Η ερμηνεύτρια Ιωάννα Εμμανουήλ συνομιλεί με τον Κωνσταντίνο Μανίκα,, με αφορμή τις εμφανίσεις της στο Caja de Musica μαζί με τον Βασίλη Λέκκα.
Από τις 11 Νοεμβρίου και κάθε Σάββατο στο Caja de Musica, μαζί με τον Βασίλη Λέκκα σε μια παράσταση με τίτλο «ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ, ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ Η λαϊκή τους ιστορία». Πείτε κάποιες λεπτομέρειες για τη δομή των εμφανίσεων και τα τραγούδια που θα ακουστούν;
Όταν συναντηθήκαμε με τον Βασίλη να συζητήσουμε το πώς και τι, το πρώτο που συμφωνήσαμε ήταν το ΜΑΖΙ. Είναι πολύ σημαντικό και δεν υπάρχει στις μέρες μας… Είμαστε όλη την ώρα στη σκηνή μαζί!! Το δεύτερο που συμφωνήθηκε είναι το «πάλκο». Θα είμαστε και οι δύο καθιστοί να τραγουδάμε. Το πρόγραμμα είναι συλλογή κοσμημάτων, πραγματικά! Τα τραγούδια δύο μεγάλων τραγουδιστών που μίλησαν για τον πόνο του έρωτα, της ξενιτιάς, της καθημερινής ζωής, μέσα από τη μουσική των σημαντικότερων Ελλήνων συνθετών όπως του Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Ξαρχάκου, Σπανού, Νικολόπουλου, Καλδάρα κ.α.
Συνταγή επιτυχίας!
Πώς κύλησε η συνεργασία σας με τον Βασίλη Λέκκα. Να περιμένουνε συνέχειά της;
Ουδέποτε έχω συνεργαστεί αρμονικότερα! Ο Βασίλης είναι ένας εξαιρετικός τραγουδιστής και άνθρωπος, με δικό του ύφος και σφραγίδα στις ερμηνείες, ακομπλεξάριστος, απαιτητικός στο αποτέλεσμα, ιδανικός για κάποιον σαν εμένα που επενδύω στις ανθρώπινες σχέσεις και το τραγούδι αποτελεί κατάθεση ψυχής κι όχι επάγγελμα. Όσο για τη συνέχεια της συνεργασίας μας…να είστε σίγουροι!
Ενώ αγαπάμε και γλεντάμε με το λαϊκό τραγούδι, γιατί δισκογραφικά μοιάζει να παραγκωνίζεται;
Μα δεν υπάρχει πλέον δισκογραφία, γι’ αυτό! Στο αίμα του Έλληνα κυλά το λαϊκό και το παραδοσιακό τραγούδι. Όσο «μοντερνο» και να είναι ένα πρόγραμμα, «νεολαιιστικο», εμπορικό, πάντα στο τέλος θα ακουστούν παλιά, αγαπημένα λαϊκά ή παραδοσιακά και θα γίνει χαμός. Προφανώς δεν είναι τυχαίο. Σα να μην υπάρχει έμπνευση πια, σα να μην υπάρχει ψυχή σε τίποτα.
Να περιμένουνε κάποιο single ή άλμπουμ μέσα στο επόμενο διάστημα;
Ναι! Πολύ σύντομα θα βγει στις πλατφόρμες αλλά και ως φυσικό προϊόν η πρώτη, ολοκληρωμένη, δισκογραφική μου δουλειά, “σκύλος στο δρόμο” σε μουσική Γιώργου Κωνσταντινίδη και στίχους Γιολας Αργυροπούλου. Πολύ όμορφα, καλοδουλεμέν τραγούδια ευαισθητοποίησης, για τον πόνο, αυτή την φορά, των αδέσποτων και τις τόσο στενάχωρες κι άλλοτε εξοργιστικές τους ιστορίες.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να του δοθούν οι ανάλογες ευκαιρίες να αναδείξει το ταλέντο του;
Δυστυχώς σήμερα δεν σου δίνονται ευκαιρίες. Μπορείς να τις αγοράσεις όμως, λυπάμαι που το λέω. Στα πλαίσια της γενικότερης έλλειψης αξιοκρατίας η οποία όμως έχει από πίσω μια τρομακτική άμβλυνση της κριτικής ικανότητας των ανθρώπων πια, άμα παίζει όλη μέρα το ίδιο τραγούδι κι εσύ βαριέσαι να αλλάξεις σταθμό Ε κάποια στιγμή θα σου έχουν μάθει να σου αρέσει. Κι επειδή το έχεις μάθει και από την επανάληψη, θα το ζητάς κιόλας. Είναι πολύ πεσιμιστικό, ξέρω αλλά μου φαίνεται αηδία όλος αυτός ο κύκλος…
Ποιο θέλετε να είναι το μουσικό στίγμα σας και ποιο είναι το πιο μεγάλο καλλιτεχνικό σας όνειρο;
Επειδή έχω σπουδάσει και κλασσικό και σύγχρονο τραγούδι, τα μπέρδεψα λίγο τα πράγματα στο κεφάλι μου, τα ήθελα όλα… μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι δεν είμαι λαϊκή τραγουδίστρια παρόλο που αγαπώ το παλιό λαϊκό. Την έννοια “έντεχνο” δεν τη συμμερίζομαι, μου φαίνεται χαζή. Θα έλεγα ότι είμαι μια σύγχρονη τραγουδίστρια που εξυπηρετεί οτιδήποτε έχει ψυχή και δύναμη μέσα.
Καλλιτεχνικό όνειρο… ήταν κάποτε το Ηρώδειο, τώρα, παρακολουθώντας στενά το πρόγραμμά του, έπαψε να είναι. Άμα συγκυριακά μου έλθει, θα χαρώ πολύ, απλά. Το όνειρό μου είναι να γυρίσω την υφήλιο τραγουδώντας. Αυτό ναι. Το ονειρεύομαι.
Πώς έχει διαφοροποιηθεί ο χώρος της μουσικής στην ψηφιακή εποχή του YouTube και πώς μπορεί να αξιοποιηθεί προς όφελος των καλλιτεχνών;
Είναι όλα εύκολα και προσβάσιμα. Δίκοπο μαχαίρι δηλαδή. Αγαπώντας έναν καλλιτέχνη, τον ψάχνεις, τον μελετάς, τον ακούς ξανά και ξανά. Ναι αυτό είναι όντως εργαλείο μας. Εκθέτουμε τη δουλειά μας και βρίσκεται στη διάθεση του ακροατή. Από την άλλη, δεν υπάρχει δίσκος, δεν υπάρχει προϊόν, δεν υπάρχει λαχτάρα του επόμενου τραγουδιού.
Ποια είναι η γνώμη σας για τα νέα, εξαιρετικά δημοφιλή στη νεολαία, μουσικά ρεύματα;
Καθένας έχει δικαίωμα στη διαφορετικότητα. Η νεολαία το έχει ανάγκη. Το ότι δεν αρέσει σε εμένα δεν σημαίνει ότι δεν είναι ωραίο!!! Οποιοδήποτε ρεύμα –σε κάθε χώρο – έχει κοινό, δεν μου επιτρέπεται να το αφορίζω. Υπάρχουν “διαχρονικά“, υπάρχουν και “εφήμερα“. Η ιστορία θα δείξει αν αυτά που ακούνε θα μείνουν ή θα φύγουν.
Είναι οι ζωντανές εμφανίσεις αυτές που καταξιώνουν έναν καλλιτέχνη στη συνείδηση του κοινού;
Αυτές θα έπρεπε να είναι!!! Εκεί φαίνεται ο καλλιτέχνης, όταν σου τα λέει και σε κοιτάζει στα μάτια, όταν σου καταθέτει το είναι του. Υπάρχουν ημέρες που δεν είμαστε καλά, λίγο άρρωστοι, κακή ψυχολογία, οτιδήποτε. Εκεί φαίνεται τι έχεις να δώσεις στο κοινό. Τα στούντιο ηχογράφησης έχουν περάσει σε άλλη διάσταση. Η κυκλοφορία ενός τραγουδιού θα το κάνει γνωστό στα αφτιά του κόσμου. Τον καλλιτέχνη θα τον δεις στη σκηνή.
Ποια είναι η γνώμη σας για τα μουσικά reality shows και τι θα συμβουλεύατε τα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική;
Είμαι Δασκάλα τραγουδιού στο εθνικό ωδείο. Για λόγους αισθητικής αλλά και αυτοπροστασίας (για να μη νευριάζω) δεν παρακολουθώ reality. Δεν μπορώ να φανταστώ τι άλλο θα θυσιαστεί στον βωμό της τηλεθέασης. Ευτυχώς τα παιδιά όλο και λιγότερο εκφράζουν τη θέληση να συμμετάσχουν σε shows. Αυτό που συμβουλεύω πάντα όσους θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική αλλά και με οποιαδήποτε μορφή τέχνης, είναι, αν έχουν τη δυνατότητα, να την απεμπλεξουν από τον βιοπορισμό τους. Μεγάλη παγίδα η ανάγκη…
Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποιοι είναι οι πέντε δίσκοι που θα θέλατε μαζί σας;
Ουπς… σίγουρα τα σκουριασμένα χείλη (Μοσχολιού τραγουδάει Κραουνάκη, τον ΛΑΤΡΕΎΩ αυτό τον δίσκο). Κύκλους του Γ. Μαρκοπούλου, Ο ήλιος ο ηλιάτορας Λάγιος σε ποίηση Ελύτη, Το χαμόγελο της Τζοκόντα Μ. Χατζιδάκι και best of Στραβίνσκι, ιεροτελεστία της άνοιξης κλπ κλπ. Ό,τι να ‘ναι οι επιλογές μου χαχα!!!
