Γράφει ο Νίκος Ναούμης, Πολιτικός Επιστήμονας – Συγγραφέας

Πολύ καιρό τώρα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια σκέψη. Η σκέψη μου αυτή, έχει να κάνει με το βιβλίο. Πιο συγκεκριμένα, το ηλεκτρονικό βιβλίο. Νομίζω πως τώρα, είναι η κατάλληλη εποχή να το εκφράσω δημόσια. Ωρίμασε που λένε μέσα μου.

Λοιπόν. Όσοι παρακολουθείτε ανελλιπώς το culturepoint.gr, ίσως έχετε προσέξει ότι πολύ συχνά, γράφω για τα βιβλία που διαβάζω. Κυρίως, οι κριτικές – παρουσιάσεις μου, αφορούν έργα Ελλήνων συγγραφέων. Από επιλογή. Έχοντας κυκλοφορήσει κι εγώ ένα μυθιστόρημα, ταυτίζομαι με την ανάγκη ενός δημιουργού, κάποιος να γράψει για το βιβλίο του δυο λόγια. Αυτά τα λόγια ίσως τα δουν δυο – τρεις βιβλιόφιλοι, ίσως τα βρουν ενδιαφέροντα και ίσως, αγοράσουν κι εκείνοι το βιβλίο. Με λίγα λόγια, αλληλεγγύη.

Ως εδώ όλα καλά νομίζω και κατανοητά. Τι γίνεται όμως, όταν δεν έχω βιβλία να διαβάσω;

Πιο συγκεκριμένα, τι γίνεται, όταν δεν έχω να διαβάσω βιβλία Ελλήνων συγγραφέων;

Θα μου πεις, και σωστά, μεγάλε, κάθε χρόνο εκδίδονται χιλιάδες βιβλία. Πολλά από αυτά δε, είναι Ελλήνων συγγραφέων. Σωστά! Κι εδώ είναι το πρόβλημα…

Όσοι δεν με γνωρίζεται, δεν είστε υποχρεωμένοι άλλωστε, θέλω να ξέρετε πως είμαι τυφλός. Γίνεται ως εκ τούτου αντιληπτό, ότι ο τρόπος, που δόξα το Θεό υπάρχει, με τον οποίο μπορώ να διαβάσω ένα βιβλίο, είναι να το κατεβάσω, εννοείται αφού το αγοράσω από κάποιο e-shop και έτσι να το διαβάσω. Και το πρόβλημα μου, βρίσκεται ακριβώς εδώ…

Αρκετοί τακτικοί αναγνώστες των κειμένων που μοιράζομαι αναφορικά με το βιβλίο, με ρωτάνε γιατί επιλέγω βιβλία από τρεις – τέσσερις μόνο εκδοτικούς οίκους να παρουσιάσω.

Η παρατήρηση είναι απόλυτα σωστή!

Επιλέγω βιβλία από τους εν λόγω οίκους, όχι επειδή «τα παίρνω» από αυτούς αλλά, επειδή, μόνο αυτοί με σέβονται και μου πουλάνε τα βιβλία τους στη μορφή που έχω τη δυνατότητα να τα διαβάσω. Ξεκάθαρα. Αυτή είναι η απάντηση και καμία άλλη ίντριγκα δεν εξυφαίνεται στο παρασκήνιο.

Δεν είμαι, ούτε δηλώνω επαγγελματίας βιβλιοκριτικός όπως πολλοί αρέσκονται να δηλώνουν. Γράφω μόνο για τα βιβλία που έχω πρόσβαση σε αυτά, και κυρίως, γράφω για τα βιβλία που μου αρέσουν. Αν δεν μου αρέσουν, προτιμώ να σιωπήσω, σεβόμενος την προσπάθεια που κάποιος κατέβαλλε για να το γράψει, και πιστέψτε με, ο κόπος αυτός είναι τεράστιος.

Ειλικρινά, η ιστορία αυτή με στενοχωρεί. Πρώτον, διότι με κάνει να αισθάνομαι εξαιτίας της αναπηρίας μου αναγνώστης δεύτερης κατηγορίας, όταν δεν μπορώ να έχω ισότιμη πρόσβαση σε ένα προϊόν, όποιο κι αν είναι αυτό, όπως όλοι οι συμπολίτες μου. Και δεύτερον, στεναχωριέμαι, διότι την εποχή που η τεχνολογία είναι συνυφασμένη πια με την καθημερινότητα όλων μας, αρτιμελών και ανάπηρων, μία τόσο απλή διαδικασία όπως το «ανέβασμα» στα ηλεκτρονικά καταστήματα ενός βιβλίου, είναι αστεία υπόθεση, διότι πολύ απλά, το ηλεκτρονικό αρχείο που θα αγοράσω ως e-book υπάρχει ήδη, καθώς, είναι το ίδιο αρχείο που θα πάει στο τυπογραφείο για να τυπωθεί ως χαρτόδετο βιβλίο!

Όπως γίνεται αντιληπτό αγαπητοί μου εκδότες, έχετε διαλέξει, από άγνοια θέλω να ελπίζω και όχι από επιλογή, να με αφήσετε στο περιθώριο. Αυτό δεν τιμά ούτε εμένα αλλά, ούτε κι εσάς. Και για να το ξεκαθαρίσουμε για να μην υπάρχουν παρερμηνείες… Όταν λέμε ηλεκτρονικό βιβλίο, για το μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπων με έλλειψη όρασης που του αρέσει το διάβασμα, δεν εννοούμε το βιβλίο σε μορφή ήχου. Εννοούμε ηλεκτρονικό βιβλίο, το κείμενο εκείνο, σε πολλές μορφές, που διαβάζει κι ένας άνθρωπος που δεν έχει πρόβλημα όρασης. Όσοι επικαλείστε δικαιολογίες του τύπου «είναι φασαρία να βρούμε ανθρώπους να το διαβάσουν», «τεχνικά δεν μας είναι εύκολο» και «είναι ασύμφορο οικονομικά», ψεύδεστε και συνειδητά, εξαπατάτε και τους συγγραφείς, οι οποίοι θέλουν τα βιβλία τους να κρατάνε παρέα και σε ανθρώπους των οποίων η ζωή δεν τα έφερε βολικά.

Μέχρι τότε, προσωπικά θα γράφω μόνο για βιβλία που μπορώ να έχω πρόσβαση, για εκδότες που σέβονται την ιδιαιτερότητα μου και κυρίως, δεν θα ξαναγράψω για βιβλία που δεν κυκλοφορούν σε ηλεκτρονική μορφή. Διότι, με πονάει σε τελική ανάλυση να αγοράζω ένα χαρτόδετο βιβλίο, να σκίζω τις σελίδες του και να τις βάζω στο σκάννερ να μου τις διαβάσει.

Με πονάει…