/Απόλυτη Σιωπή – Η μετριότητα στις κορυφές του Netflix

Απόλυτη Σιωπή – Η μετριότητα στις κορυφές του Netflix

Γράφει ο Ελισσαίος Βγενόπουλος

Στις σύγχρονες  κοινωνίες  στις οποίες όλοι κουβαλούν στις αποσκευές τους ένα κομμάτι ενοχής , το μόνο λάθος είναι να σε συλλάβουν. Σε έναν κόσμο παμπόνηρων απατεώνων, φοβερών εγκληματιών και επιδέξιων κλεφτών  η μόνη αμαρτία είναι η απροσεξία και  η βλακεία. Αν μας δικάζανε για τα εγκλήματα που έχουμε διαπράξει εναντίον του περίγυρου αλλά κυρίως  του εαυτού μας, θα είχαν γεμίσει οι φυλακές, μπορεί και οι κρεμάλες. Γιατί  «Κάθε άνθρωπος είναι ένας εγκληματίας που παραμένει άγνωστος», έγραφε ο σπουδαίος Αλμπέρ Καμύ

Η «Απόλυτη σιωπή» η οποία αναρριχήθηκε στις κορυφές του Netflix, είναι μια ισπανική τηλεοπτική σειρά ψυχολογικού θρίλερ που δημιούργησε ο Αιτόρ Γκαμπιλόντοο και σκηνοθέτης Γκάμπε Ιμπάνιεθ με πρωταγωνιστές  τους Αρόν Πάιπερ, Αλμουδένα Αμόρ, Κριστίνα Κοβάνι .

Η σειρά περιστρέφεται γύρω από τον αινιγματικό χαρακτήρα του Σέρχιο, ο οποίος καταδικάστηκε για τη δολοφονία των γονιών του όταν ήταν ακόμα παιδί και στη συνέχεια πέρασε έξι χρόνια πίσω από τα κάγκελα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της φυλάκισής του, ο Σέρχιο έζησε στην απόλυτη σιωπή, αρνούμενος να μιλήσει σε οποιονδήποτε υπεύθυνο για την υπόθεση, συμπεριλαμβανομένου του δικαστή, των δικηγόρων του, των δικών του συγγενών, ακόμη και των συγκρατουμένων του. Αυτή η αινιγματική συμπεριφορά κάλυψε τα κίνητρά του για το έγκλημα και άφησε τις πραγματικές του προθέσεις στο σκοτάδι.

Η Άννα Ντάσσελ, μια νεαρή και αποφασισμένη ψυχίατρος που αναλαμβάνει το δύσκολο έργο να ξεδιαλύνει την αλήθεια πίσω από τη σιωπή του Σέρτζιο. Ορμώμενη από την αμείλικτη επιδίωξη της δικαιοσύνης και τη βαθιά περιέργεια για τον ανθρώπινο νου, η Άννα ξεκινά μια πολύπλοκη έρευνα για να αποκαλύψει τα κρυμμένα μυστικά και τα κίνητρα που οδήγησαν στα τραγικά γεγονότα γύρω από την οικογένεια του Σέρτζιο.

Η Άννα εμβαθύνει στο παρελθόν του Σέρχιο και συναντά έναν ιστό περίπλοκων συνδέσεων, κρυφών τραυμάτων και θαμμένων συναισθημάτων. Το ταξίδι την οδηγεί στους πολύπλοκους διαδρόμους της ανθρώπινης ψυχής, εξερευνώντας τα βάθη της ενοχής, της αθωότητας και των θολών γραμμών που τα χωρίζουν. Η Μάρτα μια νεαρή η οποία διατηρεί αλληλογραφία με τον φυλακισμένο Σέρχιο εισβάλει στη ζωή του κρατούμενου και χρησιμοποιείται από την ψυχίατρο για να ανοίξει το βιβλίο με τα καλά κρυμμένα μυστικά του ήρωά μας. Καθώς η σειρά εξελίσσεται, η έρευνα της Άννας τη φέρνει αντιμέτωπη με μια σειρά πολύπλοκων χαρακτήρων, που ο καθένας κρύβει τα δικά του μυστικά και σχέδια. Πρέπει να περιηγηθεί σε ένα ύπουλο τοπίο αντικρουόμενων μαρτυριών, αναξιόπιστων αναμνήσεων και απροσδόκητων συμμαχιών για να βρει την αλήθεια. Η Μάρτα στην προσπάθειά της να βοηθήσει την ψυχίατρο βάζει σε κίνδυνο την σχέση της με τον Ενέκο.

Το “Absolute Silence” βυθίζει τους θεατές σε έναν κόσμο ψυχολογικής ίντριγκας, όπου η δύναμη της σιωπής γίνεται όπλο και οι απαντήσεις βρίσκονται θαμμένες στις πιο σκοτεινές εσοχές του ανθρώπινου μυαλού.

Επιπλέον, οι ερμηνείες του Αρόν Πάιπερ  και του υπολοίπου καστ κυμαίνεται σε ικανοποιητικό επίπεδο.  Ένα από τα δυνατά σημεία της σειράς έγκειται στη θεματική εξερεύνηση του ψυχολογικού σασπένς. Η σειρά προσπαθεί να εμβαθύνει στην πολυπλοκότητα του ανθρώπινου μυαλού, θέτοντας ερωτήματα σχετικά με την ταυτότητα, την ηθική και τις συνέπειες των πράξεών μας. Αυτό παρέχει μια πολλά υποσχόμενη βάση για μια συναρπαστική αφήγηση. 

Πολλά από τα παραπάνω όμως μένουν στις προθέσεις και ποτέ δεν παίρνουν σάρκα και οστά στα έξι επεισόδια της σειράς.  Ένα από τα σημαντικότερα όμως προβλήματα της  “Απόλυτης Σιωπής” είναι η απεικόνιση του βουβού πρωταγωνιστή, του Σέρτζιο. Ενώ το τραύμα του είναι αναμφίβολα μια σημαντική πτυχή της σειράς, ο χαρακτήρας του στερείται βάθους και ανάπτυξης. Ο Σέρχιο παραμένει μια μονοδιάστατη φιγούρα, που ορίζεται αποκλειστικά από τη βουβαμάρα του και την τραγωδία που τον έκανε να σωπάσει. Το κοινό μένει με την επιθυμία για περισσότερη εικόνα των εσωτερικών του αγώνων, των συναισθημάτων και της ανάπτυξής του κατά τη διάρκεια της σειράς. Αποτυγχάνοντας να εξερευνήσει την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα του Σέρχιο, η σειρά χάνει την ευκαιρία να δημιουργήσει έναν πραγματικά συναρπαστικό και σαγηνευτικό πρωταγωνιστή.

Η σειρά βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην Άννα ψυχίατρο ως κεντρικό χαρακτήρα, αλλά η παρουσία της δεν καταφέρνει να σώσει την ατελή αφήγηση. Ενώ η αφοσίωσή της να βοηθήσει τον Σέρχιο είναι εντυπωσιακή, ο χαρακτήρας της μαστίζεται από κλισέ και προβλέψιμες εξελίξεις της πλοκής. Η σειρά καταφεύγει συχνά στις γνωστές κοινοτοπίες που βλέπουμε σε παρόμοια δράματα, κάνοντας τον χαρακτήρα της να μοιάζει χωρίς έμπνευση και καθόλου πρωτότυπος. Οι γνώσεις και η εμπειρία της ψυχιάτρου δεν αξιοποιούνται αποτελεσματικά για να προωθήσουν την αφήγηση ή να προσφέρουν νέες προοπτικές σχετικά με το τραύμα και τη θεραπεία. Ο σχεδιασμός της παραγωγής μοιάζει γενικός και στερείται του χαρακτηριστικού στυλ που θα μπορούσε να προσθέσει βάθος στην αφήγηση. Σε συνδυασμό με την ανέμπνευστη δουλειά της κάμερας και το μοντάζ, η σειρά αποτυγχάνει να δημιουργήσει μια οπτικά ελκυστική εμπειρία.

Η σειρά «Απόλυτη Σιωπή» δεν έχει βάθος στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, βασίζεται σε κλισέ, υποφέρει από προβλήματα ρυθμού και αποτυγχάνει να αποδώσει οπτικά αυτά που υπόσχεται στην πρώτη σεκάνς της σειράς.

Αν και η υπόθεση της σειράς είναι πολλά υποσχόμενη, η εκτέλεσή της τελικά την καθιστά μια μέτρια πρόταση στο είδος του ισπανικού δράματος. Αλλά πολλές φορές στη ζωή, και πολύ περισσότερο όταν κρατούμε στα χέρια το πυρηνικό όπλο του τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης, εξουθενωμένοι και ταλαιπωρημένοι από τον κάματο της ημέρας,  βρίσκουμε καταφύγιο στη μετριότητα, από απελπισία για το ωραίο που μας προσπέρασε σε μια στάση το πρωί, ή από τη χαρά που μας διέφυγε  σε μια είσοδο κεντρικής οδού ή το χαμόγελο που μας έκλεψαν σ’ ένα πολυσύχναστο πάρκο.