Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας

Όταν έρχεται ένα cd στα χέρια μας, μας αρέσει ακόμη να ξετυλίγουμε τη συσκευασία, να διαβάζουμε τα φυλλάδια, να αφήνουμε μας παρασύρει η αισθητική εντύπωση που πιστοποιεί την καλλιτεχνική ποιότητα και τη συνέπεια των δημιουργών. Τουλάχιστον, αυτό ισχύει για μένα.

Η Άμπωτις των Γιώργου & Σταύρου Σταυρακάκη, αφήνει με την πρώτη ματιά, την πρώτη επαφή, αυτή την αίσθηση μοναδικότητας που έχουν δίσκοι που γνωρίζεις ότι θα απολαύσεις. Προσεγμένη παραγωγή και artwork υψηλού επιπέδου.

To cd αρχίζει να παίζει και μια μελωδία που σου θυμίζει κάτι από πόλκα, η Δανάη, το πρώτο τραγούδι, αρχίζει το μελωδικό ταξίδι. Ακολουθεί ο Εναερίτης Έρωτας κι ένας σχεδόν αναγεννησιακός αέρας έρχεται να μας παρασύρει. Μετά το Παραγάδι τ’ ουρανού, το νοσταλγικό χασάπικο του δίσκου. Ο Ξενιστής μια ροκ υπαρξιακή καταγραφή για τον έρωτα. Το ομώνυμο Άμπωτις φόρος τιμής στο φόρο αίματος και τη σκληρή μοίρα των προσφύγων που συνεχίζεται με το αμέσως επόμενο Σανμετανάστης. Ο Απολογισμός έρχεται να “θρηνήσει” με ένα βαλς την παιδικότητα και τη χαμένη αθωότητα μας. Το πετροκάραβο συνοψίζει τις προσδοκίες που δεν ανταποκρίθηκαν. Τέλος Το σύννεφο και Ο ήχος της βροχής με νοσταλγικό, μελαγχολικό ύφος που τονίζεται από την περίτεχνη χρήση των ανάλογων μουσικών οργάνων.

Η Άμπωτις είναι μια εξαιρετική μουσική πρόταση. Συνδυάζει το αποφασιστικό ροκ με παραδοσιακά κρητικά στοιχεία. Μας πηγαίνει στο μουσικό παρελθόν, μας περνά από την αναγέννηση και μας φέρνει στο σκληρό σήμερα. Ο Σταύρος Σταυρακάκης προσαρμόζει αριστοτεχνικά τις φόρμες και τις μελωδίες στο ζητούμενο του παραστατικού λόγου, του πατέρα του, Γιώργου και τα ερμηνεύουν με την πρέπουσα ευαισθησία αλλά και την ένταση που απαιτεί το κάθε τραγούδι.

Το ελληνικό τραγούδι έχει σίγουρα άξιο παρόν και ευοίωνο μέλλον μέσα από τόσο προσπάθειες.