουν επαινεθεί από αυτή αποτύχανε

ΕΡ: Σε κάποιον νέο που θέλει να ασχοληθεί με το θέατρο τι τον συμβουλεύετε;

Θα τον συμβούλευα να μην κοιτάξει την βιτρίνα του θεάτρου, φώτα και προβολείς και όλα αυτά που είναι τα εξωτερικά του θεάτρου και να μετρήσει πάρα πολύ τις δυνάμεις του, γιατί το θέατρο για να ασχοληθείς μαζί του και να ασχοληθεί κι αυτό μαζί σου χρειάζεται μια τρομερή εργατικότητα, προσήλωση και βέβαια ταλέντο, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση το θέατρο.

ΕΡ: Τι πιστεύετε για το καινούργιο ελληνικό θέατρο;

Το καινούργιο ελληνικό θέατρό μας εννοώ βέβαια το σύγχρονο είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και είναι συγκινητικό παρ’ όλο τις αντιρρήσεις που υπάρχουν στην Ελλάδα έχουμε τόσα πολλά θέατρα στα οποία υπάρχουν και φυτώρια νέων, υπάρχουν πετυχημένες παραστάσεις και πετυχημένα έργα δηλ το ελεύθερο θέατρο στην Ελλάδα ευδοκιμεί.

ΕΡ: Θα θέλαμε να μας πείτε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ηθοποιοί.

Τι προβλήματα;

ΕΡ: Γενικά δηλ οικονομικά, επαγγελματικά τις τυχόν δυσκολίες.

Οι ηθοποιοί όταν είναι προικισμένοι πολύ δεν αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Είναι ένα επάγγελμα αβέβαιο το οποίο το οποίο δεν έχει και μεγάλη στοργή από την πολιτεία. Αυτό βέβαια είναι σίγουρο, από κει και πέρα οι Έλληνες ηθοποιοί αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όλοι οι ηθοποιοί διεθνώς.

ΕΡ: Το ελληνικό θέατρο έχει τιμήσει αρκετά τους πρωτεργάτες του;

Δεν νομίζω, άλλωστε στην Ελλάδα συμβαίνει συχνά αυτό, πολλά ταλέντα, πολλές προσωπικότητες και των γραμμάτων και των τεχνών δεν έχουν από την πολιτεία την στοργή που θα έπρεπε να έχουν και την αναγνώριση.

ΕΡ: Πολλοί λένε ότι το θέατρο περνάει αυτή την εποχή μια κρίση, εσείς τι λέτε;

Δεν το πιστεύω και πολύ, ωραίες παραστάσεις γίνονται και πολύ μεγάλη προσέλευση κοινού υπάρχει στο θέατρο.

ΕΡ: Ποιο είδος θεάτρου νομίζετε ότι αρέσει στο κοινό;

Κοιτάξτε βασικά αρέσει το ευκολόπαιχτο είδος θεάτρου κυρίως η κωμωδία γιατί ο κόσμος παει κυρίως στο θέατρο για να ξεσκάσει, παρ’ όλα αυτά τώρα τελευταία άρχισαν να αρέσουν τα σοβαρά και τα ποιοτικά έργα είναι πάρα πολύ ευχάριστο και αισιόδοξο.

ΕΡ: Πείτε μας λίγα λόγια για την μόνιμη συνεργασία σας με τον Κ. Καζάκο.

Με τον Καζάκο ο οποίος είναι άνδρας μου είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένοι που δουλεύουμε μαζί. Άλλωστε δουλεύοντας συνέχεια μαζί 15 χρόνια μάθαμε πολύ καλά σαν ηθοποιοί ο ένας τον άλλο και είναι πολύ φυσικό όταν ζεις με έναν άνθρωπο θέλεις να συνεργάζεσαι μαζί του γι’ αυτό κι εγώ ακριβώς δεν πιστεύω σε αυτό που λένε θεατρικό ζευγάρι, είμαστε δυο καλοί ηθοποιοί και παίζουμε μαζί τι άλλο πιο ωραίο;