4 νέες κυκλοφορίες τραγουδιών

Κώστας Λεμονίδης «Συμβιβασμένος Πειρατής», Ερμηνεύει η Αθηνά Ρούτση

Έναν «Συμβιβασμένο Πειρατή» μας συστήνει ο Κώστας Λεμονίδης μέσα στο καλοκαίρι! Το καινούριο του τραγούδι, που ερμηνεύει η Αθηνά Ρούτση μας φέρνει στο νου ιστορίες από τα παιδικά μας χρόνια με τους σκληροτράχηλους των θαλασσών με το καλυμμένο μάτι που ζούσαν στην παρανομία!

Το τραγούδι όμως στην ουσία μιλάει για μια «κλασική» ιστορία, που έχουμε όλοι βιώσει … Για έναν νέο επαναστάτη, που αναγκάστηκε να συμβιβαστεί στο πέρασμα των χρόνων.

Μια χαρούμενη, ρυθμική bossa nova, με τις χαρακτηριστικές κιθάρες που πρωταγωνιστούν πάντα στις μελωδίες του Κώστα Λεμονίδη!

Το single είναι διαθέσιμο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.

Μουσική: Κώστας Λεμονίδης

Στίχοι : Γιώργος Καββαδίας

Αθηνά Ρούτση: Τραγούδι

Κώστας Λεμονίδης: Κιθάρες

Φώτης Μυλωνάς: Μπάσο,πλήκτρα

Μιχάλης Ορφανίδης: Τύμπανα

Ηχογράφηση, μίξη: Θανάσης Γκίκας – Studio Mythos

Εξώφυλλο: Ξένια Ροδοθεάτου

«Συμβιβασμένος Πειρατής»

https://youtu.be/EPzY85Yd6hY

____________________________________

Δώρος Δημοσθένους – Γιώργος Καγιαλίκος «Ψυκτικός από το Περιστέρι»

Στην καρδιά του καλοκαιριού, ο Δώρος Δημοσθένους ερμηνεύει απολαυστικά ένα καινούργιο τραγούδι, με τίτλο «Ψυκτικός από το Περιστέρι», σε στίχους, μουσική και ενορχήστρωση του Γιώργου Καγιαλίκου.

Μετά τις δισκογραφικές συναντήσεις τους στο παρελθόν, οι δύο καλλιτέχνες επανέρχονται με ένα σατιρικό τραγούδι, με αναφορές σε ξεπερασμένες αντιλήψεις και στερεότυπα.

Στην ευφάνταστη ενορχήστρωση του συνθέτη πρωταγωνιστής ο σπουδαίος τρομπονίστας Αχχιλέας Λιαρμακόπουλος.

Το βίντεο του τραγουδιού γυρίστηκε στις πλατείες του Περιστερίου.

Τρομπόνι: Αχιλλέας Λιαρμακόπουλος
Πιάνο, κρουστά, προγραμματισμός: Γιώργος Καγιαλίκος
Μίξη – Master: Γιώργος Καγιαλίκος
Κάμερα – Φωτογραφίες: Γιώργος Σπανός
Σενάριο – Σκηνοθεσία – Μοντάζ: Γιώργος Καγιαλίκος
Παραγωγή: Γιώργος Καγιαλίκος

«Ψυκτικός από το Περιστέρι»

https://youtu.be/0T_t0esZamU

_____________________________________

Γιώργος Μάρτος “Νοσταλγία”

Στις 21 Ιουλίου 1928, αυτοκτονεί ο Κώστας Καρυωτάκης σε ηλικία 32 ετών.
Στις 21 Ιουλίου 2022, κυκλοφορεί μελοποιημένο και ερμηνευμένο από τον Γιώργο Μάρτο, το ποίημα του “Νοσταλγία”, αποτέλεσμα της βαθιάς εκτίμησής του στο έργο του Καρυωτάκη.

Στη “Νοσταλγία” ο Γιώργος Μάρτος βυθίζεται στα λόγια που περιγράφουν μια περασμένη αγάπη. Φωτίζει με τη μελωδία του τα σκοτεινά της μνήμης και των ψυχών και με τον ηλεκτρισμό της ενορχήστρωσης μοιάζει να ξαναζωντανεύει την αγάπη που έφυγε.

Έχοντας παρουσιάσει και στο παρελθόν αντίστοιχες – υψηλής αισθητικής – μουσικές συνθέσεις πάνω σε έργα σημαντικών Ελλήνων ποιητών, ο χαρισματικός δημιουργός καταθέτει αυτή τη φορά τη δική του μουσική ματιά πάνω στο αγαπημένο ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη, 94 χρόνια μετά τον θάνατό του.

Ποίηση: Κώστας Καρυωτάκης
Μελοποίηση: Γιώργος Μάρτος

Μουσικοί:
Σπύρος Αβραμιώτης (τύμπανα)
Γαβριήλ Σαββίδης (μπάσο)
Πέτρος Καλορίτης (πιάνο – πλήκτρα)
Νίκος Παπαδόπουλος (ηλεκτρική κιθάρα)
Λευκή Κολοβού (τσέλο)
Γιώργος Μάρτος (ακουστική κιθάρα)

Ηχοληψία – Μίξη – Mastering: Νίκος Παπαδόπουλος

Η ηχογράφηση έγινε στο Soundflakes Studio – www.soundflakes.gr

Σχεδιασμός εξωφύλλου: Δημήτρης Κατσουλάκος (Ergon Graphics)

Ο πίνακας του εξωφύλλου είναι της Σοφίας Δατσέρη και έχει τίτλο «Ο Γλάρος».

_________________________________

Ιωάννης Στέργιου “Του Nομά”

Ο κιθαρίστας / συνθέτης / παραγωγός Ιωάννης Στεργίου σας παρουσιάζει το video για το single “Του Νομά” από το νέο solo album με τίτλο “Το Λαούτο του Παππού” το οποίο διατίθεται από το bandcamp του καλλιτέχνη και όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες από τις 17/6.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε το video παρακάτω:

Πληροφορίες για το νέο album

“Το “Λαούτο του Παππού” είναι ένα project που προέκυψε σαν ιδέα το 2021 και υλοποιήθηκε το 2022 λαμβάνοντας υποτροφία από την GEMA στα πλαίσια της Neue Start Kultur.

Είναι κάτι διαφορετικό από οτιδήποτε έχω κάνει ως τώρα κυρίως λόγω της συναισθηματικής αξίας του και έπειτα λόγω της διαφορετικής μουσικής προσέγγισης που ακολούθησα στο project. Όπως το λέει και ο τίτλος του album, το project αφορά το λαούτο του παππού μου, πατέρα της μητέρας μου, μουσικό και μάστορα μιας άλλης εποχής και κουλτούρας.

Το όνομα του Αλέξιος Φάκος. Γεννήθηκε το 1925 στα Μάρμαρα Ιωαννίνων και έμαθε κλαρίνο από τον πατέρα του Βασίλειο Φάκο από την Βελτσίστα Ιωαννίνων. Στα Μάρμαρα, στο χωριό που περνούσαμε τα καλοκαίρια μας στα παιδικά μας χρόνια με τον παππού και τη γιαγιά, μάθαμε τι σημαίνει να ζεις. Μακριά από τον “πολιτισμό” και τις ανέσεις. Εκεί ζήσαμε από κοντά τον Μαστραλέξη με τα πενιχρά μέσα της εποχής να δημιουργεί ό,τι έβαζε στο μυαλό του, από ένα μικρό έργο τέχνης μέχρι ένα ολόκληρο οικοδόμημα. Δεν υπήρχε κάτι που δεν μπορούσε να φτιάξει. Σαν μουσικός της εποχής εκείνης όμως κατασκεύαζε από τα ίδια του τα εργαλεία μέχρι διάφορα μουσικά όργανα όπως τα τρομερά κλαρίνα του. Έφτιαξε όμως και κιθάρες και λαούτα. Ένα από αυτά ήρθε και στα χέρια μου πριν λίγα χρόνια…

Μετά το θάνατο του πατέρα μου, βρήκα στο σπίτι τα όργανα που του είχαν μείνει. Ένα από αυτά ήταν κι αυτό το λαούτο κατασκευασμένο από τον παππού πριν πολλές δεκαετίες. Ήταν παρατημένο γενικά και ήθελε φροντίδα για να επανέλθει. Ένας εκ των κορυφαίων οργανοποιών, o Τάκης Βεργέτης, ανέλαβε να φροντίσει το όργανο και να το φέρει στην αρχική του μορφή όπως ακριβώς το είχε κατασκευάσει ο Μαστραλέξης. Να είναι καλά ο άλλος “γιατρός” των εγχόρδων και αδελφικός μου φίλος Μάρκος Γαλαντής για την συμβουλή και καθοδήγηση. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στον άλλον “γιατρό”, μάστορα και φίλο Γιώργο Κεσίσογλου για την φροντίδα του οργάνου εδώ στο Βερολίνο.

Όταν μετά από 8 μήνες φροντίδας παρέλαβα το όργανο και άρχισα να παίζω τις πρώτες νότες, ο ήχος του με ταξίδεψε στα παιδικά μας χρόνια. Ιδιαίτερο όργανο παλιάς λογικής, ηπειρώτικο λαούτο με ήχο δικό του και θέλει χέρια που λέμε για να το κουμαντάρεις. Όμως ο ιδιαίτερος ήχος του σε συνδυασμό με την αίσθηση ότι είναι το “Λαούτο του Παππού”, γέννησε αυτόματα μελωδίες. Στον ελεύθερο μου χρόνο έκατσα και έγραψα αυτές τις μελωδίες επηρεασμένες σαφώς από τις μνήμες εκείνης της εποχής αλλά και μεταγενέστερα ακούσματα από τον πατέρα μου καθώς και τα χιλιόμετρα στα μουσικά δρώμενα της Ελλάδας. Μελωδίες απλές πάνω στους δρόμους μας, με την αρμονία να ταλαντεύεται μεταξύ Ανατολής και Δύσης και τους ρυθμούς να εναλλάσσονται κυρίως με γεωγραφικά και πολιτιστικά κριτήρια, άλλοτε συνδεδεμένα με το ηχόχρωμα της παράδοσης που γνωρίσαμε μεγαλώνοντας σε αυτό τον τόπο και άλλοτε με μια πιο μοντέρνα εκτελεστικά προσέγγιση χωρίς όμως να χάνει το project τον χαρακτήρα του.

Ενορχηστρωτικά το κάθε κομμάτι θα μπορούσε να έχει γίνει με πολλούς τρόπους. Δεν θέλησα να κάνω όμως κάτι επιτηδευμένο. Κάθε ένα έχει το δικό του χαρακτήρα. H όλη διαδικασία ήταν αυθόρμητη και όπου με οδηγούσε η μουσική πορευόμουν, προτιμώντας να καταγράψω περισσότερο την συναισθηματική φόρτιση της κάθε στιγμής. Την αλήθεια της στιγμής. Η “τελειότητα” δεν υπήρξε ζητούμενο. Όπως βγήκαν, έτσι γράφτηκαν.

Θεωρώ ότι αν ο παππούς είχε ταξιδέψει όσο εγώ, θα είχε σαφώς γράψει αρκετά περισσότερες από αυτές τις μελωδίες. Δυστυχώς όμως δεν τα κατάφερε. Κρατώντας το λαούτο του στα χέρια μου όμως ήταν σαν κάποιος να μου έλεγε τι να παίξω. Αν προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε πως η μουσική πηγάζει από μέσα μας, τις περισσότερες φορές, θα λέγαμε ότι η έμπνευση μας επισκέπτεται από μακριά και εμείς απλά την μεταφράζουμε σε νότες. Όταν βγαίνουν οι μελωδίες αβίαστα, είναι σαν κάποιος να σου τις κάνει ανάγνωση. Είτε μεταφυσικά είτε όχι, εγώ θέλησα απλά με πολλή αγάπη να ακουστεί αυτό το όργανο του Μαστραλέξη για να τιμήσουμε την προσωπικότητα και το μεγαλείο του τουλάχιστον ως οργανοποιού.

Έζησε σε μια εποχή που δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή και όπως συνέβαινε με πολλούς άλλους αξιόλογους αλλά άγνωστους ήρωες της εποχής, η αναγνωρισιμότητα του ήταν εγκλωβισμένη στα στενά πλαίσια του χωριού του. Ήρθε η ώρα λοιπόν το “Λαούτο του Παππού” μου να ακουστεί και σε ευρύτερο κοινό.

Αφιερωμένο στον Αλέξιο Φάκo 1925-1989.

“Όπου χαρά, όπου γιορτή,

σαν τον Αετό πετούσε εκεί,

να παίξει το Κλαρίνο του,

το γλέντι να φουντώσει

και με τραγούδι και χορό,

να νυχτοξημερώσει.

(στίχος γραμμένος για τον ίδιο)”

Η tracklist του “Λαούτου του Παππού”:

Του Δρόμου

Της Φωτιάς

Του Νομά