H συνέντευξη δόθηκε στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά
Σπούδασες θέατρο/κινηματογράφο στο «Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδας» και συνέχιζες στο «London School Of Dramatic Art» στην Αγγλία και στην δραματική σχολή «Νέου Ελληνικού θεάτρου» του Γιώργου Αρμένη. Αυτό σημαίνει ότι κατάλαβες νωρίς πως αυτός ο δρόμος ταιριάζει στην Έλενα Θωμοπούλου;
Από παιδί θυμάμαι τη μητέρα μου να κλείνει εισιτήρια να πάμε στο θέατρο. Αν και εκπαιδευτικός στο επάγγελμα, πάντα αγαπούσε τις τέχνες, καθώς έχει παρουσιάσει και κάποιες εκθέσεις φωτογραφίας. Ο πατέρας μου ήταν αρκετά επιφυλακτικός, μέχρι που επιλέχθηκα σε σημαντική οντισιόν για μια μεγάλη παραγωγή στο Θέατρο Badminton. Το Μαουτχάουζεν του Ι. Καμπανέλλη με μουσική του Μίκη Θεοδωράκη & Gustav Mahler σε σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη. Μόλις είχα τελειώσει το 1ο έτος της δραματικής σχολής και ξεκίνησα να δουλεύω επαγγελματικά. Ήταν ένας καλός λόγος για να με εμπιστευτούν περισσότερο και να με υποστηρίξουν για να κυνηγήσω το όνειρό μου.
Η σχέση ηθοποιού – σκηνοθέτη είναι στο επίκεντρο του έργου. Μπορεί σήμερα ένας σκηνοθέτης να επηρεάσει έναν ηθοποιό; Υπάρχουν «δάσκαλοι» σήμερα στο θέατρο, στο σινεμά και στην τηλεόραση.
Έχω την τύχη και την χαρά να συνεργάζομαι με σπουδαίους σκηνοθέτες, καλλιτέχνες με σθένος και όραμα για την τέχνη τους. Σημασία έχει να ξέρεις τι θες. Όταν αυτό είναι δεδομένο, τότε μπορείς να επηρεάσεις και να εμπνεύσεις τον άνθρωπο που έχεις απέναντι σου. Δεν πιστεύω πως στερούμαστε από δασκάλους ή από εμπνευσμένες προσωπικότητες σήμερα στο θέατρο. Πιστεύω ότι κανένας δεν είναι διατεθειμένος να μπει στον ρόλο του μαθητή γιατί επικρατεί το δόγμα του «εγώ τα ξέρω όλα». Γενικά, διανύουμε μια περίοδο που μόνο απορρίπτουμε, χωρίς να θέλουμε να γνωρίσουμε κάτι καινούργιο.
Πώς βιώνεις την εποχή του COVID που διανύουμε μέσα από τον χώρο της τέχνης;
Ο κόσμος στους δρόμους φοβάται να κοιταχτεί στα μάτια κι ακόμη ψάχνουμε τι φταίει. Το έχω αποδεχτεί ότι η θεατρική σεζόν τελείωσε για φέτος. Δεν απογοητεύομαι, όμως. Αργά ή γρήγορα θα βγούμε νικητές, βιώνουμε μια εποχή αλλαγών που προφανώς συμβαίνουν για να εξελιχθούμε μέσα από αυτές τις συνθήκες, φτάνει να είμαστε σώφρονες και να κάνουμε υπομονή και θα ξαναβρεθούμε μαζί με το κοινό.
Ποια είναι η άποψη σου σύμφωνα με την θέση της υπουργού πολιτισμού περί υποκριτικής; Ήταν ένα επικοινωνιακό λάθος, το οποίο έφερε αντιδράσεις.
Η άποψη μου όσο αφορά την υποκριτική, είναι μια αρχαία και ιερή τέχνη, δια μέσω της οποίας ο ηθο-ποιός παραδίδει, θα έλεγα εκουσίως θυσιάζει για λίγο την δική του ατομική κρίση συγχωνεύοντάς την με την κρίση και τα ψυχοπνευματικά χαρακτηριστικά του ρόλου, αρχέτυπου που καλείται να ενσαρκώσει και να αναπαραστήσει. Στόχος του δεν είναι ο δόλος, ούτε η απόκρυψη της αλήθειας του, αλλά η ποίηση ήθους και ηθών, δια μέσω της δύναμης του ρόλου και της ψυχολογικής ταύτισης, εντός των ψυχών των πολιτών.
Ποια είναι η γνώμη σου για όλους τους συναδέλφους που ομολόγησαν τις λεκτικές και σεξουαλικές παρενοχλήσεις τους στον καλλιτεχνικό χώρο;
Η τέχνη είναι οι άνθρωποι που μπορούν συνειδητά να ερμηνεύουν τις εμπειρίες τους, να τις μετουσιώνουν και να τις μοιράζονται με πρόθεση αγάπης.
Η τέχνη είναι μια ορμητική επιθυμία των ανθρώπων για ελεύθερη έκφραση, αγωγή ψυχής και για το τέλος της ενοχής. Έχει μαγικές θεραπευτικές ιδιότητες.
Υποστηρίζω με σεβασμό και αλληλεγγύη όλους τους ανθρώπους σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους που δέχτηκαν τέτοιες συμπεριφορές και παρόλα αυτά βρήκαν το θάρρος να μιλήσουνε. Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό. Η αλλαγή έρχεται μέσα από το θάρρος και την αλήθεια.
Πως αισθάνεσαι που κέρδισες το βραβείο «BEST ACTRESS» από το Διεθνές Φεστιβάλ του Las Vegas; Για την ερμηνεία σου στην ταινία “Το Δείπνο του Βοσκού – The Shepherd” (Awards of Excellence 2021);
Με γεμίζει ευγνωμοσύνη, να συνεχίσω να διακινώ ενσυναίσθηση, φως και αγάπη μέσα από την τέχνη. Όμως η ταινία είναι ομαδική δουλειά γι’ αυτό και αυτό το βραβείο ανήκει σε όλους όσους ζήσαμε και ζούμε αυτή την περιπέτεια, σε όλους τους συντελεστές της ταινίας. Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου τον υπέροχο άνθρωπο και σκηνοθέτη Γιάννη Στραβόλαιμο που με εμπιστεύτηκε και μου έδωσε την ευκαιρία να είμαι υποψήφια.
Σχετικά με τον νέο ρόλο σου στην νέα Ισπανική ταινία «Shakespeare Has Died », του διεθνούς βραβευμένου σκηνοθέτη Gustavo Letelier, πως θα μπορούσες να μας τον σχολιάσεις; Αρέσκεσαι από ρόλους που συσχετίζονται με την ελληνική μυθολογία;
Είναι τιμή να συμμετέχω σε μια ισπανόφωνη διεθνής παραγωγή, η οποία συνδυάζει μια ιστορία του Σαίξπηρ, εμπνευσμένη από την ελληνική μυθολογία, τις ρίζες του πολιτισμού μας και τη σύνδεση που έχουν με το σύμπαν. Είμαι ευγνώμων που επιλέχθηκα μετά από μια μεγάλη online οντισιόν του Gustavo Letelier.
Μίλησε μας για την νέα σου τηλεοπτική σειρά;
Είναι μια σειρά επεισοδίων, ιστορίες από το καφέ Greco όπως λέγεται η σειρά. Ο χαρακτήρας που υποδύομαι είναι μια κοπέλα που αναζητεί δουλειά ως “delivery”, αυτή τη περίοδο που διανύουμε με τον covid. Είναι επίκαιρη με χιουμοριστικά στιγμιότυπα, με απίθανες ιστορίες γέλιου και μελαγχολίας. Είμαι ευγνώμων που συνεργάζομαι για πρώτη φορά με τον ταλαντούχο και χαρισματικό σκηνοθέτη Πάνο Αγγελόπουλο. Επίσης η σειρά απαρτίζεται από ένα αξιόλογο cast συντελεστών.
Μια θετική – ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες, που σε εμπνέει. Κάτι φωτεινό για την νέα χρονιά.
Να αγαπάς αυτούς που χαμογελούν λίγο παραπάνω, εκείνους που γίνονται φίλοι με τον ήλιο και φωτίζουν τις μέρες σου. Εκείνους που πιστεύουν πως ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος.
Σου δίνω ένα τζίνι με 3 ευχές… ποιες ευχές κάνεις;
Να χαμογελάς, να σ´ αγαπάς και να σε νοιάζεσαι. Ένα εαυτό τον έχεις… Να τον προσεχείς.