Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας
200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Εορταστικό κλίμα, εθνική υπερηφάνεια, αναπαραγωγή επικών φράσεων των τότε ηρώων, αναφορές στα διδάγματα και τα μελλοντικά προστάγματα, στη δύναμη του καταπιεσμένου, στο πατριωτικό συναίσθημα των υποδούλων, στις επιρροές από τον Γαλλικό Διαφωτισμό και την Αμερικανική Επανάσταση, στον καταλυτικό ρόλο ξένων δυνάμεων, ώστε να έχει ευτυχή κατάληξη το εγχείρημα και να δημιουργηθεί το σύγχρονο ελληνικό κράτος.
Οι απαραίτητοι μύθοι μπλέκουν με τα πραγματικά γεγονότα, οι ιστορικές μορφές αποχτούν μυθική υπόσταση στερημένες από τα ανθρώπινα μειονεκτήματα τους, ο λόγος μας πομπώδης, διθυραμβικός με χειμαρρώδεις υποσχέσεις για ανάλογα ανδραγαθήματα αν η μοίρα ή οι δικές μας εσφαλμένες επιλογές μάς φέρουν ξανά αντιμέτωπους με τις ιστορικές μας ευθύνες.
Πολύ όμορφα όλα αυτά, αναμενόμενα, σχεδόν απαραίτητα, ειδικά σε μια περίοδο που κάθε άγκυρα συλλογικής ενότητας και συνειδησιακής ταύτισης είναι όχι μόνο καλοδεχούμενη αλλά ζητούμενο. Όμως τι σήμαινε για τον πολιτισμό μας το 1821 και τι ρόλο έχει, ή θα έπρεπε να έχει, σήμερα ο πολιτισμός μας στην οριοθέτηση του εθνικού υποκειμένου και της πορείας της χώρας;
Το εθνικό κίνητρο των Ελλήνων για την επανασύσταση ενός αυτόνομου κι αυτεξούσιου κράτους δεν ήταν άλλο από την πολιτισμική τους ταυτότητα. Τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα ήθη και έθιμα, τον διαχρονικό πολιτιστικό πλούτο. Όλα όσα στην πορεία των αιώνων εξασφάλισαν στη χώρα την υστεροφημία της αλλά και τη συνοχή της. Όσα αυτά για τα οποία διέπρεψε αφήνοντας βαριά παρακαταθήκη σε όλο το Δυτικό κόσμο.
Σήμερα λοιπόν, κάπου ανάμεσα στην αναζήτηση του νοήματος της τότε Επανάστασης και της αποκατάστασης της υγειονομικής και οικονομικής ομαλότητας, παραβλέπουμε ότι το μεγάλο οπλοστάσιο αυτής της χώρας, η ανίκητη δύναμη της ήταν ο Πολιτισμός της, Μετά τα όσα βιώσαμε και όσα συνεχίζουμε να βιώνουμε, να σε κάτι θα πρέπει να επικεντρωθούμε είναι η ανάδειξη του πραγματικού “ηθικού” μας πλεονεκτήματος.
Το πλεονέκτημα της πολιτιστικής “ακεραιότητας”, της αρμονίας και της ηθικής. Ένα πλεονέκτημα Παιδείας, κουλτούρας και νοοτροπίας, πάνω στα οποία πρέπει να στηριχθεί σύσσωμη η κοινωνία απαιτώντας μια άλλη ανάγνωση των δεδομένων και των γεγονότων. Μια ανάγνωση ουσιαστικής καλλιέργειας, ευγένειας, σεβασμού. Αυτή οφείλει να είναι η νέα μεγάλη Επανάσταση των καιρών μας.
