/Γεώργιος Αβέρωφ: Μεγάλος Ευεργέτης και πρότυπο ήθους

Γεώργιος Αβέρωφ: Μεγάλος Ευεργέτης και πρότυπο ήθους

Διαβάζοντας κανείς για τη ζωή και το έργο του Μεγάλου αυτού Ευεργέτου του Γένους μας, έτσι όπως περιγράφεται στο βιβλίο «Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΒΕΡΩΦ» της Μιχαήλας Αβέρωφ, δεν μπορεί παρά να θαυμάσει τόσο την προσφορά του στη γενέτειρά του, το Μέτσοβο, και στην Ελλάδα όσο κυρίως το ήθος του και τη στάση ζωής.

Ένας άνθρωπος που στην ηλικία των 20 ετών έφυγε από το χωριό του ως φτωχό βοσκόπουλο και διέπρεψε επιχειρηματικά σε έναν τόσο μακρινό τόπο όπως η Αίγυπτος, χωρίς όμως να ξεχάσει ποτέ τη γενέτειρά του και μάλιστα διέθεσε την περιουσία του για να στηριχθεί οικονομικά το Γένος μας, δεν είναι απλά άξιος θαυμασμού για την πατριωτική αγάπη του, αλλά αποτελεί υπόδειγμα ήθους για όλους μας.

Οι ευεργεσίες του Γεωργίου Αβέρωφ θα λέγαμε πως είναι αμέτρητες, μιας και όσο ζούσε φρόντισε να στηρίξει οικονομικά την ελληνική κοινότητα της Αλεξάνδρειας, ιδρύοντας σχολεία, νοσοκομεία, εκκλησίες και ευαγή ιδρύματα. Ταυτόχρονα, έστελνε χρήματα στο ελληνικό κράτος για την επέκταση του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, την αναμόρφωση του Παναθηναϊκού Σταδίου για τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες, χρήματα για την ενίσχυση της Κρητικής Επανάστασης, τη δημιουργία της Σχολής Ευελπίδων, για το «Αβερώφειο Εφηβείο», και φυσικά με δικά του χρήματα ναυπηγήθηκε το «θωρηκτό Αβέρωφ», το πλοίο-θρύλος του Πολεμικού Ναυτικού.

Παρά το γεγονός πως δεν επέστρεψε ποτέ ξανά στο Μέτσοβο, το χωριό του και οι συγχωριανοί του βρίσκονταν πάντα στη σκέψη και στην καρδιά του. Γι’ αυτό φρόντισε μέρος της περιουσίας του να αξιοποιηθεί για την πρόοδο και την ευημερία των Μετσοβιτών, για να κατασκευαστούν σχολεία, εκκλησίες, νεκροταφείο, υδραγωγείο, πλακόστρωτοι δρόμοι, μέχρι και φαρμακείο που χορηγούσε δωρεάν φάρμακα στους κατοίκους του χωριού.

Εκτός όμως από το Μέτσοβο, ο Γεώργιος Αβέρωφ άφησε και ένα σημαντικό χρηματικό ποσό στη διαθήκη του για την ίδρυση της Γεωπονικής σχολής της Λάρισας. Ο Αβέρωφ ως κεφαλαιούχος της διασποράς είχε εξαγοράσει ένα μεγάλο τσιφλίκι στην περιοχή της Λάρισας μετά το 1881, που η Θεσσαλία ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος. Όμως, εκείνος ήταν πραγματικός «πατέρας» και όχι ο αιμοσταγής τύραννος των Λαρισαίων, όπως οι συνηθισμένοι τσιφλικάδες. Απόδειξη αποτελεί το γεγονός πως δώρισε στη Λάρισα την πρώτη Γεωπονική Σχολή, σχολή πρότυπο για εκείνη την εποχή καθώς υπήρξε το πρώτο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο της χώρας, με σκοπό να μορφώσει και να καταρτίσει γεωπόνους.

Όταν πέθανε ο Γεώργιος Αβέρωφ και δημοσιεύτηκε η διαθήκη του, πολλοί ήταν εκείνοι που παραξενεύτηκαν που η περιουσία του ανερχόταν μόνο σε 17 εκατομμύρια, καθώς νόμισαν πως θα διέθετε αμύθητο πλούτο σε μετρητά, εκτός δηλαδή από την ακίνητη περιουσία του. Ασφαλώς, όλη αυτή την περιουσία την άφησε κληρονομιά στους Έλληνες, της Ελλάδας και της Αλεξάνδρειας, και δεν αποτελεί ουδεμία έκπληξη το γεγονός πως δεν διέθετε αμύθητα πλούτη σε μετρητά, αφού όλα τα χρόνια που βρισκόταν εν ζωή μοίραζε απλόχερα τα πλούτη του για την ευημερία του Γένους.

Ακόμη, ο ίδιος ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος, που ενώ διέθετε χρήματα και εξουσία στην Αλεξάνδρεια, δεν έκανε επίδειξη του πλούτου του, αλλά επέλεξε έναν απλό και λιτό τρόπο ζωής, ζώντας σε ένα απλό σπίτι, το οποίο μάλιστα νοίκιαζε.

Ως άνθρωπος αξίζει να είναι πρότυπο ήθους, καθώς δεν υπέκυψε σε κοινωνικούς συμβιβασμούς, έτσι ώστε να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο την περιουσία του και να ανέλθει κοινωνικά συνάπτοντας έναν πλούσιο γάμο, παρά προτίμησε να πορευτεί μόνος του στη ζωή.

geonews