Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας

Αυτός ο ευλογημένος τόπος, διαθέτει τόσο τεράστια ιστορία στην πορεία των αιώνων που σε όποιο σημείο της να βρεθείς είναι σίγουρο ότι θα “πέσεις” πάνω σε κάποιον αρχαιολογικό χώρο. Τα πολιτισμικά απομεινάρια μιας άλλης εποχής θα υπάρχουν αιώνια εκεί, για να μας θυμίζουν τα υψηλά επιτεύγματα του παρελθόντος και την ευθύνη μας για τη συνεχή συντήρηση και τη βέλτιστη ανάδειξη τους.

Δεν είναι πρόθεση μου να αδικήσω καμιά κυβερνητική προσπάθεια. Ούτε βέβαια επιθυμώ να ανιχνεύσω και να κατανείμω μερίδιο πολιτικών ευθυνών για το εύστοχο των προθέσεων. την εκτελεστική ταχύτητα και το βαθμό αποτελεσματικότητας κάθε ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού. Είμαι σίγουρος ότι οι προθέσεις όλων όσων, τιμήθηκαν και τίμησαν, αυτή τη σημαντική θέση υπήρξαν αγνές και οι διαθέσεις για απόδοση του βέλτιστου δυνατού έργου, απολύτως ειλικρινείς.

Όμως είναι αναντίρρητο γεγονός πώς αυτός ο τεράστιος πλούτος θα μπορούσε να έχει αναδειχθεί περισσότερο, η προβολή του ήταν δυνατό να είναι πιο εντυπωσιακή και πιο στοχευμένη, η προσβασιμότητα και η φύλαξη των χώρων ακόμη καλύτερη. Για να μην αναφερθούμε στην υποαξιοποίηση αρχαιολογικών ευρημάτων, την έλλειψη μουσειακών χώρων σε ιστορικές περιοχές και την αποφυγή ένταξης της πολιτιστικής εμπειρίας σε ένα πλέγμα ευρύτερων δραστηριοτήτων με την ενεργοποίηση του ιδιωτικού τομέα για την συνδιαχείριση πιο ολιστικών project.

Είχα αναφερθεί σε πολύ παλαιότερα άρθρα μου, στον ηλεκτρονικό κι έντυπο τύπο, στην ανάγκη ενός συνολικού αναπτυξιακού σχεδίου, ανά Περιφέρεια,

που θα δίνει, μεταξύ άλλων, ολοκληρωμένες απαντήσεις για τη στρατηγική προσέγγισης του σχετικού κοινού ανάλογα με το είδος της πολιτιστικής κληρονομιάς κάθε περιοχής.

Αφού δημιουργηθούν όλες οι κατάλληλες υποδομές, – συνειδητοποιώντας, ότι η επένδυση στην αναβάθμιση και προώθηση του πολιτιστικού προϊόντος αποτελεί οικονομικό πλεονέκτημα της χώρας κι έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται κι όχι ως πρόσκαιρο περιττό έξοδο -, η επόμενη κίνηση οφείλει να είναι η ένταξη αυτού του αναπτυξιακού πυλώνα μέσα σε συνέργειες με άλλα μέρη της τοπικής οικονομίας, από τον αγροτουρισμό έως τη διασκέδαση.

Οι ιδέες είναι ατέλειωτες και οι δυνατότητες απεριόριστες. Με μεθοδικότητα, συνέπεια και επιλεγμένες δαπάνες πολλαπλασιαστικού οφέλους, ο ελληνικός πολιτισμός μπορεί να μετατραπεί σε ανυπολόγιστης αξίας κινητήριος οικονομική δύναμη.