Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Δε γνωρίζω γιατί ο όχι και τόσο ευρέως γνωστός πίνακας του Odilon Redon “η αράχνη που γελά”, μου αρέσει διαχρονικά.
Η αράχνη συναντάται διαχρονικά σε πολλές ιστορίες της ανθρώπινης μυθοπλασίας. Από τη μυθολογία, τους μύθους του Αισώπου, παιδικές ιστορίες.
Η αράχνη παρά την όχι και τόσο ελκυστική της εμφάνιση, γοητεύει με την τέχνη της στην υφαντουργία, στον εξονυχιστικά προσεκτικό τρόπο με τον οποίο περιπλέκει τον ιστό της.
Ο Odilon Redon ανήκει στις όχι πιο εμπορικά δημοφιλείς, αλλά αξιοπρόσεκτες μορφές της παγκόσμιας τέχνης.
Γνωστός για τις λιθογραφίες του, τα σχέδιά του με κάρβουνο και τις απεικονίσεις μαύρων πλασμάτων, ο Ρεντόν θεωρείται μεγάλη μορφή του Συμβολισμού και σημαντικός προάγγελος των καλλιτεχνικών κινημάτων του ντανταϊσμού και του σουρεαλισμού.
Προικισμένος με οξεία ποιητική διάθεση και καλλιτεχνική ευαισθησία, ο Ρεντόν δημιούργησε μερικούς από τους καλύτερους πίνακες της αρχής του 20ου αιώνα.
Ανησυχητικά πλάσματα του υπερφυσικού κόσμου, περίεργες οντότητες ή μακάβρια έντομα πρωταγωνιστούν στα έργα του.
Η αράχνη που γελά, πίνακας του 1887, ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του ίδιου τοποθετεί ως πρωταγωνιστή του πίνακα ένα όχι και τόσο συμπαθητικό αρθρόποδο.
Μία μαύρη αράχνη, με τσαχπίνικο ύφος και με ένα μάτι που κλείνει λες και μας υποδηλώνει ότι με την πονηριά της πάντοτε θα παγιδεύει θύματα στον ιστό της. Με ένα χαμόγελο σαρκαστικό και ως ένα βαθμό, μπορεί και τρομακτικό.
Μας κλείνει το μάτι επειδή προσπαθεί να δηλώσει στο θεατή ότι δεν πρόκειται να εξοντωθεί; ότι δεν υποχωρεί, αλλά ο ιστός της θα παγιδεύει τα μικρότερα έντομα και εκείνη θα ξεγλιστρά;
Η μαύρη μορφή της που δημιουργεί μία ταιριαστεί αντίθεση με το κίτρινο φόντο του πίνακα, δημιουργεί μία ωραία αντίθεση των δύο κυρίαρχων χρωμάτων.
Ο Ροντέν αποδίδει τη ζωγραφική απεικόνιση της αράχνης με αρτιότητα, φανερώνοντας πως είχε και γνώση της ανατομίας της πριν την ζωγραφίσει.
Η ζωγραφική αναπαράσταση ενός εντόμου αποδεικνύει πως στη ζωγραφική τα πάντα μπορούν να γίνουν όμορφα, ακόμα και ένα έντομο μπορεί να αποτυπωθεί μέσα από μία κάμερα καλλιτεχνικής γνώσης σε έναν πίνακα μεγάλης αξίας.
Η αράχνη που γελά είναι πίνακας της καλλιτεχνικής ωριμότητας του Ρεντόν, αποτυπώνοντας τη βαθιά του ματιά στην τέχνη, την αγάπη του για θέματα ταμπού και του πώς μπορεί να δημιουργήσει ένα ευχάριστο οπτικό συναίσθημα από ένα πλάσμα που δεν προξενεί και τα πιο θερμά αισθήματα.
