Γράφει ο Νίκος Ναούμης, Πολιτικός Επιστήμονας – Συγγραφέας
Όλοι όσοι έχουμε περπατήσει στο κέντρο της Αθήνας, έχουμε περάσει έστω μια φορά από την οδό Σίνα. Που αλήθεια οφείλει το όνομα της; Το όνομα της, το όφειλε σε έναν από τους μεγάλους μιας σειράς ευεργετών βλάχικης καταγωγής, του Γεωργίου Σίνα.
Ο Γεώργιος Σίνας γεννήθηκε τις 20 Νοεμβρίου 1783 στη Βιέννη και πέθανε στην ίδια πόλη τις 18 Μαΐου 1856. Υπήρξε Έλληνας επιχειρηματίας, τραπεζίτης και εθνικός ευεργέτης, με καταγωγή από την Μοσχόπολη, στη σημερινή Βόρεια Ήπειρο.
Ορφάνεψε από μητέρα σε μικρή ηλικία και μεγάλωσε με τη βοήθεια της θείας του στις Σέρρες, όπου και έζησε τα πρώτα του σχολικά χρόνια. Κατά το 1790, βρίσκεται μαζί με τον πατέρα του στην Βιέννη όπου και ολοκλήρωσε τις βασικές του ελληνικές σπουδές και έμαθε ξένες γλώσσες.
Σε ηλικία είκοσι ετών έγινε συνέταιρος στις επιχειρήσεις του πατέρα του. Χάρη στις πρωτοβουλίες του, συνέβαλε καθοριστικά στην ανάπτυξη της αυστριακής βιομηχανίας και του εμπορίου. Την ίδια ώρα, αγοράζει μεγάλες εκτάσεις στην Ουγγαρία. Σε εκτάσεις δικές του είναι χτισμένο σήμερα το ελληνικό χωριό Μπελογιάννης κοντά στα σύνορα με την Αυστρία.
Ο Γ. Σίνας, κατάφερε να γίνει τραπεζίτης διεθνούς φήμης και πιστωτής όχι μόνο μεγάλων επιχειρήσεων, αλλά και δανειστής κυβερνήσεων και αυτοκρατοριών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ιστορία έχει μείνει το γεγονός ότι ο Γεώργιος Σίνας δανείζει την Αυστριακή κυβέρνηση όταν η Αυστροουγγαρία κατά τους πολέμους του Ναπολέοντα είχε εξαντληθεί οικονομικά, και έτσι αποφεύγεται η οικονομική κατάρρευση της Αυστροουγγαρίας!
Το 1825 εκλέχτηκε πρώτος από τους δέκα διευθυντές της Εθνικής Τράπεζας της Αυστρίας και διατήρησε τη θέση αυτή για 25 έτη.
Μέχρι και σήμερα, θεωρείται ο πατέρας των σιδηροδρόμων των χωρών κάτω από τον Δούναβη αλλά και της Βαλκανικής χερσονήσου.
Ακόμη χρηματοδοτεί και εκμεταλλεύεται για μακρό χρονικό διάστημα την γέφυρα πάνω από τον Δούναβη που ενώνει τη Βούδα με την Πέστη και που σήμερα ακόμη δεσπόζει επιβλητικά στη σύγχρονη Βουδαπέστη.
Για όλα αυτά του απονέμεται ο κληρονομικός τίτλος του «Βαρώνου της Αυστρίας και της Ουγγαρίας».
Παρά το ότι μεγαλουργούσε στο εξωτερικό, διατηρούσε δεσμούς με την Ελλάδα και το 1833 διορίστηκε από τον βασιλιά Όθωνα πρόξενος της Ελλάδας στην Βιέννη, όπου και παρέμεινε ως τον θάνατό του.
Ενίσχυσε οικονομικά την ελληνική παροικία της Βιέννης και την γενέτειρα της οικογένειάς του, Μοσχόπολη. Επίσης προσέφερε αστρονομικά χρηματικά ποσά σε φιλανθρωπικά και πνευματικά ιδρύματα του ελληνικού κράτους, όπως η Μητρόπολη Αθηνών, το Οφθαλμιατρείο Αθηνών και το Αμαλίειο Ορφανοτροφείο. Επίσης δωρίζει μεγάλη ποσότητα χρυσού στη νεοϊδρυθείσα Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Ακόμα, δωρίζει τεράστια χρηματικά ποσά για μια σειρά έργων στη νέα πρωτεύουσα της Ελλάδας, την Αθήνα.
Ωστόσο, η μεγαλύτερη δωρεά προς την Ελλάδα υπήρξε η ίδρυση του Αστεροσκοπείου στον λόφο των Νυμφών της Αθήνας, του οποίου η ανέγερση (1842-1845) πραγματοποιήθηκε από τον Δανό αρχιτέκτονα Θεόφιλο Χάνσεν.
Επίσης φρόντισε για τον εξοπλισμό του κτηρίου με κατάλληλα μετεωρολογικά και αστρονομικά όργανα.
Τέλος, για την προσφορά του τιμήθηκε με το μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Σωτήρος.
