Η ερμηνεύτρια Γεωργία Νταγάκη μιλά στον Κωνσταντίνο Μανίκα και ξετυλίγει όλες τις καλλιτεχνικές, κι όχι μόνο, πλευρές της στο CulturePoint.gr.
1. Νέο τραγούδι, με ιδιαίτερο fusion ήχο. Πείτε μας λίγα λόγια για “Το δικό μας σκοτάδι”.
Το «δικό μας σκοτάδι» γνωστό ως «Our darkness» είναι μια διασκευή αυτού του δίσκου με τίτλο ‘’Pathos’’ και ίσως και η μεγαλύτερη ανατροπή του! Ένα τραγούδι που αποτελεί ορόσημο της δεκαετίας των early 80s αλλά και ύμνο μιας ολόκληρης γενιάς. Για πρώτη φορά «μπαίνουν» ελληνικοί στίχοι και εγώ από την άλλη πλευρά «φλερτάρω» σε ένα ηλεκτρονικό ηχητικά περιβάλλον. Οι υπέροχοι στίχοι που απέδωσε στα ελληνικά ο Γιάννης Πλιάγκος ήταν το στοιχείο που με ώθησε στην καταγραφή και αποτύπωση του τραγουδιού. Τέτοια τραγούδια που περικλείουν στιχουργικά διάφορες καταστάσεις όπως το πώς βιώνουμε πια τον έρωτα μέσα από την κοινωνία, την ανάγκη να ζούμε τη ζωή με πάθος, την ανάγκη να ζούμε μαζί, καθρεφτίζουν με τον καλύτερο τρόπο όχι μόνο την τωρινή κατάσταση που περνάμε εδώ και ένα χρόνο αλλά σχεδόν τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Τέτοια τραγούδια παραμένουν πάντα διαχρονικά, και αξίζει να φτάνουν στον κόσμο, ακόμη και μέσα από μια διασκευή, στην οποία φλερτάρει ακόμη και η παράδοση, μέσω του ήχου της λύρας.
2. Έχουμε “εκμεταλλευτεί” τη μουσική μας παράδοση στο βαθμό πού θα μπορούσαμε και θα έπρεπε;
Νομίζω όχι στον βαθμό που θα μπορούσαμε. Αυτό ίσως να συμβαίνει γιατί αρκετά χρόνια πριν θεωρούνταν μπανάλ να ασχολείται ένας νέος άνθρωπος με ένα παραδοσιακό όργανο. Τουλάχιστον στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Θυμάμαι ως μαθήτρια ότι ντρεπόμουν στο σχολείο να λέω ότι παίζω λύρα. Το έχω βιώσει αυτό, γι’ αυτό και χαίρομαι διπλά που δεν βρισκόμαστε πια σε αυτό το σημείο. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια στροφή προς τα παραδοσιακά ακούσματα και βλέπω και ως καθηγήτρια στο Εθνικό, αλλά και μέσω των Live μου να με προσεγγίζουν ολοένα και περισσότερα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με την λύρα, μέσα σε έναν νέο σύγχρονο ήχο, πάντα όμως βασισμένο στην τεχνική και τον ‘’τρόπο’’ των παλιών.
3. Έχετε κάνει πολλές σημαντικές συνεργασίες, εντός κι εκτός Ελλάδας. Αν έπρεπε να ξεχωρίσετε μια, ποια θα ήταν και γιατί;
Σίγουρα μια πολύ σημαντική στιγμή της πορείας μου ήταν αυτή με τον θρύλο της παγκόσμιας μουσικής Eric Burdon. Η συνεργασία μας ήταν δισκογραφική αν και στη συνέχεια μου ζητήθηκε από τον ίδιο να γίνω μέλος των Animals. Έτσι και πραγματοποιήθηκε η περιοδεία μας στην Ευρώπη που διήρκησε περίπου ενάμιση μήνα. Ωστόσο όλες τις συνεργασίες που έχω κάνει τις θεωρώ αξιόλογες και σημαντικές γιατί πραγματοποιήθηκαν με κριτήριο την αρμονική μουσική μου συνύπαρξη με αγαπημένους συναδέλφους.
4. Ποιο είναι το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό όνειρο σας;
Μια μεγάλη συναυλία, με καλεσμένους μου αγαπημένους διεθνείς καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο, σ’ ένα πρόγραμμα με προσμίξεις από τη Δύση ως την Ανατολή.
5. Τι είναι αυτό που κάνει μοναδική μια ερμηνεία;
Να πηγάζει κατευθείαν από την ψυχή, από την καρδιά. Χωρίς σκέψη, μόνο συναίσθημα. Να έχει αλήθεια και να μην προσπαθεί να μιμηθεί, αλλά να εκθέτει τη μοναδικότητα του ίδιου του ερμηνευτή.
6. Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει πλέον ο ψηφιακός κόσμος (πχ YouTube) στην προσέγγιση του κοινού;
Αρκετά σημαντικό ειδικά για τους νέους ανθρώπους που θέλουν να μοιραστούν την δουλειά τους και το έργο τους και δεν έχουν άλλο τρόπο προβολής.
Εδώ βέβαια έρχεται και η μεγάλη παγίδα της υπέρ πληροφόρησης που πολλές φορές κάτι καλό, μπορεί να χαθεί ανάμεσα στα ‘’πολλά’’ του διαδικτύου, και ο κόσμος να μη καταφέρει τελικά να το ανακαλύψει. Αποτελεί όμως σίγουρα μια σημαντική διέξοδο για να εκθέσει κανείς τη δουλειά του και παράλληλα να δώσει την ευκαιρία στον κόσμο να ανακαλύψει και να ακούσει το υλικό ενός καλλιτέχνη, σε μια περίοδο δε, που τα μέσα (τηλεόραση, ραδιόφωνο) ασχολούνται μόνο με ένα συγκεκριμένο 10% της μουσικής μας βιομηχανίας.
7. Πώς σχολιάζετε το φαινόμενο των τραγουδιστικών reality shows;
Δεν έχω πρόβλημα με τα reality shows, ο καθένας έχει την ελευθερία να επιλέγει ότι θέλει. Με ενοχλεί όμως που τα κανάλια γεμίζουν το πρόγραμμα τους ένα 80% με reality. Mου φαίνεται εντελώς λάθος, βαρετό και κορεσμένο. Δεν βλέπω σχεδόν καθόλου τηλεόραση και έτσι δεν μπορώ και να έχω πλήρη γνώση και άποψη σχετικά με αυτά τα talent shows και το περιεχόμενο τους. Παρ όλα αυτά δε θεωρώ ότι βοηθιέται κανείς με την προβολή και μόνο. Το αντίθετο θα σας έλεγα. Βγαίνουν γεμάτα προσδοκίες, δίχως εμπειρία αυτά τα παιδιά, και η πραγματικότητα στον χώρο της μουσικής τα προσγειώνει τόσο επώδυνα και απότομα.
Στεναχωριέμαι πολύ για τους νέους ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με τη μουσική. Τα πράγματα είναι στείρα εδώ και καιρό και επικρατεί τρομερός φασισμός και αναξιοκρατία.
Στην Ελλάδα του σήμερα έχουμε μπερδέψει την φήμη με την αξία. Καιρός να εμβαθύνουμε λίγο στα πράγματα.
8. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι οι πέντε δίσκοι που θα θέλατε μαζί σας;
‘’No more shall we part’’ Nick Cave, ‘’Γρήγορα η ώρα πέρασε’’ (Νίκος Ξυδάκης, Ελ. Αρβανιτάκη), ‘’Ονείρου τόποι’’ (Ross Daly, Βασίλης Σταυρακάκης), ‘’Τραγούδια για τους μήνες’’ (Δημήτρης Παπαδημητρίου, Ελ. Αρβανιτάκη), ‘’Ο μεγάλος ερωτικός’’ (Μάνος Χατζιδάκις)
9. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους καλλιτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;
Τον Mozart, τον Νίκο Ξυλούρη, την Nina Simone, τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Freddie Mercury.
10. Με ποιο τραγούδι ή και άλμπουμ θα “ντύνατε” μουσικά την πιο σημαντική στιγμή της ζωής σας;
Mozart ‘’Requiem’’
11. Έχουν ακουστεί πολλά το τελευταίο διάστημα για περιστατικά παρενόχλησης και κακοποίησης. Πόσο πιο δύσκολος είναι ο χώρος του θεάματος για μια γυναίκα;
Δεν αντιμετώπισα τρομερά έντονα περιστατικά παρενόχλησης, σε βαθμό τουλάχιστον κακουργηματικό. Ήμουν ίσως τυχερή που δε μου συνέβη. Ήρθα ωστόσο πολλές φορές αντιμέτωπη με τον μισογυνισμό επειδή ο χώρος στον οποίο επέλεξα να είμαι δεν ‘’έκανε’’ για μια γυναίκα, όπως υποστήριζαν μερικοί.! Βίωσα στην αρχή πολλές τέτοιου είδους συμπεριφορές και αναγκάστηκα με τον καιρό να δημιουργήσω ένα δίχτυ προστασίας για ασφάλεια. Εδώ όμως δημιουργείται πάλι το εξής:
Το να προσπαθεί δηλαδή μια γυναίκα να κρύβει διαρκώς την γυναικεία της φύση και πλευρά, ακόμη και την ομορφιά της, για να ‘’προστατεύεται’’ από τέτοιου είδους συμπεριφορές είναι πραγματικά εξοντωτικό και εν τέλει δεν αξίζει σε κανέναν. Αυτό μετέπειτα σε κάνει αυτόματα απόμακρη και επιφυλακτική ακόμα και με ανθρώπους που δεν το αξίζουν. Για ποιο λοιπόν λόγο να συμβαίνει όλο αυτό εξ αρχής; Όλ’ αυτά πρέπει να αλλάξουν, ειδικά εν έτει 2021.