Γράφει η Διαμάντω Γιαλλελή, ψυχολόγος – συγγραφέας
Η 24η Μαρτίου είναι η διεθνής ημέρα για το δικαίωμα στην αλήθεια σχετικά με τις κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για την αξιοπρέπεια των θυμάτων.
Ένας πολύ μεγάλος τίτλος για μια ημέρα θα έλεγε κανείς…
Αλλά αλήθεια τι σημαίνει άραγε; Ποια είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα και ποιες οι κατάφωρες παραβιάσεις τους; Για ποια αλήθεια μιλάμε εδώ; Για ποια αξιοπρέπεια και πότε κάποιος λαμβάνεται ως θύμα από την κοινωνία;
Διαβάζοντας κανείς λοιπόν τον τίτλο σίγουρα θα σκεφτεί τις ψευδείς ειδήσεις που είναι πάντα το όπλο των προπαγανδιστών όταν θέλουν να κρύψουν την αλήθεια, να παραβιάσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και να θίξουν ανεπανόρθωτα την αξιοπρέπεια των θυμάτων τους.
Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως αυτή η μέρα αφορά κυρίως τα θύματα του πολέμου…
Πρόκειται για μια μέρα που θα πρέπει να τιμηθεί ως επίκαιρη ή αφορά και θύματα που ζουν διπλά μας και τα προσπερνάμε καθημερινά; Η μήπως θύματα τυγχάνει να είμαστε και εμείς οι ίδιοι;
Διαβάζοντας λοιπόν τα ανθρώπινα δικαιώματα συνειδητοποιώ ότι:
- Όλοι έχουμε το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα της κατοικίας μας και της αλληλογραφίας μας.
Βέβαια δεν ξέρω αν μέρος της ιδιωτικότητας είναι τα cookies που αποδεχόμαστε και όλοι αυτοί οι όροι που αποδεχόμαστε κάθε φορά που κατεβάζουμε μια εφαρμογή στο κινητό.
- Όλοι έχουμε το δικαίωμα της ελεύθερης γνώμης και έκφρασης.
Βέβαια δεν ξέρω αν το ξέρουν αυτό οι διάφορες πλατφόρμες που ως μια νέα μορφή εξουσίας λογοκρίνουν κατά το δοκούν, κλείνουν και κατεβάζουν λογαριασμούς.
- Όλοι έχουμε ίση προστασία απέναντι στο νόμο.
Βέβαια κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους απέναντι στον νόμο.
- Όλοι έχουμε το δικαίωμα σε κοινωνική ασφάλιση και επαγγελματικά δικαιώματα.
Βέβαια δεν ξέρω πως μπορεί να εφαρμοστεί αυτό σε μια χώρα που δεν υπάρχουν πια συλλογικές συμβάσεις.
- Όλοι έχουμε το δικαίωμα στην εκπαίδευση.
Βέβαια για ποια ακριβώς εκπαίδευση μιλάμε όταν δεν περιλαμβάνουν το σύνολο των παιδιών και η ποιότητα είναι στο ναδίρ;
- Όλοι έχουμε το δικαίωμα στην πνευματική ζωή
Βέβαια αν δεν έχεις το green pass δεν μπορείς να μπεις σε μουσεία, θέατρα, κινηματόγραφους, αλλά είσαι «ψεκασμένος» επομένως σίγουρα δεν σε ενδιαφέρουν αυτά.
- Όλοι έχουμε το δικαίωμα να ζούμε ελεύθεροι και όχι σε καθεστώς δουλείας.
Βέβαια τα θύματα του trafficking και τα ανήλικα που δουλεύουν σε εταιρείες fast fashion, είναι μακριά από εμάς και δεν μας αφορούν.
- Όλοι έχουμε το δικαίωμα σε ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο, που περιλαμβάνει ρουχισμό, τροφή, στέγαση και ιατρική περίθαλψη.
Βέβαια αν ο εργοδότης σου δεν σε πληρώνει αυτά που πρέπει για να μεγιστοποιεί το κέρδος του, θεωρείται «ξύπνιος» ενώ εσύ κορόιδο. Αν δεν έχεις χρήματα για τα ρούχα σου δεν πειράζει, βάλε αυτά που έχεις 10 χρόνια στην ντουλάπα σου, μην θέλεις πολυτέλειες. Αν δεν έχεις χρήματα για τροφή, δεν πειράζει μάθε να φτιάχνεις γεμιστά και πιες καμία βιταμίνη. Αν δεν έχεις χρήματα για να πληρώσεις την τράπεζα άσε να σου πάρει το σπίτι να μην έχεις και μπελά πάνω από το κεφάλι σου.
Επειδή όμως τα δικαιώματα έρχονται και με υποχρεώσεις
- Όλοι έχουμε την υποχρέωση να προσφέρουμε στην κοινωνία και σε τρίτους. Η γνωστή άγνωστη αλληλεγγύη.
Επομένως η 24η Μαρτίου σαφώς και περιλαμβάνει όλα τα θύματα των πολέμων, παλαιότερων και τωρινών, που οι ζωές τους άλλαξαν άρδην από τη μια στιγμή στην άλλη και σε καμία περίπτωση δεν έχω σκοπό να μειώσω την προσοχή και την στήριξη που χρειάζονται.
Η 24η Μαρτίου, όμως περιλαμβάνει και πολλούς ακόμη. Περιλαμβάνει τα παιδιά ρομά που δεν πηγαίνουν σχολείο, τον άστεγο που κοιμάται στον δρόμο δίπλα σε πολυτελή παιχνιδάδικα στο κέντρο της Αθήνας, στο παιδάκι στην άλλη άκρη του κόσμου που δεν γνωρίζει τι σημαίνει παιχνίδι, στον ηλικιωμένο που δεν μπορεί να αγοράσει τα φάρμακα του, στον νέο που δεν του πληρώνουν τα ένσημα του, στην μητέρα που δεν μπορεί να αγοράσει ρούχα στα παιδιά της και σε εκείνον με το αμαξίδιο που δεν μπορεί να βγει μια βόλτα. Περιλαμβάνει όλους εμάς που οι προτιμήσεις μας και οι επιλογές μας έχουν βγει στο σφυρί των πολυεθνικών ενώ καταστρατηγούνται τα δικαιώματα των διπλανών μας και τα δικά μας.
