Ο Γιάννης Μόραλης / Γιάννης Μόραλης (1916-2009) είναι μια εξαιρετική φιγούρα στη νεοελληνική ζωγραφική.
Έγινε καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών πολύ νωρίς και για πολλά χρόνια διδάσκει τις νεότερες γενιές Ελλήνων ζωγράφων. Ο Γιάννης Μόραλης ζωγράφος στην Άρτα (Ηπειρος) σπούδασε ζωγραφική στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1931-1936) με τον Δημήτρη Γερανιώτη, τον Κώστα Παρθένη και τον Umbertos Αργυρό και την χάραξη με τον Γιάννη Κεφαλινό. Ο Δημήτρης Γερανιώτης, ο Κωνσταντίνος Παρθένης, ο Umbertos Argyros και ο Γιάννης Κεφαλλινός ήταν καθηγητές του, ενώ οι συμμαθητές του, όπως ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Χρήστος Καπράλος και ο Νίκος Νικολάου, θα γίνουν φίλοι του.
Με υποτροφία από την Ακαδημία Αθηνών (1937) σπούδασε ψηφιδωτά και τοιχογραφίες στη Ρώμη. Ακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής και τοιχογραφίας στο Παρίσι, στην École des Beaux Arts και στα ψηφιδωτά στην École des Arts et Métiers. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, έχοντας παρουσιάσει την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα το 1959.
Είχε πραγματοποιήσει μια σειρά από χαρακτικά και εικονογραφήσεις βιβλίων και είχε σχεδιάσει το σκηνικό σκηνικό και τα κοστούμια πολλών θεατρικών και χορευτικών παραστάσεων.
Είχε επίσης δημιουργήσει μια σειρά από τοιχογραφίες.
Είχε απονεμηθεί το βραβείο Ζωγραφικής της Πανελλήνιας Έκθεσης (1940) και το χρυσό μετάλλιο της Διεθνούς Έκθεσης του Μονάχου, το 1973.
Το 1947 εξελέγη καθηγητής του Προπαρασκευαστικού Εργαστηρίου της Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας και το 1957 καθηγητής του Εργαστηρίου Ζωγραφικής του ίδιου Σχολείου.
Ονομάστηκε Διοικητής της Βασιλικής Τάξης του Φοίνικα (1965) και του Τάγματος της Τιμής, 1999. Ο συγκεκριμένος πίνακας ανήκει στην περίοδο της αφηρημένης γεωμετρίας στο έργο του. Ο Γιάννης Μόραλης απεβίωσε στην Αθήνα το 2009.
Μέχρι τη συνταξιοδότηση του Moralis το 1983, εννέα από τους δέκα καθηγητές της Σχολής Καλών Τεχνών ήταν οι μαθητές του. Οι επιρροές του κυμαίνονταν από την ελληνική τέχνη και τη βυζαντινή εικονογραφία μέχρι τον νεοκλασικισμό, τον ρομαντισμό και τον ρεαλισμό. Ο Μόραλ δούλεψε στα διαχρονικά θέματα της αγάπης και της αγωνίας του θανάτου. Η γεωμετρική άντληση και η εστίαση στη γυναικεία μορφή ήταν κεντρική στην τέχνη του.
Ο καλλιτέχνης, ο οποίος σχεδίασε επίσης σκηνικά και κοστούμια για τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου και του Εθνικού Μπαλέτου καθώς και εικονογραφήσεις για την ποίηση του Γιώργου Σεφέρη και του Οδυσσέα Ελύτη, συχνά επέστρεψε στην γυναικεία φιγούρα σε μια προσπάθεια να αποκρυπτογραφήσει τα γρίφια του. Ο Γιάννης Μόραλης σπάνια έδωσαν συνεντεύξεις. Στην αναδρομική του εμφάνιση στην Άνδρο το καλοκαίρι του 2008 είπε για την απομάκρυνσή του από τη δημοσιότητα:
“Ένας από τους λόγους για τους οποίους δεν δίνω συνεντεύξεις είναι ότι αισθάνομαι ότι το φάσμα των ζωγραφιών μου μειώνεται αργότερα. Θέλω τα έργα μου να είναι ελεύθερα όπως εγώ, καθώς θέλω ο θεατής να αισθάνεται ελεύθερος να διαβάσει σε αυτά τις έννοιες που επιθυμεί“.
