Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Ο Απόστολος Παύλος είναι μία από τις σημαντικότερες μορφές του πρώιμου Χριστιανισμού και συγγραφέας των περισσότερων βιβλίων της Καινής Διαθήκης.
Εβραίος ζηλωτής ο οποίος ασπάστηκε το Χριστιανισμό μετά από φανέρωση του ίδιου του Ιησού, όπως διαβάζουμε στις Πράξεις των Αποστόλων.
Σε μεγάλο βαθμό, η ηθική του Χριστιανισμού στηρίζεται στις Παύλειες επιστολές, στις οποίες ο ίδιος απαντά σε ζητήματα που απασχολούν διάφορες Εκκλησίες ανά περιοχές.
Υπήρξε ένας ικανός ηγέτης, με οξεία παρατηρητικότητα, θρησκευτικό συναίσθημα έντονο και οργανωτική ικανότητα. Ωστόσο, υπάρχουν και αναφορές που φανερώνουν μία έντονη αυστηρότητα, ηθική υπερβολή και άγνοια απέναντι σε ζητήματα που πλέον έχουν φωτιστεί από την επιστημονική έρευνα και μελέτη.
Ο Παύλος είναι ο πρώτος που ασχολείται στην Καινή Διαθήκη τόσο εκτενώς με το ζήτημα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας και εκφράζεται επιθετικά απέναντι στην ομοφυλοφιλία και τη μη ετεροκανονική ταυτότητα φύλου.
Η Εκκλησία διαχρονικά χρησιμοποιεί τη φράση του Αποστόλου Παύλου “αρσενοκοίται βασιλεία Θεού ου κληρονομίσουσι”, σε μία προσπάθεια να δικαιολογήσουν την ομοφοβική ρητορική τους και την προσπάθειά τους να αποτρέψουν την κοινωνία από το προοδεύσει και να κατοχυρώσει τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων.
Θα ήθελα ως θεολόγος και ως άνθρωπος που μελετά τις Γραφές πολλά χρόνια, να γράψω μερικές σκέψεις για αυτή τη φράση που χρησιμοποιείται από θρήσκους ευρέως για να καταδικάσει την ποικιλομορφία της ανθρώπινης σεξουαλικότητας.
Ο Παύλος ήταν ένας Εβραίος ζηλωτής, δηλαδή είχε ανατραφεί με έναν θρησκευτικό φανατισμό, ο οποίος δεν έσβησε από μέσα του, ακόμα και όταν ασπάστηκε τον Χριστιανισμό.
Στις επιστολές του διακρίνουμε μία έντονη ηθική ζηλοτυπία, μία αυστηρότητα σε οτιδήποτε αφορά τη συμπεριφορά των Χριστιανών, οι οποίοι εκείνη την περίοδο συσπειρώνονταν και οργάνωναν την Εκκλησία τους.
Αν κάποιος μελετήσει το απόσπασμα του Παύλου στο οποίο αναφέρεται αυτή η φράση, θα διαπιστώσει ότι αναφέρεται εξίσου και σε άλλες διπλάσιες κατηγορίες ανθρώπων. Όπως και σε άλλες επιστολές, αναφέρεται στους πλεονέκτες, τους υβριστές, τους μοιχούς, τους άδικους, τους υπερήφανους, τους απειθείς στους γονείς, τους μέθυσους, τους φιλοχρήματους, τους ειδωλολάτρες.
Αυτοί που αναφέρουν τόσο εμμονικά τους αρσενοκοίτες για να δικαιολογήσουν ομοφοβικές ρητορικές μίσους, υπάρχει περίπτωση να μην τοποθετούν τον εαυτός τους σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες ανθρώπων που εξίσου ψέγει ο Παύλος;
Η εχθρότητα του Παύλου εξηγείται από το γεγονός ότι ο ίδιος δεν είχε βιώσει την αγάπη και την τρυφερότητα μίας ομόφυλης σχέσης. Την εποχή που ο ίδιος έγραφε την επιστολή αυτή οι Ρωμαίοι επιδίδονταν σε όργια, εμφανίζοντας ομοφυλόφιλη ερωτική συμπεριφορά, με αποτέλεσμα και ο ίδιος να έχει επηρεαστεί και να ταυτίζει την ομόφυλη αγάπη και σχέση με κάτι που αποσκοπεί μόνο στην ηδονή και τη χρησιμοποίηση του άλλου.
Ο Παύλος ζούσε σε μία εποχή όπου οι Χριστιανοί βάλλονταν από κινδύνους και για αυτό εμφανίζεται εξαιρετικά αυστηρός ακόμα και ζητήματα ετερόφυλων σχέσεων και γενικότερης συμπεριφοράς, επιδιώκοντας να “μαζέψει” τους Χριστιανούς και να τους συσπειρώσει.
Ο ίδιος εκφράζει μία άποψη που είναι απόρροια θρησκευτικού φανατισμού, έλλειψης γνώσης και προσπάθειας να κρατάει τους Χριστιανούς μαζεμένους σε μία ιστορικά επικίνδυνη αλλά και σημαντική στιγμή της ιστορίας τους.
Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τη λέξη “μεττήλαξαν” που χρησιμοποιεί στην προς Ρωμαίους Επιστολή. Με την πρόοδο της Επιστήμης και την ενδελεχή μελέτη της ανθρώπινης σεξουαλικότητας γνωρίζουμε πλέον ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν είναι επιλογή αλλά ένα κομμάτι της ταυτότητας ενός ανθρώπου.
Ειδωλολατρία για τον Παύλο δεν είναι μόνο η προσκόλληση στο χρήμα; είναι και η χρησιμοποίηση του άλλου για τη δική μου εγωιστική ικανοποίηση. Η ηθική αυστηρότητα του Παύλου απορρέει επειδή δεν είχε γνωρίσει και τα συναισθήματα αγάπης και τρυφερότητας, με αποτέλεσμα να ταυτίζει την ομοφυλοφιλική αγάπη αποκλειστικά με τα όργια και την αχαλίνωτη σεξουαλική συμπεριφορά.
Ο αρσενοκοίτης είναι ο ομοφυλόφιλος;
Ο αρσενοκοίτης είναι ο ομοφυλόφιλος άνδρας; Σύγχρονοι γλωσσολόγοι έχουν εκφράσει μία διαφορετική γλωσσολογική μετάφραση αυτής της λέξης, θεωρώντας πως αυτή η λέξη μπορεί να εννοεί εκείνον που ασελγεί σε παιδιά και όχι εκείνον που συμμετέχει με συναίνεση σε μία ομόφυλη σχέση.
Αξίζει να δούμε μία ανάλυση της λέξης από το συγκεκριμένο λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης του Ι. Σταματάκου.
Στην εποχή μας χρειαζόμαστε από την Εκκλησία λόγους ενωτικούς, λόγους αγάπης, λόγους που υπερβαίνουν τα στενά όρια της σκέψης και αγκαλιάζουν τον Άλλο. Λόγους που ξεπερνούν ακόμα και στη στενή ηθική του Παύλου, καθώς ζούμε σε εποχή με μεγαλύτερη επιστημονική ενημέρωση, διαφορετικά δεδομένα και γνώση των πραγμάτων.
