Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας
Πυκνά, συχνά συζητάμε για την έλλειψη ολκκηρωμένων δισκογραφικών δουλειών που να συνδυάζουν μια σειρά από στοιχεία, μεατατρέποντας τες σε σημείο αναφοράς μιας εποχής. Δίσκους που να μας φέρνουν κάτι από τον χαμένο αέρα δημιουργικότητας της περιόδου των μεγάλων έντεχνων λαϊκών προτάσεων, του Μίκη Θεοδωράκη, του Χατζηδάκι, του Μαρκόπουλου, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου, του Λεοντή και τόσων άλλων.
Σε κόντρα με το εύπεπτο μουσικό κύμα των καιρών η Ogdoo Music Group παραμένει μια από τις εταιρείες που δίνει χώρο στις συγκροτημένες θεματολογικές επιλογές από νεότερους συνθέτες που τιμούν την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, δίνοντας του ταυτόχρονα νέα πνοή.
Ο Ανδρέας Κατσιγιάννης και η Εστουδιαντίνα της Ιωνίας, καταθέτουν, 50 χρόνια μετά την εμβληματική “Μικρά Ασία” του Αποστόλου Καλδάρα, ένα έργο αντάξιο συνεχιστή εκείνης της παράδοσης.
Με διάχυτη τη σμυρνέικη μουσική αισθητική, χάρις και στην εξαιρετική ενορχήστρωση. Ταυτόχρονα, όμως ο ήχος είναι και πολύ σημερινός, με μια πραγματικά έντεχνη, με την έννοια της αξιοποίησης στο έπακρο, κάθε μουσικής φόρμας και κάθε οργάνου που μπορεί να; αναδείξει πλήρως το ζητούμενο.
Ένα έργο με μελοποιημένα ποιήματα, του Ελύτη, του Καβάφη, του Ρίτσου, του Παλαμά αλλά και μεγάλων σύγχρονων στιχουργών όπως ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Ισαάκ Σούσης κι ο Πόλυς Κυριάκου.
Ένα έργο με συγκινητικά χορικά διαβασμένα από τη Μιμή Ντενίση, τη Χρύσα Παπά, την Ελένη Κοκκίδου και τον επιμελητή της έκδοσης, Θωμά Κοροβίνη.
Ένα έργο με εμβόλιμα ορχηστρικά μέρη που δίνουν περαιτέρω ένταση στο συναίσθημα της αφήγησης και της ερμηνευτικής δεινότητας.
Ένα έργο όπου κορυφαίοι ερμηνευτές, συνεισφέρουν μοναδικές στιγμές, από πιο λυρικές όπως του Μάριου Φραγκούλη, της Άλκηστης Πρωτοψάλτη, έως καθαρά λαϊκές όπως της Νατάσας Θειδωρίδου, της Ασπασίας Στρατηγού και του Ζαχαρία Καρούνη.
Ο δυναμισμός του Μπάμπη Στόκα και του Λεωνίδα Μπαλάφα, δένει αρμονικά με την εσωτερικότητα του Γιώργου Νταλάρα και του Μανώλη Μητσιά. Το μοιρολόι της αγάπης, με τον Γιώργο Μπαγιώκη, που κλείνει μουσικά το δίσκο, αφήνει ένα σφίξιμο στο στομάχι, για την εθνική καταστροφή που 100 χρόνια μετά, δεν λέει να καταλαγιάσει.
Πρόκειται αναμφισβήτητα για ένα διαμάντι της σύγχρονης δισκογραφίας, την αξία του οποίου θα ανακαλύπτουμε ξανά και ξανά, στο πέρασμα του χρόνου.
