Η συνθέτις και πιανίστρια Μαρία Κοτρότσου απαντά στις ερωτήσεις που τις θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, με αφορμή την παρουσία της στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο στις 19 Φεβρουαρίου.
- 19 Φεβρουαρίου στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Τι θα περιλαμβάνει το πρόγραμμα της συναυλίας;
Θα ερμηνεύσω τις δημιουργίες μου σόλο με keyboard και μηχανήματα που βοηθάνε στον ρυθμό και στις ηλεκτρονικές μελωδίες που θα εμπλουτίσουν το κάθε κομμάτι. Θα αρχίσω με new wave classic ρεπερτόριο και σιγά σιγά θα ανεβάσω τους ρυθμούς σε dancefloor κομμάτια. Προς το τέλος της συναυλίας, θα έχω τη χαρά και την τιμή να με συνοδεύσει η παιδική χορωδία του σχολείου όπου τελείωσα στην Ελλάδα, της Λεοντείου Σχολής Αθηνών, υπό τη διεύθυνση της Νικόλ Πρίντεζη.
- Η μουσική σας συνδυάζει αρκετά διαφορετικά είδη. Πώς θα την χαρακτηρίζατε συνοπτικά;
Επηρεασμένη πολύ από την κλασική μουσική, την ηλεκτρονική και τα soundtracks ταινιών, είχα την έμπνευση να δημιουργήσω κομμάτια που θα συνδυάζουν την ηλεκτρονική μουσική, έχοντας έντονο κινηματογραφικό χαρακτήρα. Γράφω νεοκλασική μουσική και ηλεκτρονική κι ανάλογα τις εμφανίσεις μου παρουσιάζω το ένα ή το άλλο είδος. Για παράδειγμα, σε συναυλίες παρουσιάζω τα έργα μου είτε ως performer ηλεκτρονικής μουσικής στο keyboard και στα μηχανήματα (όπως θα παρουσιάσω στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο), είτε ως performer νεοκλασικής μουσικής, ερμηνεύοντας σόλο στο πιάνο (όπως θα παρουσιάσω αμέσως μετά στο Παρίσι, στην Seine Musicale).
- Από τη διεθνή εμπειρία σας, ποιες είναι οι δυσκολίες για έναν Έλληνα καλλιτέχνη ώστε να αναδειχθεί στο εξωτερικό;
Ήδη το να είναι κάποιος καλλιτέχνης συνεπάγεται με έναν συνεχή αγώνα να επικοινωνεί την τέχνη του, με θυσίες, γερό στομάχι, επιμονή και υπομονή. Οι δυσκολίες σίγουρα διογκώνονται για κάποιον που πάει να προτείνει το έργο του στο εξωτερικό. Ποιος αφήνει την πατρίδα του, την οικογένειά του, τους φίλους του, ελαφρά την καρδία και φεύγει για το άγνωστο; Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος, οι ρυθμοί φαντάζουν πιο έντονοι. Η προσέγγιση επίσης ενός επαγγελματία ώστε να γνωρίσε ι τη δουλειά του καλλιτέχνη, διαφέρει από χώρα σε χώρα. Αλλά, οι δυσκολίες κάποια στιγμή λύνονται και μένει η ανάμνησή τους ως μάθημα για την πορεία.
- Να περιμένουμε καινούριο single ή άλμπουμ το επόμενο διάστημα;
Ευελπιστώ να τελειώσω ένα άλμπουμ που δουλεύω, όπου μάλιστα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο θα παρουσιάσω 4 κομμάτια αυτού, μέχρι τέλος της χρονιάς. Θα είναι dancefloor ηλεκτρονική μουσική που θα έχει όπως πάντα έντονη την παρουσία του πιάνου. Επειδή το τελευταίο μου άλμπουμ « Renaissance » κυκλοφόρησε το 2022, είναι καλό να αναπνεύσει και να του δοθεί χώρος χωρίς να σκεπαστεί αμέσως από μια καινούρια δουλειά.
- Ποιο είναι το πιο μεγάλο καλλιτεχνικό σας όνειρο;
Αν με ρωτούσατε λίγο πριν την καραντίνα του κορονοϊού, θα σας έδινα μια διαφορετική απάντηση… Αλλά κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού, κι αφού είχαν ακυρωθεί όλες μου οι συναυλίες και οι πρόβες, έκατσα αρκετά με τον εαυτό μου κι αναθεώρησα κάποια πράγματα. Απαντώντας στην ερώτησή σας, το μεγάλο μου καλλιτεχνικό όνειρο είναι να χαίρομαι την κάθε στιγμή και να απολαμβάνω το ταξίδι της τέχνης που ακολουθώ. Για παράδειγμα, ακόμα και τώρα που σας απαντάω, δε με βλέπετε, αλλά έχω μια ιδιαίτερη χαρά, γιατί αυτή τη στιγμή σας επικοινωνώ κάτι που αγαπάω. Εννοείται πως δεν κάθομαι λέγοντας «αν είναι να έρθει κάτι, θα έρθει», αλλά προσπαθώ την κάθε μου στιγμή να εξελίσσω και να επικοινωνώ την μουσική μου, ώστε να ταξιδέψει στον κόσμο.
- Πώς έχει διαφοροποιηθεί ο χώρος της μουσικής στην ψηφιακή εποχή του YouTube και πώς μπορεί να αξιοποιηθεί προς όφελος των καλλιτεχνών;
Σαν καλλιτέχνης δε βίωσα την αλλαγή που έγινε όταν οι ψηφιακές πλατφόρμες διαδέχτηκαν το φυσικό προϊόν. Μόνο ως καταναλωτής τότε το βίωσα. Όταν πρωτοέβγαλα το πρώτο μου άλμπουμ, με τίτλο « Passion », ήταν το 2013, περιόδος που ήδη η ψηφιακή εποχή είχε ανθίσει. Ο κάθε καλλιτέχνης έτσι μπορεί να παρουσιάζει οπτικοακουστικά τη δουλειά του, να την επικοινωνεί πιο γρήγορα και πιο συχνά και να μην περιμένει μόνο στις ζωντανές του εμφανίσεις για να έχει την επαφή με το κοινό του.
- Είναι οι ζωντανές εμφανίσεις αυτές που καταξιώνουν έναν καλλιτέχνη στη συνείδηση του κοινού;
Φυσικά! Ο καλλιτέχνης με τις ζωντανές εμφανίσεις του, συστήνεται δια ζώσης με το κοινό του. Την ώρα της συναυλίας είναι και οι δύο συνοδοιπόροι στο όμορφο αυτό το ταξίδι και μοιράζονται δονήσεις και συναισθήματα που μόνο σε ζωντανή εμφάνιση είναι τόσο έντονα. Για παράδειγμα, είχα την τύχη να δω τον Ennio Morricone να διευθύνει την ορχήστρα του στην τελευταία του συναυλία. Ενώ πάντα τα συναίσθηματα ακούγοντας τη μουσική του στο ηχοσύστημα είναι έντονα, όταν τον είδα εκείνη την ημέρα να μεγαλουργεί και να χαμογελάει στο κοινό του, με έπιασε ρίγος. Πάντα σκέφτομαι αυτή την ημέρα κάθε φορά που θα ακούσω μουσική του.
- Ποια είναι η γνώμη σας για τα μουσικά reality shows και τι θα συμβουλεύατε τα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική;
Δεν είμαι αντίθετη με τα μουσικά reality shows, γιατί είναι ένας τρόπος για κάποιον που έχει ταλέντο να το επικοινωνήσει πιο γρήγορα και να το μάθει το ευρύ κοινό. Αν ήταν να συμβουλεύσω είνα παιδί που θα ήθελε να ασχοληθεί με τη μουσική, θα του έλεγα αυτό που έλεγα κι εγώ στον εαυτό μου: «Την πορεία του κάποιος τη χαράζει σύμφωνα με τις επιλογές που κάνει, την επιμονή του, την αγάπη του για τη μουσική, και να απογοητευτείς και να πέσεις, να σηκωθείς πιο δυνατός και να συνεχίσεις με μεγαλύτερο σθένος».
- Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποιοι είναι οι πέντε δίσκοι που θα θέλατε μαζί σας;
Oxygène (Jean Michel Jarre)
Soundtrack « Carol » (Carter Burwell)
Various positions (Leonard Cohen)
Back to black (Amy Winehouse)
Etudes for piano (Philip Glass)
Στο repeat …