Ο Ανατόλ Φρανς (πραγματικό όνομα Jacques – Anatol – Francois Thibault ) ήταν γάλλος μυθιστοριογράφος και κριτικός, βραβευμένος με το νόμπελ λογοτεχνίας το 1921.

Γεννήθηκε στις 16 Απριλίου 1844 στο Παρίσι, μοναχοπαίδι ενός βιβλιοπώλη ο οποίος ήθελε ο γιος του να αποκτήσει την καλύτερη μόρφωση και κατάφερε να τον γράψει σε ένα φημισμένο κολλέγιο για παιδιά αριστοκρατών και μεγαλοαστών. Εκεί ο Ανατόλ έγινε στόχος πειραγμάτων και κοροϊδιών για την ταπεινή του καταγωγή, η υπεροψία των πλουσιόπαιδων τον έκανε θερμό δημοκράτη, γεγονός που θα αποτυπώσει αργότερα στα έργα του. Ολοκλήρωσε τι σπουδές του το 1864 και από το 1866 εργάστηκε σε ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο του Παρισιού όπου έκανε διορθώσεις και έγραφε πρόλογους για κλασικά έργα. Από το 1873 είχε δημοσιεύσει ποιήματα ωστόσο ήταν το 1881 που έγινε γνωστός με το μυθιστόρημά του «Το έγκλημα του Σιλβέστρου Μπονάρ». Τα επόμενα χρόνια έγραψε μυθιστορήματα, διηγήματα και κριτικά κείμενα, με κυριότερα: Το βιβλίο του φίλου μου(1885), Θαΐς (1890), Ο κόκκινος κρίνος (1894), Κρενκεμπίιγ (1903), Το νησί των πιγκουίνων (1908), Οι θεοί διψούν (1912), Η εξέγερση των αγγέλων, (1914), Ο μικρός Πιέρ (1918). Από το 1887 έως το 1896 έγραφε στην εφημερίδα «Χρόνος» εβδομαδιαία χρονογραφήματά με τα οποία αναδείχτηκε σ’ έναν από τους πιο σημαντικούς κριτικούς της εποχής του.

O Ανατόλ παντρεύτηκε το 1877 και απέκτησε μια κόρη, ωστόσο πήρε διαζύγιο το 1893, ενώ από το 1887 είχε ερωτική σχέση με την Μαντάμ Καιγιαβέ, η οποία διατηρούσε ένα φημισμένο λογοτεχνικό σαλόνι στο Παρίσι. Καταφερόταν κατά τις αριστοκρατίας στα έργα του όμως ο μεγάλος έρωτας της ζωής του ήταν με την αριστοκράτισσα Καιγιαβέ. Έγραψε για αυτή την σχέση, όπως και για την Γαλλική επανάσταση, την υπόθεση Ντρέιφους, τους κοινωνικούς αγώνες, έγραψε για πολιτική και θρησκεία, ασκώντας έντονη κριτική στην εκκλησία με αποτέλεσμα να περιληφθεί το 1922 στον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων του Βατικανού. Ένα χρόνο πριν είχε τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έκανε πολλά ταξίδια ως διαπρεπής λογοτέχνης και ήρθε και στην Ελλάδα 3 φορές, το 1912 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της φιλοσοφικής σχολής. Τον Οκτώβριο του 1920 παντρεύτηκε την κατά 27 χρόνια νεότερή του πρώην καμαριέρα της μαντάμ ντε Καιγιαβέ. Η Καιγιαβέ είχε πεθάνει το 1910 ενώ το 1917 ο Ανατόλ Φρανς είχε ζήσει και τον θάνατο της κόρης του. Πέθανε στις 12 Οκτωβρίου 1924.