Γράφει η Βαρβάρα Ηλιοπούλου, Πολιτισμολόγος – Κοιν. Επιστήμονας
Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες αλλά και εμπεριστατωμένες διαπιστώσεις σε διάφορους τομείς παγκοσμίως, έχει διαπιστωθεί ότι οι γυναίκες εξακολουθούν να αποτελούν αντικείμενο σημαντικών διακρίσεων.
Βάσει του Συντάγματος, η διάκριση κατά των γυναικών παραβιάζει τις αρχές της ισότητας των δικαιωμάτων και του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Πόσες φορές δεν έχει διαπιστωθεί ότι η συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική, κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική ζωή κάθε χώρας υποβαθμίζεται κι αυτό αναπόφευκτα αποτελεί εμπόδιο για την αύξηση της ευημερίας της κοινωνίας, της οικογένειας και κατ’ επέκταση εμποδίζει τις γυναίκες να υπηρετήσουν τόσο τη χώρα τους, όσο και την ανθρωπότητα.
Ας ληφθεί λοιπόν υπόψη η σπουδαιότητα της συνεισφοράς των γυναικών όχι μόνο στην ευτυχία της οικογένειας και στην πρόοδο της κοινωνίας, αλλά και η σπουδαιότητα της κοινωνικής σημασίας της μητρότητας και του ρόλου των γονέων στην οικογένεια και την αγωγή των παιδιών καθώς και ο ρόλος της γυναίκας στην τεκνοποίηση, τα οποία δεν πρέπει να αποτελούν αιτία διακρίσεως, διότι η ανατροφή των παιδιών απαιτεί τον καταμερισμό των ευθυνών μεταξύ των ανδρών, των γυναικών και του συνόλου της κοινωνίας.
Αποτελεί πεποίθηση η πλήρης ανάπτυξη και ευημερία μιας χώρας, καθώς και το θέμα της ειρηνικής συνύπαρξης, τα οποία απαιτούν τη μέγιστη συμμετοχή των γυναικών, υπό ίσους όρους με τους άνδρες, σε όλους τους τομείς.
Η κοινωνική θέση των γυναικών και των ανδρών επηρεάζεται από πολιτικούς, οικονομικούς, πολιτισμικούς, κοινωνικούς, θρησκευτικούς, ιδεολογικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες και μπορεί να αλλάξει με την πάροδο του χρόνου.
Τις περισσότερες φορές τέτοιου είδους αλληλεπιδράσεις έχουν ως αποτέλεσμα ιεραρχικές και άνισες σχέσεις, αλλά και άνισους ρόλους μεταξύ γυναικών και ανδρών εντός του ίδιου βιολογικού φύλου, καθώς και μειονεκτική κοινωνική θέση για τις ίδιες τις γυναίκες.
Η πραγματική ισότητα της γυναίκας και του άντρα μπορεί να πραγματωθεί εφόσον δημιουργηθεί η παραδοχή ότι ο παραδοσιακός ρόλος του άνδρα στην οικογένεια και την κοινωνία πρέπει να εξελιχθεί όσο και ο ρόλος της γυναίκας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί όχι μόνο με την υιοθέτηση βασικών κανόνων και κείμενης νομοθεσίας κατά της διάκρισης μεταξύ των γυναικών, αλλά κυρίως με την πλήρη και καθολική εφαρμογή των κανόνων αυτών.
Ο όρος «διακρίσεις κατά των γυναικών» αφορά κάθε διαχωρισμό, εξαίρεση ή περιορισμό που βασίζεται στο φύλο και που έχει σαν αποτέλεσμα ή σκοπό να διακυβεύσει ή να καταστρέψει τη με βάση την ισότητα ανδρών και γυναικών αναγνώριση, απόλαυση ή άσκηση από τις γυναίκες, ανεξαρτήτως της οικογενειακής τους κατάστασης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών στον πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και αστικό τομέα ή σε κάθε άλλο τομέα».
