Γράφει η Άννα Ζανιδάκη

Ένα λόγο σοβαρό ας μου πει κάποιος, που θα πρέπει να ασχολούμαστε με το τι κάνει ο φίλος ή ο διπλανός μας.

Μια αιτία που θα ναι καθοριστική για τη δική μας μετέπειτα ζωή κι οργάνωσή της .
Γιατί να θέλουμε να διεισδύσουμε στην κρεββατοκάμαρα αν όχι , στο σπιτικό του άλλου και να μάθουμε πράγματα,που αν ήθελε θα μας τα χε πει ο ίδιος ή η ίδια.

Απαραίτητο να χουν γνώση για το τι μας συμβαίνει και τι διαδραματίζεται στις οικογένειές μας ,καθώς ας κοιτάξει ο καθένας τη δική του καμπούρα.

Αλλά όπως είναι και αποδεκτό, η καμήλα δεν μπορει να δει τη δική της και κοιτάει των άλλων, έτσι κι εδώ τυχαίνει και συμβαίνει.

Ποια είναι η ευχαρίστηση το να γυροφέρνουν συζητήσεις με τα ονόματά μας, το τι κάνουμε ,που πηγαίνουμε ,απλά και μόνο, ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΚΑΝΕΝΑΝ!

Όταν το καταλάβουμε αυτό,ίσως και να δούμε πιο εύστοχα και επιλύσιμα και τα δικά μας προβλήματα, παρά να ασχολούμαστε με των άλλων.

Όταν έρθει εκείνη η στιγμή ,τότε μάλλον ή και βέβαια αμοιβαία θα εισπράξουμε κι εμείς το ίδιο απ τους άλλους.

Άλλωστε άτομο που ενεργά ασχολείται με τους άλλου, σίγουρα δίνει νότες , αυτό ξέρει τι είδους,στη μονότονή του και άδεια ζωή!
Τι θα ήταν εκείνο που θα πρεπει να αποσπά την προσοχή μας απ τα δικά μας θέλω και να μας καταττάσσει πρώτης τάξεως κουτσομπόληδες και κουτσομπόλες !