Γράφει ο Γιώργος Δόλγυρας, αρθρογράφος – συγγραφέας

Με αφορμή την έκδοση της δεύτερης συλλογής διηγημάτων της με τίτλο: «Αγκούσα» από τις εκδόσεις Νίκας, καλεσμένη μας στο culturepoint.gr η Μαντώ Μάκκα, ώστε να γνωρίσουμε την ίδια αλλά και το συγγραφικό έργο της.

-Αρχικά θα θέλαμε να σε γνωρίσουμε Μαντώ, θα ήθελες να μας αποκαλύψεις λίγα πράγματα για εσένα;

Νομίζω ότι αν κάποιος διαβάσει τα βιβλία μου θα ανακαλύψει πολλά περισσότερα για εμένα από ότι συνειδητά θα πω αλλά θα κάνω μια προσπάθεια. Λοιπόν, αγαπάω τους ανθρώπους που γελάνε με τη ψυχή τους αλλά ίσως λίγο πιο πολύ αυτούς με τα θλιμμένα μάτια. Μου αρέσουν οι αγκαλιές και τις δίνω απλόχερα. Αν είχα χρήματα θα γέμιζα τον κόσμο δώρα. Αγαπώ τα ζώα και τη θάλασσα. Θα ήθελα να μπορώ να πετάω ή να διακτινίζομαι. Θα ήθελα να πάω στο Hogwarts μαζί με τις γάτες μου. Θα ήθελα να ξέρω πιάνο ,μια μικρή παρηγοριά είναι ότι ζωγραφίζω λίγο και φτιάχνω κοσμήματα από βότσαλα. Με τρελαίνει η αδικία και η κακία. Και αν αυτή η συνέντευξη δεν τελειώσει θα είναι γιατί θα με έχουν πλακώσει τα βιβλία που πλέον καταλαμβάνουν τοίχους, κομοδίνα και πατώματα!

-Τι αγαπάς, τι φοβάσαι και τι έχεις χάσει στη ζωή;

Αγαπάω τους ανθρώπους μου και όποιον εκπέμπει καλοσύνη και διαθέτει ενσυναίσθηση. Φοβάμαι την άνοια διότι δεν θα ήθελα να ξεχάσω κάποιον που αγαπώ και τον χρόνο που τρέχει χωρίς να υπολογίζει ότι δεν μπορούμε να τον ακολουθήσουμε.
Έχω χάσει τα πάντα◾ ανθρώπους, φίλους, υγεία, χρήματα αλλά ευτυχώς όχι την ελπίδα μου.

-Ποια είναι η αγαπημένη σου στιγμή της ημέρας;

Δεν έχω μία συγκεκριμένη. Είναι πολλές. Είναι αυτές οι στιγμές που χτυπάει το τηλέφωνο και ακούω μια αγαπημένη φωνή, όταν διαβάζω ένα βιβλίο ή βλέπω μια ταινία. Και ίσως η στιγμή εκείνη που νιώθω ότι η μέρα μου ήταν δημιουργική.

-Πώς ξεκίνησε το συγγραφικό σου ταξίδι;

Με ένα πέσιμο! Μια μερική ρήξη μηνίσκου που με καθήλωσε στο κρεβάτι για ένα μήνα έγινε η αφορμή να αρχίσω πριν τρία χρόνια μαθήματα δημιουργικής γραφής με τη συγγραφέα & επιμελήτρια Στεύη Τσούτση. Κάπως έτσι ξεκίνησε η γραφή πεζών κειμένων με αποκορύφωση τα ‘λεμόνια’, το πρώτο μου βιβλίο από τις Εκδόσεις Νίκας με τίτλο «Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια».

-Μπορεί η λογοτεχνία να κάνει τον κόσμο καλύτερο;

Η λογοτεχνία μπορεί να μας αφυπνίσει, να ανακαλύψουμε περισσότερα για τον εαυτό μας, για τους άλλους, νέες ιδέες, άλλες οπτικές και συναισθήματα ώστε να κατανοήσουμε τον κόσμο καλύτερα. Η μετάδοση της φιλαναγνωσίας θα κάνει τον κόσμο καλύτερο. Αυτό σημαίνει περισσότερες βιβλιοθήκες στα σχολεία και δράσεις για να αγαπήσουν τα παιδιά τα βιβλία.

-Ποιοι συγγραφείς σε έχουν επηρεάσει;

Εννοείς ως συγγραφέα ή ως αναγνώστρια; Για το πρώτο είναι πολύ νωρίς για να απαντήσω. Μπορώ να πω ότι κάποιοι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς και ποιητές είναι : Τομ Ρόμπινς, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Χ. Φ. Λάβκραφτ, Γιάννης Ρίτσος, Μενέλαος Λουντέμης, Τάσος Λειβαδίτης και αν συνεχίσω δε θα σταματήσω.

-Aς περάσουμε στο έργο σου, τι σημαίνει «αγκούσα», γιατί επέλεξες τον συγκεκριμένο τίτλο και τι θα διαβάσουμε στη συλλογή διηγημάτων σου;

Αγκούσα σημαίνει δυσκολία στην αναπνοή, δυσφορία, δύσπνοια, αγκομαχητό. Όταν ήμουνα μικρή η γιαγιά μου έλεγε ‘έγκωσα’ θέλοντας να πει έσκασα, μπούχτισα. Αυτή η λέξη προφανώς μου έμεινε και ανασύρθηκε τώρα που χρειαζόμουν τίτλο για το νέο μου βιβλίο. Θα διαβάσετε είκοσι ιστορίες, είκοσι διαφορετικές φωνές που θα περιγράφουν μέρες, άλλες τραγικές άλλες κωμικές, που στοίχειωσαν τη ζωή τους. Μέρες που οι πρωταγωνιστές μπούχτισαν και δε θέλουν να ξαναζήσουν.

-Ποιοι είναι οι ήρωες σου στα διηγήματα σου, τι κρατάμε από τις ηθογραφικές κυρίως ιστορίες τους;

Ήρωες μου είμαστε όλοι μας, εσύ, εγώ, οι γονείς μας, τα παιδιά μας, η γιαγιά μας, ο παππούς μας, οι φίλοι/ες μας, οι συγγενείς μας, οι γείτονες. Άνθρωποι απλοί, με τα προβλήματα τους, τα κολλήματά τους, τις προκαταλήψεις και τις αγωνίες τους. Νομίζω ότι ο κάθε αναγνώστης θα κρατήσει και κάτι διαφορετικό, εξαρτάται από τα ποια ιστορία είναι αυτή που θα τον ‘στοιχειώσει’. Εγώ κρατάω ότι όλοι κουβαλάμε μπαγκάζια που μας σημαδέψανε και για αυτό οφείλουμε να είμαστε λίγο πιο συμπονετικοί και τρυφεροί. Δεν χρειάζεται να ξέρουμε την ιστορία κάποιου απλά να θυμόμαστε ότι έχει κάποια ιστορία να μας πει.

-Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες κατά την συγγραφή τους;

Επειδή γράφω από καρδιάς νομίζω ότι το πιο δύσκολο είναι να βάλω όρια στα συναισθήματα μου και στα κατηγορώ μου. 

-Ποια είναι τα μελλοντικά συγγραφικά σου σχέδια

Θέλω πρώτα να χαρώ την έκδοση του δεύτερου μου βιβλίου. Μόνο όταν έρθει η ώρα να αρχίσω το επόμενο θα έχει κατασταλάξει η ιστορία μέσα μου ήτοι ακόμη γίνεται πάλη ποια ιστορία θα επικρατήσει.

-Ευχαριστώ γι’ αυτήν την συνέντευξη.

Εγώ σε ευχαριστώ για την ευκαιρία να έρθω λίγο πιο κοντά με τους αναγνώστες.