Γράφει η Βαρβάρα Ηλιόπουλου, Πολιτισμολόγος- Κοιν. Επιστήμονας
Έχει παρατηρηθεί ότι οι άνθρωποι που ονομάζονται χειριστικοί, διακρίνονται για την ευχέρεια τους στην τέχνη του δόλου. Πολλές φορές καλύπτονται πίσω από τη μάσκα της ειλικρίνειας και της αυθεντικότητας κι αυτό προκειμένου να προσεγγίσουν τα άτομα με τέτοιο τρόπο πριν δείξουν τον πραγματικό τους εαυτό.
Η εστία του ενδιαφέροντος τους αποσκοπεί στη χρησιμοποίηση κάθε ατόμου που προσεγγίζουν έτσι ώστε να το μετατρέψουν άβουλο μέσο αλλά και συνεργάτη στα επικείμενα σχέδια τους.
Σαφώς και η επιρροή τους συνιστά τον πλήρη έλεγχο πάνω στα άτομα αυτά τα οποία επιθυμούν να τα χειρίζονται για ίδιον όφελος. Είναι ικανοί να διαστρεβλώνουν την αλήθεια, να παραποιούν την πραγματικότητα και πολλές φορές να μετατρέπουν ακόμη και το ψέμα σε αλήθεια. Επίσης οι χειριστικοί άνθρωποι μπορεί να υποδυθούν το θύμα ενώ έχουν οι ίδιοι προκαλέσει μια δυσάρεστη κατάσταση για να μην αναλάβουν ποτέ την ευθύνη του προβλήματος. Θα προσπαθήσουν να μπερδέψουν την κατάσταση και να κάνουν τον άλλο να αναρωτιέται ποιος τελικά δημιούργησε το πρόβλημα.
Επιπλέον αρκετές φορές καταφεύγουν σε επικρίσεις και προσωπικές επιθέσεις, καθώς και σε εκφοβισμούς και απειλές. Κι όλα αυτά με μοναδικό σκοπό να πετύχουν τη ψυχική εξουθένωση και εξάντληση του ατόμου που έχουν στοχοποιήσει, ακόμη κι όταν αντιλαμβάνονται ότι η στάση του ατόμου είναι αμυντική γιατί έχει καταλάβει περί τίνος πρόκειται.
Άλλες φορές μπορούν να δεχθούν την ευγενική στάση και τη φροντίδα από την πλευρά του ατόμου που προσεγγίζουν και συχνά να επαινούν την καλοσύνη και την υπεροχή. Αλλά όλα αυτά αποδεικνύονται ότι λειτουργούν κάτω από μία μάσκα. Με την πάροδο του χρόνου θα διαφοροποιηθούν διότι στην ουσία το ενδιαφέρον είναι απατηλό και το μόνο που αποσκοπεί είναι η ικανοποίηση μόνο των δικών τους αναγκών.
Είναι σημαντικό να μπορεί καθένας να διακρίνει τους χειριστικούς ανθρώπους σε σχέση με τους υπόλοιπους.
Τα χαρακτηριστικά που επιδεικνύουν είναι η αντιπαλότητα, η ίντριγκα, η ζήλεια και η δυσαρμονία.
Αν πχ αντιληφθεί κάποιος από την αρχή ότι ένα άτομο δεν είναι αυτό που φαίνεται ότι δείχνει και κρύβεται πίσω από μία κοινωνικά αποδεκτή συμπεριφορά, τότε ίσως θα πρέπει να το προβληματίσει η συσχέτιση μαζί του.
Επίσης ένα άτομο που δεν είναι σε θέση να κατανοήσει τις ανάγκες κάποιου άλλου δεν χρειάζεται να σπαταληθεί χρόνος προκειμένου να πειστεί για αυτό, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να προκύψει ουσιαστικό ενδιαφέρον.
Ένα άτομο είναι συνήθως αυτό που δείχνει εξαρχής.
Η παρατήρηση του είναι αναγκαία για να αποφύγει κάποιος λανθασμένα συμπεράσματα.
Το καλύτερο μέσο για τη χειραγώγηση είναι το ψεύδος κι αυτό το χρησιμοποιεί όποιος επιδιώκει να ελέγξει τον άλλο. Επιπλέον η χειραγώγηση της σκέψης μπορεί να προκύψει όταν το άτομο δεν είναι σίγουρο για τις πεποιθήσεις του και τις στάσεις του. Και είναι εύκολο από την άλλη για κάποιον που είναι σίγουρος ότι τα πιστεύω του είναι ορθά να επιδιώξει να χειραγωγήσει.
