/Η Επανάσταση του ’21 «πέρασε» από το Μεσοχώρι Μεσσηνίας

Η Επανάσταση του ’21 «πέρασε» από το Μεσοχώρι Μεσσηνίας

Γράφει η Ελίνα Ματτίου

Η Επανάσταση του ’21 «πέρασε» από το Μεσοχώρι Μεσσηνίας, του δήμου Πύλου – Νέστορος, κάτω από το υπεραιωνόβιο πουρνάρι και μέσα στο βυζαντινό εκκλησάκι!

Κατηφορίζοντας τον δρόμο που οδηγεί προς την Πύλο μαγεύομαι από την ομορφιά και τη γραφικότητά της. Ουρανός και θάλασσα ένα! Το μάτι μου δεν χορταίνει τις ομορφιές που απλώνονται μπροστά μου και η φωτογραφική μηχανή παίρνει φωτιά.

Νοτιοδυτικά της Πύλου βρίσκεται το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου, τι κρίμα που δεν μπορώ να το «εγκλωβίσω» φωτογραφικά.

Να σου και η Σφακτηρία, μπροστά από το φυσικό λιμάνι της Πύλου! Θαυμασμός και δέος με κατακλύζουν τόσο για την απίστευτη βραχώδη ομορφιά της όσο και για την τεράστια ιστορία που κρύβει αυτή η βραχονησίδα.

Οι Αθηναίοι νίκησαν τον Σπαρτιατικό στόλο ενώ το 1825, οι Έλληνες μαζί και πολλοί Φιλέλληνες, υπό την καθοδήγηση του Μαυροκορδάτου, πολέμησαν τους Τουρκοαιγύπτιους του πανίσχυρου Ιμπραήμ, ο οποίος υπερίσχυσε, εν τέλει, και την κατέλαβε. Στην κορυφή της νήσου Σφακτηρίας υπάρχει μνημείο Γάλλων, Άγγλων και Ρώσων πεσόντων κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας του Ναυαρίνου .

Πόσο όμορφα συνδέονται όλα μεταξύ τους και πώς το ένα γεγονός διαδέχεται το άλλο, μονολόγησα…. Θα ξανασυναντήσουμε ιστορικά τον Ιμπραήμ στο Μεσοχώρι.

Πόση ιστορία κρύβει, τελικά, η Μεσσηνιακή γη!

Περνώντας μέσα από την Πύλο, ένας μεγάλος πλάτανος στολίζει την πλατεία, συνέχισα τη διαδρομή ακολουθώντας τις ταμπέλες για Μεσοχώρι ,6 χλμ από την Πύλο. Δεν είναι το κλασικό χωριό με τις πλατείες, τα πλατάνια, τα καφενεία αλλά πόση σημασία έχουν όλα αυτά; Γνώρισα απλούς και φιλόξενους ανθρώπους που μοιράστηκαν μαζί μου όλη την ιστορία του τόπου τους. Αξία ανεκτίμητη!

Το ραντάρ μου, δηλαδή η κλεφτή ματιά μου, «έπιασε» στα αριστερά ένα πέτρινο αρχοντικό να υψώνεται. Μας καλωσόρισε ο κ. Παναγιώτης Κανελλόπουλος, μπήκαμε με το δεξί, μα τι να το κάνω; Είναι από αυτές τις λίγες στιγμές στη ζωή μου που ένιωθα πως δεν ανασαίνω. Αρχικά, από την θέα που αγνάντευα, το πανοραμικό τοπίο που απλωνόταν στα μάτια μου και μετέπειτα από τα ιστορικά γεγονότα που μου διηγήθηκαν ο Παναγιώτης και τα φιλαράκια μου, εκεί στο Μεσοχώρι.

Σύμφωνα με τον κ. Παναγιώτη Κανελλόπουλο, ιδιοκτήτη του αρχοντικού, «ιδιοκτήτη» του ιστορικού αυτού δέντρου και ιδιοκτήτη της επιχείρησης Navarino food culture by Trichordo, η οποία στεγάζεται στο ίδιο το αρχοντικό, ο καμαρωτός και περήφανος πρίνος που συναντάμε στον περιβάλλοντα χώρο είναι ένα μνημείο της φύσης. Με περίμετρο κορμού 3.80 μέτρα έχει φυτρώσει μέσα σε ένα βράχο, «ζει» για 400 και πλέον χρόνια, ενώ κάτω από τον ίσκιο του Ιστορικού πρίνου ξαπόστασαν οι οπλαρχηγοί του ΄21.

         

Από το νότιο παράθυρο του δίπατου, πετρόχτιστου αρχοντικού, κτίσμα του 1880 από λαγκαδιανούς μαστόρους,
ατενίζεις το απέραντο γαλάζιο του Ιονίου, τη Σαπιέντζα, και τη Μεθώνη.

Η Σαπιένζα είναι ένα νησάκι ακατοίκητο, καταπράσινο που κρύβει πολλές εκπλήξεις. Πράγματι, τα πάντα εν σοφία εποίησε! Ακόμα και το όνομα της νήσου σημαίνει σοφία στα Ιταλικά. Ένας φάρος αχνοφαινόταν , μου τράβηξε την προσοχή οπότε και απευθύνθηκα στον κ. Κανελλόπουλο ,ο οποίος με τη σειρά του τον «ζωγράφισε» με λέξεις . Βρίσκεται στη νότια πλευρά της Σαπιέντζα , έχει ύψος 8 μέτρα και κατασκευάστηκε κατόπιν εντολής της Βασίλισσας Βικτωρίας. Σκαρφαλώνοντας στο φάρο, ακολουθώντας το μονοπάτι, μπορείς να θαυμάσεις από ψηλά το νησάκι σε σχήμα καρδιάς. Στη βόρεια πλευρά της νήσου θα συναντήσεις έναν μικρό παράδεισο, μία παραλία με τιρκουάζ νερά, σαν μία άλλη Καραϊβική. Άμμος λέγεται και εμείς οι ντόπιοι την αποκαλούμε Μαλιμπού πρόσθεσε και μπορεί κάποιος να την επισκεφτεί με καραβάκι από την Μεθώνη. Την επόμενη φορά, ίσως, προλάβουμε. Ο πίνακας δεν είχε ολοκληρωθεί …

Υπάρχει και κάτι ακόμα εντυπωσιακό στο νησί της «Σοφίας». Τι, ρώτησα. Η Σπαρτόλακα, απάντησε. Η απολιθωμένη γύρη από τα δέντρα, σε εκείνο το σημείο, έχει κάψει κάθε είδους βλάστηση σχηματίζοντας κάτι σαν μήλο, ένα στρογγυλό, πορτοκαλί, ξερό κομμάτι γης. Η φύση αποκαλύπτεται και δημιουργεί τα δικά της έργα τέχνης! Ήταν το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ. Την επόμενη φορά, σίγουρα, θα την επισκεφτώ!

Εξερευνώντας το εσωτερικό της οικίας και, πιο συγκεκριμένα, το χώρο του λαογραφικού μουσείου, το μάτι μου πέφτει σε ένα ξύλινο κατάρτι 12 μέτρων, αποδεικτικό στοιχείο που μαρτυρεί την ιστορία του τόπου. Σύμφωνα με τον κ. Κανελλόπουλο το «πάτερο» στηρίζει το ξύλινο πάτωμα, είναι ό,τι απέμεινε από τα συντρίμμια του αιγυπτιακού στόλου του Ιμπραήμ κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας του Ναβαρίνου στις 20/10/1827.

Πενήντα μόλις μέτρα πιο κάτω, δυτικά του αρχοντικού και του Ιστορικού πρίνου συνάντησα το βυζαντινό εκκλησάκι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, του 13ου αιώνα. Εκεί ευλογήθηκαν τα όπλα των οπλαρχηγών και όπως αναφέρουν πηγές ψάλθηκαν τα όπλα της επανάστασης από τον επίσκοπο Μεθώνης Γρηγόριο. Ιστορικές, σπάνιες τοιχογραφίες κοσμούν το εσωτερικό του ναού, ενώ είναι από τα πρώτα εκκλησάκια με διπλό καμπαναριό. Το βυζαντινό εκκλησάκι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος λειτουργεί μία φορά το χρόνο, στις 6 Αυγούστου.

         

Ανοίγω μία παρένθεση σ’ αυτό τα σημείο για να τονίσω την αναγκαιότητα του να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στο βυζαντινό εξωκλήσι από τους αρμόδιους φορείς ώστε να μην καταρρεύσει, όπως άλλωστε, προδίδουν οι παρακάτω φωτογραφίες. Ο Ναός είναι παραμελημένος τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά.

Πήρα το δρόμο της επιστροφής κατακλυσμένη από όμορφες , μοναδικές στιγμές, «πλούσια» σε γνώση και συναισθήματα, μα πάνω από όλα…….. πολλές. Αναμνήσεις, ο δικός μου θησαυρός!

Μεσσηνία!
Ένας ευλογημένος τόπος με πλούσια ιστορία.

Να ευχαριστήσω τον κ. Παναγιώτη Κανελλόπουλο για την άδεια να φωτογραφίσω το χώρο καθώς και για τις τόσο ενδιαφέρουσες ιστορικές πληροφορίες και φωτογραφίες που μοιράστηκε μαζί μου.