Γράφει ο Γιώργος Δόλγυρας, αρθρογράφος – συγγραφέας
H Δανάη Ιμπραχήμ συγγραφέας μίας σειράς βιβλίων φαντασίας υπό τον τίτλο «Ο Θησαυρός της Δαμασκού», αρθρογράφος στο site: willowisps.gr και 𝘣𝘰𝘰𝘬𝘵𝘶𝘣𝘦𝘳 θα μας εξηγήσει τα πάντα γύρω από τον χώρο της φαντασίας με αφορμή το Χάλοουιν που σήμερα γιορτάζουν στις ΗΠΑ αλλά υπάρχει και κάποια κινητικότητα στην Ελλάδα.
Το Χάλοουιν είναι γνωστό στην χώρα μας ως τα «καρναβάλια των ΗΠΑ» κατά κάποιον τρόπου όπου τα παιδιά κάνουν φάρσες και παίρνουν γλυκά, ισχύει ή έχουμε λανθασμένη εικόνα;
Δυστυχώς έχουμε μια λειψή εικόνα. Το Halloween, ή αλλιώς η Παραμονή των Αγίων Πάντων, έχει κέλτικες ρίζες. Ήταν η Πρωτοχρονιά των Κελτών, όπου αποχαιρετούσαν το καλοκαίρι και υποδέχονταν το χειμώνα. Άλλωστε, οι περισσότεροι αγροτικοί πληθυσμοί του παρελθόντος άλλαζαν χρόνο μετά από την εποχή του θερισμού. Πίστευαν λοιπόν μέσα σε όλα ότι το βράδυ του Samhain, όπως το αποκαλούσαν, το πέπλο μεταξύ των δυο κόσμων έπεφτε και οι νεκροί επέστρεφαν στη Γη. Γι’ αυτό και μέχρι σήμερα ο Οκτώβρης αποκαλείται και Spooky Season.
Υπάρχει τεράστια ιστορία για την προέλευση αυτής της γιορτής, την οποία αξίζει να αναζητήσετε. Χαίρομαι πολύ που αυτή η μέρα κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος και στη χώρα μας. Οι λάτρεις της φαντασίας αγαπάμε αυτή την εποχή, καθώς τα όρια μεταξύ ζωής και θανάτου εξαφανίζονται και μπορούμε να σκαρφιστούμε ένα σωρό ιστορίες.
Συγγραφέας, αρθρογράφος αλλά και booktuber ασχολούμενη κατεξοχήν με τον χώρο της φαντασίας, πώς κατέληξες σε αυτήν την επιλογή;
Πάντα αγαπούσα αυτόν τον τομέα. Από μικρή με γοήτευε ο κόσμος της μαγείας, του παραφυσικού, αυτού που ήταν μακριά από μένα. Τα πρώτα αναγνώσματα μου ήταν μυθιστορήματα φαντασίας και αυτά που στη συνέχεια με ενέπνευσαν να γράψω. Μεγαλώνοντας και μελετώντας την ιστορία της λογοτεχνίας πολλών λαών, είδα ότι αυτό ήταν από τα πρώτα είδη με τα οποία ασχολήθηκε ο άνθρωπος. Πρώτα, γιατί από την προϊστορία είχε μεταφυσικές ανησυχίες. Έπειτα, χρησιμοποιούταν σαν αλληγορία για να κάνει αντιπολίτευση και να στηλιτεύσει τα κακώς κείμενα της εκάστοτε εποχής. Ο άνθρωπος λάτρευε από πάντα τη φαντασία γιατί του προσέφερε διέξοδο, παρηγοριά, ένα σημαντικό σύμμαχο ενάντια στο κατεστημένο. Με στενοχωρεί λοιπόν που σήμερα αντιμετωπίζεται σαν υποδεέστερο είδος.
Ο χώρος της ελληνικής αλλά και ξένης φαντασίας είναι κάπως παραγκωνισμένος πέραν του Χάρι Πότερ και του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών που θεωρούνται κυρίως έργα για παιδιά και εφήβους από την πλειοψηφία. Αντιθέτως με τις Σκανδιναβικές χώρες, τις ΗΠΑ, την Μ. Βρετανία και αρκετές χώρες που ανθεί το είδος και έρχεται πρώτο στις προτιμήσεις του κοινού. Γιατί συμβαίνει αυτό κατά την γνώμη σου; Πιστεύεις μπορεί να αλλάξει στο μέλλον;
Χαίρομαι πολύ που γίνεται αυτή η ερώτηση. Σε συνέχεια της προηγούμενης απάντησης να πω πως σε αυτή τη χώρα πράγματι, το είδος αντιμετωπίζεται με επιφυλακτικότητα, μην πω με απαξίωση. Ο Χάρυ Πότερ και ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών ή το Game of Thrones είναι τα μόνα αποδεκτά είδη ακόμα και από λάτρεις της φαντασίας. Βλέπω συγγραφείς και αναγνώστες να αναγνωρίζουν ως φαντασία μόνο επικού χαρακτήρα βιβλία και αρνούνται να αποδεχτούν πως αυτό το είδος έχει ένα σωρό υποκατηγορίες, που στο εξωτερικό ανθίζουν και αντιμετωπίζονται με περισσότερο σεβασμό. Δεν ξέρω τι ακριβώς φταίει, αλλά καλό θα είναι να αλλάξει, γιατί έτσι ωθούνται οι συγγραφείς να γράφουν τα ίδια και τα ίδια για να έχουν αποδοχή. Το αποτέλεσμα θα είναι να μην υπάρχει εξέλιξη στον εγχώριο κόσμο της φαντασίας.
Η σειρά των βιβλίων σου φαντασίας «Ο Θησαυρός της Δαμασκού» μου θυμίζει τον Αλαντίν, είναι εντελώς μυθοπλασία ή με δεδομένων των σπουδών σου ως ιστορικός έχει και ρεαλιστικά ιστορικά στοιχεία; Μπορεί δηλαδή εν μέρη να λειτουργήσει και ως πηγή γνώσεων (που ως ένα ελάχιστο βαθμό ίσως το πετυχαίνει και ο Αλαντίν);
Είναι μίξη και των δυο. Είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που πρωταγωνιστούν υπαρκτά πρόσωπα, ενώ αναφέρονται και σημαντικά ιστορικά γεγονότα. Σαφώς και έπαιξαν ρόλο οι σπουδές μου, καθώς και η αραβική καταγωγή μου. Ωστόσο, επειδή ακριβώς αγαπώ τη φαντασία και το βιβλίο έχει paranormal στοιχεία, δε θα ήθελα να λειτουργήσει ως ιστορική πηγή, ακόμα και δευτερογενής. Πρόκειται για ένα προϊόν καθαρά μυθοπλασίας. Ωστόσο, μπορεί κανείς να αναζητήσει πρόσωπα και καταστάσεις και στη συνέχεια να βρει την ιστορική αλήθεια, εφόσον το επιθυμεί.
Ταγμένη στον χώρο της φαντασίας όπως φαίνεται καθώς αρθρογραφείς σε site ανάλογης θεματικής και μέσα από το κανάλι σου στο Youtube αναλύεις θέματα ανάλογα. Σκέφτεσαι να συνεχίσεις μέχρι να καθιερωθείς μαζί με το λογοτεχνικό είδος της φαντασίας ή «τα πάντα ρει» εν καιρώ ;
Ο βασικός μου στόχος είναι αυτός, να ταυτιστεί το όνομα μου με τον τομέα της φαντασίας. Φιλοδοξία, ματαιοδοξία, πείτε το όπως θέλετε. Σαφώς και τα αναγνώσματα μου ποικίλουν, ωστόσο η συγγραφική μου πορεία ακολουθεί μέχρι στιγμής το συγκεκριμένο μονοπάτι. Αν στο μέλλον γίνει κάποια παράκαμψη σε τελείως διαφορετικό είδος, δεν μπορώ να το αποκλείσω. Άλλωστε, θεωρώ τον πειραματισμό σχεδόν υποχρέωση του κάθε συγγραφέα. Για την ώρα όμως μένω πιστή υπηρέτης της φαντασίας.
Βιογραφικό: Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογίας στην Φιλοσοφική Σχολή και ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό της στην Οθωμανική ιστορία. Αρθρογραφεί σε site φαντασίας και διατηρεί κανάλι στο Youtube με ανάλογη θεματική. Έχοντας διπλή καταγωγή (Ελληνίδα μητέρα και Άραβα πατέρα) ξεκίνησε να γράφει μία τριλογία βιβλίων φαντασίας με τίτλο: «Ο Θησαυρός της Δαμασκού» με τα δύο πρώτα βιβλία να κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πηγή και το τρίτο και τελευταίο να βρίσκεται στα σκαριά. Αισιοδοξεί πως τα μυστικά της Μέσης Ανατολής θα σαγηνέψουν και κατακτήσουν το ελληνικό αναγνωστικό κοινό ως κάτι ξεχωριστό. Γιατί όχι;