Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Στην κοιλάδα του Θανάτου συναντιούνται ο Τζο και ο Φρανκ για να λύσουν τις διαφορές τους. Και φυσικά όχι με πολιτισμένο τρόπο, αλλά με το άγριο πιστολίδι που θα κάνει ακόμα και το αίμα του πιο ψύχραιμου να παγώσει.
Στο σαλούν συγκεντρώνονται οι κάτοχοι της γης για να πιουν τα ποτά τους και να χαλαρώσουν από τις καθημερινές τους κόντρες. Κατεβάζουν το ουίσκι με δύναμη στο λαρύγγι τους, καπνίζουν το τσιγάρο τους και ετοιμάζονται να αλώσουν με το άλογό τους τη μοναξιά της Δύσης.
Αυτό είναι το κυρίως θέμα των γουέστερν, αυτού του είδους ταινιών που άκμασε στα τέλη του 19ου αιώνα στη Δυτική περιοχή της Αμερικής.
Πιστολίδι, σερίφηδες, τήρηση των νόμων, σαλούν. Όλα αυτά είναι το κυρίαρχο περιεχόμενο αυτών των ταινιών που κατάφερε να δημιουργήσει διαμάντια για την Έβδομη Τέχνη.
Οι σερίφηδες παρακολουθούν αναλυτικά κάθε κίνησή σου, σε «γδύνουν» με τα μάτια τους. Κάθε σου παραστράτημα θα πληρωθεί ακριβά, κάθε σου κίνηση να τους προσβάλλει θα πρέπει να πληρωθεί με βία.
Τα γουέστερν έχουν στεγνή βία, κλασικό πιστολίδι, άγριες συνθήκες σε ερημικές τοποθεσίες. Απευθύνονται στην άγρια, εκδικητική, ακαλλιέργητη φύση μας, η οποία ακόμα ακολουθεί με απρόσκοπτη ευλάβεια το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» και τον άγριο νόμο της ζούγκλας.
Μέσα στις ερήμους διακρίνεις μόνο νεκροκεφαλές και πινακίδες των οποίων τα ονόματα είναι μισοσβησμένα. Θα έρθουν οι κάτοικοι της Γης να αναμετρηθούν μεταξύ τους για το πόσο μεγάλο είναι το κομμάτι Γης που τους αναλογεί.
Αυτό είναι το κυρίως θέμα των γουέστερν. Εκδικήσεις, αντιπαλότητες, μονομαχίες, καουμπόηδες με λάσο που προσπαθούν να τρέχουν γρηγορότερα και από τη σκιά τους.
Και έρχεται ο σπουδαίος Sergio Leone και «ζωγραφίζει» με τη σκηνοθετική του διάνοια.
Παίρνει το γουέστερν και από κινηματογραφικό έργο το καθιστά τέχνη. Και μετά από εκείνον, ο Sergio Corbucci στον κινηματογραφικό αυτό χώρο καταφέρνει τη βία να την κάνει τέχνη.
Τα γουέστερν μας θυμίζουν την άγρια φύση μας, κρύβονται κάτω από εκείνη τη φύση μας που έχει εξημερωθεί. Περπατάνε σιγά –σιγά όπως ο καβαλάρης του αλόγου που προσπαθεί όπως στις ταινίες του είδους να εξοντώσει τον αντίπαλό του. Αλλά παραμένουν διασκεδαστικές, με έξτρα δόσεις ευαισθησίας και ατρόμητης ανθρώπινης φύσης που πάντα επιβιώνει και αντιστέκεται σε οποιαδήποτε φθορά.
