Ο αγαπημένος ηθοποιός απεβίωσε τις πρώτες πρωινές ώρες της 4ης Ιουνίου του 2007 σε νοσοκομείο της Αθήνας από λοίμωξη του αναπνευστικού.
Βρισκόταν στις πρόβες στο θέατρο, καθότι προετοιμαζόταν μαζί με τον Θύμιο Καρακατσάνη στην παράσταση «Πλούτος» του Αριστοφάνη. Αισθάνθηκε έντονη αδιαθεσία και μεταφέρθηκε στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών όπου εισήχθη επείγοντος στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, ξημερώματα Δευτέρας άφησε την τελευταία του πνοή.
Ο Σωτήρης Μουστάκας, εκείνος που για 40 ολόκληρα χρόνια μας χάριζε άφθονο γέλιο…
Γεννήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου το 1940. Η καταγωγή του ήταν από χωριό, οι Κάτω Πλάτρες. Στα 15 του χρόνια συμμετείχε ενεργά στον Απελευθερωτικό Αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. Μοίραζε φυλλάδια και έγραφε συνθήματα στους τοίχους μέχρι που οι Άγγλοι τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν για επτά μήνες. Μέτα την αποφυλάκιση του, τελείωσε το σχολείο και το 1958 αναχώρησε για Αθήνα με πλαστό διαβατήριο, που του είχε βγάλει ο Ντίνος Μιχαηλίδης, ένας από τους αρχηγούς της Ε.Ο.Κ.Α και πρώην υπουργός .
Ήθελε να σπουδάσει ηθοποιός, παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του. Έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Την πρώτη φορά κόπηκε αλλά δεν τα έβαλε κάτω, ξαναπροσπάθησε και πέρασε, ταυτόχρονα δούλευε σαν σερβιτόρος. Στην Δραματική Σχολή γνώρισε και την Μαρία Μπονέλου, παντρεύτηκαν το 1973. Μαζί απέκτησαν μια κόρη, την Αλεξία.
Οι φίλοι και συνάδελφοι του έλεγαν ότι ο Σωτήρης, μέχρι και την τελευταία στιγμή ήταν ερωτευμένος με τη γυναίκα του και λάτρευε την κόρη του. Πέντε χρόνια πριν φύγει από τη ζωή, αρρώστησε η Μαρία με τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Ήταν συνέχεια δίπλα της και όταν ήταν στο θέατρο, τηλεφωνούσε διαρκώς στο σπίτι και ρωτούσε τη κοπέλα που την πρόσεχε να μάθει πως ήταν.
Η κατάσταση της όμως χειροτέρεψε και τους τελευταίους μήνες της ζωής της, χρειάστηκε να νοσηλευτεί στην κλινική Αγία Φωτεινή στη Λάρισα .Έπειτα ο ηθοποιός βίωσε ακόμα πιο δύσκολες καταστάσεις, διαγνώστηκε με καρκίνο. Σε παλαιότερη συνέντευξή, ο επίσης ηθοποιός Μιχάλης Μουστάκας, γιος του αδελφού του Σωτήρη, αναφέρει «Με πήρε τηλέφωνο για να μου πει πως πέθανε ο αδερφός του στον Καναδά και μου ανάφερε απλά πως ήταν άρρωστος, δεν μου είπε τίποτα περισσότερο.
Με πήρε ξανά τον Απρίλιο του 2007 και μου είπε πως είχε καρκίνο και άρχισε χημειοθεραπεία. Όταν είχα πάει για να τον δω, ήταν πραγματικά πολύ εξαντλημένος.
Ήξερε πως θα πεθάνει και δεν το έλεγε σε κανέναν ούτε καν στη κόρη του. Τον πρώτο καιρό, πέρα από το κοιμητήριο περνούσα και έξω από το σπίτι του. Ένιωθα πως θα τον έβλεπα εκεί, να στέκεται έξω από την πόρτα. Έπαψα να περνώ μόνο όταν πουλήθηκε. Όταν πηγαίνω στο κοιμητήριο, κάθομαι δίπλα από το τάφο του και τον ρωτώ: «Τι γίνεται Σωτήρη, τι κάνεις; Να σου πω τα νέα από τη Κύπρο;».
Η τελευταία επιθυμία του Σωτήρη Μουστάκα…
Ήταν να σκεπαστεί η σορός του με την Γαλανόλευκη σημαία. Συμπτωματικά η ημερομηνία θανάτου του, είναι ίδια με αυτή του επίσης μεγάλου Έλληνα ηθοποιού Ντίνου Ηλιόπουλου που πέθανε στις 4 Ιουνίου 2001.
Ο Σωτήρης κηδεύτηκε στις 6 Ιουνίου το μεσημέρι από το νεκροταφείο Χαλανδρίου δημοσία δαπάνη. Όλοι ήταν εκεί εκτός από την αγαπημένη του σύζυγο Μαρία, που ήταν καθηλωμένη στο κρεβάτι λόγο της ασθένειας της. Το μνημόσυνο στις 40 μέρες, έγινε στη Κύπρο από τους συγγενείς του.
Δυστυχώς, εκτός από τον Κώστα Βήχα κανείς άλλος από τους Κύπριους συναδέρφους δεν είχε παραβρεθεί. Σχεδόν 3 μήνες μετά, πέθανε και η Μαρία. Εκείνος που πραγματικά στάθηκε δίπλα στη κόρη του, ήταν ο φίλος και συνεργάτης του στην τελευταία τους δουλειά, Θύμιος Καρακατσάνης.
Ο Σωτήρης Μουστάκας υπηρέτησε το θέατρο και τον κινηματογράφο με αξιοπρέπεια και ήθος. Σε μία συνέντευξή του είχε πει «Είμαι αληθινός σ΄αυτό που κάνω, χωρίς ψεύτικα τερτίπια, χωρίς χυδαιότητες και αυτό το νιώθει ο κόσμος. Για μένα το θέατρο είναι χαρά, κατάθεση ψυχής».
Έχει παίξει σε 57 ταινίες στον κινηματογράφο, είτε ως πρωταγωνιστής, είτε ερμηνεύοντας δεύτερους αλλά ουσιαστικούς ρόλους. Στη Φίνος Φιλμ εμφανίστηκε σε τέσσερις ταινίες.
Στην τέταρτη ταινία του, «Ένας Νομοταγής Πολίτης» (1974), διακρίθηκε για την εξαιρετική ερμηνεία στο ρόλο ενός σεμνού, τίμιου, αφελή και παθητικού πολίτη. Η τελευταία του ταινία ήταν, η διεθνής παραγωγή «Ελ Γκρέκο» (2007), για την οποία απέσπασε μία σειρά από θετικές κριτικές.
Στο θέατρο έπαιξε σε πολλές επιθεωρήσεις, στις οποίες χάριζε άφθονο γέλιο, αλλά και σε έργα πρόζας δίπλα σε σπουδαίους ηθοποιούς, όπως ο Αλέξης Μινωτής και η Κατίνα Παξινού. Ήταν από τους καλύτερους ερμηνευτές έργων του Αριστοφάνη. Το 1966 έπαιξε στις «Θεσμοφοριάζουσες» στην Επίδαυρο
ant1.com.cy
