Οι συγγραφείς Γιώργος Κάβδας και Μαργαρίτα Ράμπια, σε αποκλειστική κοινή συνέντευξη με αφορμή το μυθιστόρημα τους «Ανάμεσα σε δύο κόσμους» που κυκλοφορεί απ’ τις Εκδόσεις Υδροπλάνο, μιλούν στην αρθρογράφο του CulturePoint.gr, Ιωάννα Κανελλοπούλου.

Πότε άρχισε να κυλά στις φλέβες σας το μικρόβιο της συγγραφής;

Γιώργος: Απ’ όσο θυμάμαι πάντα έγραφα. Με ηρεμούσε και δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να ήταν αυτό που μ’ έσπρωχνε να αποτυπώνω σε χαρτί στην αρχή και αργότερα σε υπολογιστές, τις σκέψεις μου και τους προβληματισμούς μου. Ίσως να ήταν τα ερωτήματα και οι απορίες που είτε δεν μπορούσαν ή δεν ήξεραν, είτε δίσταζαν ή δεν ήθελαν να μου τα απαντήσουν οι μεγαλύτεροι. Ερωτήματα για την Κοσμογονία, την Θεογονία, για την αρχή του κόσμου και από πού προέρχεται η ζωή. Μάζευα στοιχεία, έγραφα, μάθαινα, διάβαζα και αργότερα άρχισα όλα αυτά να τα συγκεντρώνω σε ενότητες και να δημιουργώ συγγράμματα και βιβλία με αναλύσεις καθημερινών προβληματισμών και κοινωνικών θεμάτων. Μετά ήρθαν τα διηγήματα, οι νουβέλες και τέλος τα μυθιστορήματα.

Μαργαρίτα: Την ιδέα της συγγραφής μου την έβαλε στο μυαλό η αγαπημένη μου φίλη και σύζυγος του Γιώργου Γιούλα! Μέχρι τότε μου άρεσε να γράφω ποιήματα εμπνευσμένα από τις χαρές και τις λύπες που συναντάμε στο διάβα μας. Στην πορεία η ποίησή μου άρχισε να επεκτείνετε στους μύθους και τα ιστορικά γεγονότα της αρχαιότητας. Ένα βροχερό απόγευμα όμως του 2017 ξύπνησα με έντονο το αίσθημα της ανάγκης ο λόγος μου να εκφραστεί και συγγραφικά. Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας ένα ποίημα μου το «ακούω φωνές» το αποφάσισα και ζήτησα την βοήθεια του Γιώργου.

Τι εμπνέει και οδηγεί την πένα σας;

Γιώργος: Κατ’ αρχήν τι είναι έμπνευση; Το λέει η λέξη: Μια πνοή μέσα μας που μας φέρνει ιδέες. Να το πω με απλά λόγια. Νομίζω ότι υπάρχει μια συμπαντική συνάθροιση μνήμης με την οποία είμαστε όλοι συνδεμένοι και από αυτήν παίρνουμε ό,τι πληροφορία χρειαζόμαστε. Φαντάσου σαν να είσαι μέσα σε μια βιβλιοθήκη και κατεβάζεις από τα ράφια όποιο βιβλίο σε ενδιαφέρει. Δε λέμε: «εκεί που καθόμουν μου κατέβηκε μια ιδέα», «κατεβάστε κι εσείς καμιά ιδέα, μόνο εγώ θα προσπαθώ;» ή «την ώρα που σκεφτόμουν μου ήρθε μια ιδέα» ή «ξαφνικά μου ήρθε μια ιδέα»; Θα μου πεις ότι δεν κατεβάζουμε όμως όλοι ιδέες την στιγμή που τις θέλουμε. Σωστά. Για να πάρεις στοιχεία από αυτά τα συμπαντικά αρχεία μνήμης πρέπει να είσαι «διαθέσιμος». Τότε το Σύμπαν θα σου στείλει τις κατάλληλες πληροφορίες σε μορφή «ιδεών» τις οποίες θα χρησιμοποιήσεις κατάλληλα για την ανάπτυξη του θέματός σου. Μπορεί να μην προχωρά ένα μυθιστόρημα και να έχει κολλήσει ακόμα και για μήνες, γιατί δεν ήμουν «διαθέσιμος», είχα άλλα προβλήματα, δεν είχα την ψυχική διάθεση… Και ξαφνικά, όταν έγινα «διαθέσιμος» με κατέκλεισαν «ιδέες» κι άρχισα να γράφω ασταμάτητα. Αυτό είμαι σίγουρος ότι συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους, αλλά δεν το συνειδητοποιούν γιατί δεν μπορούν ή δεν προσπάθησαν να το εξηγήσουν.

Μαργαρίτα: Τα πάντα με εμπνέουν. Οι χαρές, οι λύπες, οι δυσκολίες, τα προβλήματα, ένα λουλούδι, η βροχή, ο άνεμος.
Δεν είναι η πρώτη σου συγγραφική απόπειρα. Έχεις γράψει νουβέλες, διηγήματα, συγγράμματα. Θέλεις αναφέρεις μερικά;
Γιώργος: Να διευκρινίσω ότι δεν έχω προσπαθήσει άλλη φορά να εκδώσω κάτι από όλα αυτά που έχω γράψει. Δεν έγραφα για να δω τα γραπτά μου στα βιβλιοπωλεία. Το «Ανάμεσα σε δύο κόσμους» ήταν η πρώτη απόπειρα και η έκδοσή του από το Υδροπλάνο έχει πάρα πολλά μεταφυσικά στοιχεία κι έγινε μετά από επιμονή της γυναίκας μου, του γιού μου και της Μαργαρίτας.

Αυτά που έχω γράψει είναι θέματα που αφορούν την Θρησκεία, την πολιτική, κοινωνικούς προβληματισμούς, αλλά και μικρές καθημερινές ιστορίες. Για παράδειγμα, έχω γράψει την ιστορία του Ιησού και του Χριστιανισμού, μέσα από την δική μου οπτική γωνία, τους παράλληλους βίους δύο αντίθετων πολιτικά ανθρώπων από την χιουμοριστική πλευρά του θέματος, μικρές ιστορίες σαν ένα οδοιπορικό στις γειτονιές της Ελλάδας, για την κοσμογονία και την θεογονία από την δική μου οπτική κοσμοθεώρηση και πολλά άλλα τα οποία δεν θα εκδώσω, αλλά θα τα ανεβάσουμε σιγά-σιγά στο σάιτ που έχουμε με την Μαργαρίτα, το https://iptamenalogia.com/ , μαζί με ποιήματα και άλλα έργα της Μαργαρίτας. Ελπίζω να έχουμε τον χρόνο να το κάνουμε αυτό από το νέο έτος. Φυσικά θα μπορεί οποιοσδήποτε θέλει να μπει και να κατεβάσει ελεύθερα όποιο από τα έργα μας θέλει για να διαβάσει. Βέβαια, πολλά από αυτά τα έχουμε δημοσιεύσει κατά διαστήματα σε διάφορα σάιτ με ψευδώνυμα.

Ποίηση ή πεζογραφία; 

Μαργαρίτα: Μέχρι να γνωρίσω και να χαθώ στο ταξίδι της συγγραφής θεωρούσα πως η ποίηση ήταν το μέσον που με έκανε να εκφραστώ και να μεταφέρω συναισθήματα που έκρυβα βαθιά μέσα μου. Όταν όμως ανακαλύπτεις την πεζογραφία γίνεται δεύτερη ανάσα σου και όταν περνάει έστω και μια μέρα χωρίς δημιουργική γραφή νοιώθεις πώς κάτι δεν ολοκλήρωσες κατά την διάρκεια της μέρας. Μοιάζει με στερητικό σύνδρομο που δεν σε αφήνει να ησυχάσεις.

Πριν πόσο καιρό συναντηθήκατε και αποφασίσατε να ενώσετε τις πένες σας και τι θεωρείτε συστατικό στο επιτυχημένο αποτέλεσμα;

Γιώργος: Πάνε 11 χρόνια που γνωριστήκαμε μέσα από ένα σάιτ και τώρα πλέον είμαστε πολύ καλοί οικογενειακοί φίλοι. Η Μαργαρίτα έγραφε ποιήματα με ωραίο λόγο και νοήματα βγαλμένα μέσα από την ψυχή της. Η Γιούλα, η γυναίκα μου, έχοντας μύτη λαγωνικού αναρωτήθηκε πώς και η Μαργαρίτα δεν έχει γράψει πεζό λόγο με τόσο ωραία γραπτή έκφραση που είχε και την προέτρεψε να δοκιμάσει να γράψει κάποιο μυθιστόρημα. Εγώ παρότρυνα και βοηθούσα φίλους να εκδώσουν μυθιστορήματά τους –που τελικά τα εξέδωσαν– με την επιμέλεια, το σενάριο και την τοπογραφική τοποθέτηση των έργων τους, ενώ έγραφα όπως σου είπα μικρές ιστορίες, μυθιστορήματα, σατιρικά και άλλα είδη συγγραμμάτων. Μετά την προτροπή της γυναίκας μου, η Μαργαρίτα μου ζήτησε να την βοηθήσω –όπως τόσους άλλους– στην προσπάθειά της να γράψει ένα μυθιστόρημα. Αποδέχτηκα την πρόσκληση-πρόκληση και ξεκίνησε να γράφει. Η μυθοπλαστική ικανότητα και των δυο μας είχε ήδη αρχίσει να λειτουργεί εξετάζοντας όλα τα πιθανά σενάρια που θα δημιουργούσαν το πρώτο της μυθιστόρημα. Κάποια στιγμή συνειδητοποιήσαμε ότι στην ουσία γράφαμε το μυθιστόρημα μαζί. Ανακαλύψαμε πως ανακατεύοντας τα πνευματικά μας εργαλεία θα μπορούσαμε να συνθέσουμε κείμενα παράξενα, περίεργα, και γεμάτα ανατροπές. Το πρώτο συγγραφικά κοινό μυθιστόρημά μας έγινε πραγματικότητα. Νομίζω δε ότι το συστατικό για το επιτυχημένο αποτέλεσμα είναι ότι και οι δύο είμαστε αρκετές φορές «διαθέσιμοι» στις ορέξεις του Σύμπαντος, ειλικρινείς και δεν υπάρχει μεταξύ μας κανένας εγωϊσμός.

Μαργαρίτα: Συναντηθήκαμε το 2011 σε ένα ερευνητικό φόρουμ ψάχνοντας τα χαμένα μυστικά του κόσμου. Περνώντας ο καιρός οι ερευνητές σ’ αυτό το φόρουμ έγιναν όλοι συγγραφείς και πολύ αγαπημένοι οικογενειακοί φίλοι. Εγώ ήμουν η τελευταία που το αποφάσισα καθώς ο Γιώργος από μικρός έγραφε ασταμάτητα.

Η επιτυχημένη συνεργασία μας οφείλεται στη μεγάλη μας αγάπη για την συγγραφή, στην άδολη χαρά μας που είναι αγνή χωρίς ίχνος εγωισμού όταν γράφουμε, το απίστευτο χιούμορ και τα πειράγματα για όσα ευτράπελα μπορεί να συμβούν όταν σχεδιάζουμε κάποια γεγονότα στα μυθιστορήματά μας, καθώς επίσης και το γεγονός ότι κατά την διάρκεια της συγγραφής ενός βιβλίου μας εγώ ταυτίζομαι συχνά με τούς Ήρωες ή θέλω να βάλω στην υπόθεση απίστευτα πράγματα και ο Γιώργος μόλις το αντιλαμβάνεται με επαναφέρει στην τάξη. Για να καταλάβεις κάποτε με συγκράτησε και δεν ανατίναξα το Ελ. Βενιζέλος κι έτσι έχει ακόμα αεροδρόμιο η Αθήνα.

«Ανάμεσα σε δύο κόσμους», τι πραγματεύεται το μυθιστόρημα;

Γιώργος: Πρώτα απ’ όλα είναι ένας ύμνος στην γυναικεία φύση που διεκδικεί όσα δικαιούται μέσα σ’ έναν κόσμο γεμάτο έρωτες, ίντριγκες, δολοφονίες, συνωμοσίες και μυστικές οργανώσεις. Το μυθιστόρημα είναι μια αστυνομική αισθηματική περιπέτεια μυστηρίου, με συγκίνηση, χιούμορ, ανατροπές, μεταφυσικά γεγονότα και εσωτερικές φιλοσοφικές αναζητήσεις. Η Αρετή η κεντρική ηρωίδα της ιστορίας είναι μια νεαρή πανέμορφη ψυχίατρος-ψυχολόγος που ζει στην Πλάκα, κάτω από την Ακρόπολη των Αθηνών. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2012, και ύστερα από ένα περίεργο γεγονός, θα της αποκαλυφθεί η καταγωγή της που μέχρι τότε αγνοούσε. Είναι απόγονος της μοναχοκόρης του Μεγάλου Μαγίστρου του Τάγματος των Ιπποτών της Ρόδου, Ελβίρας ντε Μαρτίνι, που κάηκε στην πυρά ως μάγισσα το 1511. Έπειτα από μια αναπάντεχη μεταφυσική παρότρυνση, ταξιδεύει στη Ρόδο, σε μια προσπάθεια να ανακαλύψει τις ρίζες της. Εκεί βρίσκεται αντιμέτωπη με πολλά παράξενα, περίεργα και παράδοξα γεγονότα που βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή της. Θα σωθεί από μια απόπειρα δολοφονίας και θα γνωρίσει τον έρωτα της ζωής της. Ωστόσο η μοίρα έχει άλλα σχέδια γι’ αυτήν. Θα επιστρέψει στην Αθήνα όπου οι συγκλονιστικές αλήθειες που της αποκαλύπτονται και ο περίεργος θάνατος ενός συνεργάτη της, βάζουν και πάλι την ζωή της σε κίνδυνο. Η Αρετή προσπαθεί να γίνει κάτοχος των πανάρχαιων μυστικών του Τάγματος των Ιπποτών της Ρόδου ώστε να αναλάβει την ηγεσία του. Θα κατορθώσει άραγε να επιβιώσει;

Η ιστορία που περιγράφουμε είναι μεν μια μυθοπλασία και τα πρόσωπα όπως και οι καταστάσεις είναι φανταστικά, ωστόσο το ιστορικό περίβλημα των Ιωαννιτών και Ναϊτών Ιπποτών και αρκετά γεγονότα που εμπεριέχονται είναι πραγματικά.

Το μήνυμα που θέλεις να περάσεις μέσα απ’ τον γραπτό σου λόγο;

Μαργαρίτα: Θέλω να πεισθούν όσοι διαβάσουν τα γραπτά μου να προσπαθούν να πετύχουν τους στόχους τους και να μην απογοητεύονται από πρόσκαιρες αποτυχίες, γιατί όταν θέλουμε κάτι πάρα πολύ είναι αδύνατον να μην πραγματοποιηθεί.
Πόσο δύσκολο είναι το πάντρεμα του πραγματικού με το μεταφυσικό και πόσο καιρό σου παίρνει να ολοκληρώσεις ένα βιβλίο;

Γιώργος: Αυτό το πάντρεμα μας βγαίνει και στους δύο σαν κάτι φυσικό, αν και οι ισορροπίες ανάμεσα σε αυτά τα δύο είναι πολύ εύθραυστες και η γραμμή που χωρίζει το γελοίο από το σοβαρό στην καταγραφή μεταφυσικών γεγονότων είναι πάρα πολύ λεπτή.

Η ολοκλήρωση ενός βιβλίου εξαρτάται όπως σου είπα και πριν, από το πόσο «διαθέσιμοι» είμαστε. Για να καταλάβεις είχαμε ξεκινήσει ένα νέο μυθιστόρημα το 2019 και τον καιρό της πρώτης καραντίνας κολλήσαμε και δεν μπορούσαμε να γράψουμε τίποτα, σε αντίθεση με άλλους ανθρώπους –ειδικά ομότεχνους– που εκείνες τις μέρες ήταν πολύ δημιουργικοί. Μόλις έληξε η καραντίνα συνδεθήκαμε ξανά με το Σύμπαν και οι ιδέες έρχονταν η μία μετά την άλλη με απίστευτη ταχύτητα. Συνήθως όμως η ολοκλήρωση γίνεται μέσα σε δύο χρόνια.

Η ανταπόκριση του αναγνωστικού κοινού ήταν;

Μαργαρίτα: Όσοι φίλοι μας και γνωστοί διάβασαν το βιβλίο, μας είπαν πως το ταξίδι που τους χαρίσαμε ήταν μοναδικό, δεν ήθελαν να τελειώσει και ότι ήταν τόσο ζωντανό και περιγραφικό σαν να έβλεπαν ένα σίριαλ στην τηλεόραση. Άσε που όσοι δεν είχαν πάει στη Ρόδο σκέφτονται σοβαρά να την επισκεφθούν για διακοπές.
Το ενδεχόμενο να συνυπάρξετε και σε νέο βιβλίο;

Γιώργος: Έχουμε ήδη τελειώσει το δεύτερο μυθιστόρημά μας το οποίο έχει πάρει το δρόμο τής έκδοσης για τον επόμενο χρόνο, φυσικά από το Υδροπλάνο! Έχουμε τελειώσει ένα ακόμα έργο, όχι μυθιστόρημα, που παίρνει κι αυτό σειρά για έκδοση και ξεκινήσαμε ένα νέο μυθιστόρημα το οποίο το αφήσαμε προς το παρόν στη μέση γιατί έχουμε δώσει προτεραιότητα στα της έκδοσης του δευτέρου βιβλίου.

Ήταν εύκολη υπόθεση η κοινή γραφή;

Μαργαρίτα: Δεν ξέρω αν συμβαίνει το ίδιο και σε άλλα συγγραφικά δίδυμα, αλλά στην δική μας περίπτωση ήταν πάρα πολύ εύκολο. Ήταν, κι εξακολουθεί να είναι, κάτι μαγικό κάτι που δεν μπορεί να αναλυθεί. Κάτι που έκανε τις σκέψεις μας να γίνουν μία και το χέρι που γράφει να γράφει για δυο, αποτυπώνοντας σε λέξεις ιστορίες, περιπέτειες, συναισθήματα και αισθήματα. Υπ’ όψιν ότι το γράψιμο γίνεται με ανταλλαγή μέιλ και όποτε συναντιόμαστε οικογενειακά δεν συζητούμε για το τι θα γράψουμε ή πώς θα συνεχίσουμε ένα μυθιστόρημα που βρίσκεται σε εξέλιξη. Ούτε καν τηλεφωνικά συζητάμε ή ανταλλάσσουμε απόψεις για τα έργα μας. Το δε γράψιμο είναι κυριολεκτικά «συγγραφή», δηλαδή κάθε γραμμή, κάθε παράγραφος δημιουργείται και από τους δύο με αλληλοσυμπληρώσεις και αλληλεπιδράσεις. Δεν γράφει ο καθένας από ένα τμήμα ή ένα κεφάλαιο και μετά τα ενώνουμε.

Ποιος απ’ τους δύο έχει περισσότερη υπομονή;

Γιώργος: Νομίζω και οι δύο, αλλά εγώ λίγο περισσότερη.

Τρεις λέξεις που σε χαρακτηρίζουν;

Γιώργος: Δοτικότητα, ανεκτικότητα και υπομονή, γαϊδουρινή μπορώ να πω.
Μαργαρίτα: Δοτικότητα, υπευθυνότητα και αστείρευτη τρέλα.

Τι θεωρείτε πως λείπει απ’ τον χώρο του βιβλίου στις μέρες μας και τι ίσως θα θέλατε να αλλάξει;

Γιώργος: Νομίζω ότι αυτή τη χρονική περίοδο λείπει, λόγω αυτού του ιού που μας ταλαιπωρεί, η άμεση επικοινωνία, η επαφή, οι δίχως περιορισμούς παρουσιάσεις βιβλίων. Όλα τα άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Αν τώρα πρέπει να πω τι θα ήθελα να αλλάξει…. θα ήθελα να προσπαθούσαν όλοι οι εκδοτικοί οργανισμοί να μοιάσουν στο Υδροπλάνο. Τι εννοώ; Με μία φράση, να σέβονται τους νέους συγγραφείς.

Μαργαρίτα: Δεν γνωρίζω τι λείπει στο χώρο του βιβλίου στις μέρες μας, όμως από ό,τι ακούω λείπει η συγγραφική αγκαλιά, αυτή η αγάπη και η εμπιστοσύνη με την οποία μας περιέβαλλε ο εκδοτικός μας οίκος, το Υδροπλάνο.

Μια ευχή για το μέλλον;

Γιώργος: Εύχομαι όταν τελειώσει αυτή η τραγική χρονική περίοδος που ζούμε να βρεθούμε όλοι μαζί ενωμένοι και αγαπημένοι, πιο σοφοί, χωρίς πολιτικά και υγειονομικά πάθη, μίση και έχθρες. Και φυσικά ο Παναθηναϊκός να ξαναγίνει η Ευρωπαϊκή ομάδα Panathinaikos.

Μαργαρίτα: Εύχομαι οι άνθρωποι να ξεχάσουν τον πόνο, να αρχίσουν να ονειρεύονται ξανά και κανένα παιδί να μην νοιώσει φόβο, πείνα και εγκατάλειψη.

Σας ευχαριστώ τον καθένα ξεχωριστά για αυτή την όμορφη συζήτηση. Καλή συγγραφική πορεία. Εμείς σε ευχαριστούμε πολύ για το βήμα που μας έδωσες και για την ευκαιρία να εκφράσουμε πράγματα για μας ώστε να μας γνωρίσει καλύτερα το αναγνωστικό κοινό.

Οπισθόφυλλο: Η Αρετή είναι μια νεαρή, πανέμορφη ψυχίατρος-ψυχολόγος που ζει στην Πλάκα, κάτω από την Ακρόπολη των Αθηνών. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2012 και ύστερα από ένα περίεργο γεγονός, θα της αποκαλυφθεί η καταγωγή της που μέχρι τότε αγνοούσε. Είναι απόγονος της μοναχοκόρης του Μεγάλου Μαγίστρου του Τάγματος των Ιπποτών της Ρόδου, Ελβίρας ντε Μαρτίνι, που κάηκε στην πυρά ως μάγισσα το 1511. Έπειτα από μια αναπάντεχη μεταφυσική παρότρυνση, ταξιδεύει στη Ρόδο, σε μια προσπάθεια να ανακαλύψει τις ρίζες της. Εκεί βρίσκεται αντιμέτωπη με πολλά παράξενα, παράδοξα και ανεξήγητα γεγονότα που βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή της. Θα σωθεί από μια απόπειρα δολοφονίας και θα γνωρίσει τον έρωτα της ζωής της. Ωστόσο, η μοίρα έχει άλλα σχέδια γι’ αυτή. Θα επιστρέψει στην Αθήνα, όπου οι συγκλονιστικές αλήθειες που της αποκαλύπτονται και ο περίεργος θάνατος ενός συνεργάτη της βάζουν και πάλι τη ζωή της σε κίνδυνο. Θα κατορθώσει άραγε να επιβιώσει σε έναν κόσμο όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται;

Βιογραφικό: Η Μαργαρίτα Ράμπια γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα, είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες. Γεμάτη ανησυχίες από πολύ μικρή ηλικία, ανέκαθεν την τραβούσαν κοντά τους το παράξενο, το ανεξήγητο και το μεταφυσικό. Από παιδί έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για περιστατικά βασισμένα σε προσωπικές εμπειρίες, εικόνες και συναισθήματα –ανεξαρτήτως της φύσης και του αποτελέσματος αυτών– έχοντας πάντα ως τελικό σκοπό μια αισιόδοξη νότα για το μέλλον. Στα γραπτά της βαδίζει σε μονοπάτια μυθοπλασίας, προσπαθώντας πάντα να ισορροπεί ανάμεσα στο πραγματικό και το μεταφυσικό, και διατηρώντας ακλόνητες τις λεπτές γραμμές μεταξύ αλήθειας και ψέματος, σοβαρότητας και φαιδρότητας. Τα έργα της, σε πεζό και ποιητικό λόγο, είναι επηρεασμένα από τη μεγάλη της αγάπη για την παρακαταθήκη των σπουδαίων προγόνων μας, τους οποίους συνεχίζει να ανακαλύπτει μέσα από τα γραπτά τους.

Βιογραφικό: Ο Γιώργος Κάβδας γεννήθηκε και ζει στηνΑθήνα, είναι παντρεμένος κι έχει έναν γιο. Ασχολείται με την έρευνα κοινωνικών θεμάτων, τη μελέτη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας και με καθετί φυσικό και μεταφυσικό. Από πολύ νεαρή ηλικία του άρεσε να γράφει και μέχρι σήμερα έχει γράψει μυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα, αλλά και συγγράμματα. Τα θέματα έρευνας με τα οποία ασχολήθηκε αφορούν πολιτικές, οικονομικές, εθνικές, κοινωνικές, θρησκευτικές και άλλες φιλοσοφικές αναζητήσεις των ανθρώπων. Πηγές έμπνευσης αποτελούν η ιστορία της Ελλάδος, η καθημερινή πραγματικότητα μέσα από το πρίσμα της δικής του οπτικής και τα προβλήματα των νέων. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι απλή και κατανοητή, ενώ επιδιώκει να εξετάζει όλες τις πιθανές εκδοχές σε κάθε θεματολογία που πραγματεύεται. Διακριτά στη γραφή του είναι η ποιότητα και το εύρος της φαντασίας, ενώ η αλχημεία του πραγματικού με το φανταστικό αποτελεί αναπόσπαστο χαρακτηριστικό των συγγραμμάτων του. Τα μηνύματα ελπίδας, χαράς, αισιοδοξίας αλλά κυρίως η κατανόηση μέσα από την ενσυναίσθηση– είναι διακριτά και αποτελούν μέρος της εμπειρίας που ο ίδιος