Γράφει η Διαμάντω Γιαλλελή, συγγραφέας
Ένα δυνατό φως χτύπησε τα ματιά της, σαν σφυρί δυνατό το δέχτηκε στα βλέφαρα της. Σηκώθηκε με προσπάθεια μεγάλη από το κρεβάτι και τον βηματισμό της προσπάθησε να βρει. Μόνη της στο δωμάτιο αυτό που τόσο ξένο της φάνηκε αλλά και κάτι γνώριμο συνάμα, σαν οι άψυχοι οι τοίχοι να είχαν κρατήσει ένα κομμάτι από την ψυχή της. Γέλια κοροϊδευτικά ακουστήκαν να αντηχούν και λόγια υποτιμητικά να τα συνοδεύουν, γύρισε ολόγυρα μα δεν ήταν κανένας μαζί της. Τρόμαξε πολύ, ίσως ο εφιάλτης που είχε ονειρευτεί να μην ήταν του Μορφέα πλεκτάνη αλλά ανθρώπων πράξεις στυγερές.
Τον εαυτό της μάζεψε από το πάτωμα, από το κρεβάτι και όπου άλλου τον είδε κομματιασμένο. Σπασμένα γυαλιά η ζωή της έμοιαζε μα δεν θα την άφηνε να χαθεί. Κομματάκι κομματάκι θα την έβρισκε και θα την μάζευε και θα την κρατούσε μέχρι να την κολλήσει και να γίνει πάλι μια ζωή ολόκληρη!
Σταμάτα!! Φώναξε δυνατά σε όλες τις κουβέντες που έρχονταν από όλη την πλάση «Κορίτσι πράμα… τι ήθελες εκεί;», «Κορίτσι πράμα… και κοίτα την πως ντύνεται!», «Κορίτσι πράμα…». Σταμάτα φώναξε! Σταμάτα! Φτάνει πια! Δεν είμαι ΠΡΑΜΑ! Είμαι ένα κορίτσι! Ένα κορίτσι που μπορώ να αγαπήσω και να αγαπηθώ! Ένα κορίτσι που να διασκεδάσω και να ξενυχτήσω! Ένα κορίτσι που μπορώ να βρω κάποιον να περάσω καλά ένα βράδυ ή μια ολόκληρη ζωή! Ένα κορίτσι, όχι ένα πράμα!
Σταμάτα! Φώναξε δυνατά και η φωνή της δεν ήταν πια η ίδια! Είχε ενωθεί με τόσων άλλων γυναικών! Με όλων αυτών των γυναικών που είχα πει ΟΧΙ και δεν ακούστηκε ποτέ στα αυτιά των κτηνών, τόσων γυναικών που το ΟΧΙ τους ήταν η τελευταία λέξη που είπαν ποτέ! Τόσες γυναίκες γνωστές μα και άγνωστες!
Και τότε ή φωνή έγινε στρόβιλος και ρήμαξε τα πάντα! Γκρέμισε παλάτια και φάνηκαν από κάτω τα σαθρά θεμέλια. Ξερίζωσε δέντρα σαπισμένα από καιρό με κουφάλες στους κορμούς τους και τους έριξε στο γκρεμό. Κατέστρεψε τους θρόνους των παχυλών θηρίων και με τον βαρύ βηματισμό τους προσπαθούν να βρουν κάπου να κρυφτούν. Ο στρόβιλος όμως δεν σταμάτησε και έγινε πιο δυνατός! Και θα γίνει τόσο δυνατός, μέχρι να μην μείνει τίποτα κρυφό και να τα λούσει όλα τα φως του ήλιου!
Όταν το φως του ήλιου θα γίνει λαμπερό και θα λούζει με το χρυσαφί του χρώμα τα χαρούμενα χαμόγελα κάθε γυναίκας, τότε ίσως ο στρόβιλος σταματήσει.
—–
Ένας αγωνιώδης μαραθώνιος κανσελώματος έχει ξεκινήσει στα sosial media με αφορμή την βίαιη και αποκρουστική και ειδεχθή σεξουαλική επίθεση σε μία νέα γυναίκα. Μια επίθεση, που όχι δεν είναι γυναικοκτονία, αλλά είναι ένας βιασμός σώματος και ψυχής.
Πώς όμως φτάσαμε σε αυτό το σημείο;
Γιατί όλοι και όλες κατηγορούν την πατριαρχία;
Πως σχετίζεται ένας βιασμός με την ερωτική επιθυμία;
Καταρχάς ο βιασμός δεν έχει ουδεμία σχέση με την ερωτική επιθυμία! Εξάλλου και η ίδια η λέξη «βιασμός» σχετίζεται με την λέξη «βία» και όχι με την επιθυμία. Νομίζετε ότι είναι τυχαίο; Ο βιασμός είναι η πιο ακραία μορφή βίας και ασκείται από έναν θύτη που επιθυμεί να ασκήσει εξουσία στο θύμα! Δεν έχει σημασία τι φοράει το θύμα, αν έχει πιει, αν είναι όμορφη ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να έκανε ή να είπε! Μία γυναίκα δεν θέλει ποτέ να βιαστεί! Ενώ αντίθετα ένας βιαστής θέλει να βιάσει! Ένας βιαστής δεν θέλει να συνευρεθεί ερωτικά με μία γυναίκα, θέλει να βιάσει! Και δεν μετανιώνει ποτέ για αυτό!
Από πού πηγάζει αυτή η επιθυμία του βιαστή;
Μα φυσικά από την ίδια την εξουσία! Την εξουσία που του έχει δώσει η αιγίδα της πατριαρχίας! Και σε αυτό το σημείο ας υπογραμμιστεί ότι η πατριαρχία δεν έχει φύλο!
Και αν θέλουμε να μαζέψουμε όλες τις πατριαρχικές ιδέες, μπορούμε απλώς να συμπληρώσουμε την φράση «Κορίτσι πράμα… » Φράσεις που όλες εμείς οι γυναίκες έχουμε ακούσει από μητέρες και πατέρες, παππούδες και γιαγιάδες. Φράσεις που μας γεμίζουν ντροπή και ενοχές τα κορίτσια και τις γυναίκες, ενώ αντιθέτως τα αγόρια και οι άντρες δεν έχουν κανένα όριο και κανέναν περιορισμό, στο πως θα μιλήσουν, στο που θα πάνε, στο πως θα ντυθούν, στο πως θα κυκλοφορήσουν.
Επομένως για το πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο, ας κοιτάξουμε λίγο τους εαυτούς μας στο καθρέφτη και ας αναλογιστούμε το μερίδιο ευθύνης μας. Και αφού το αναλογιστούμε να γίνουμε ασπίδα σε οποιαδήποτε πατριαρχική ιδεολογία, εξουσία, φράση, κίνηση, πράξη υποπέσει από δω και στο εξής στην αντίληψη μας.
