Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Δεν ξέρω τι λέτε, Βυζάν δαγκωτό έχω ψηφίσει. Αυτό θεωρώ την ελπίδα της χώρας μας.

Τουλάχιστον, αυτό βασίζεται σε κάποια ιστορικά γεγονότα. Τα άλλα εκμεταλλεύονται την έλλειψη ιστορικής γνώσης και την άγνοια προκειμένου να επιβιώσουν. Η αμάθεια και η λήθη είναι το σωσίβιό τους.

Με το κόμμα του Κωνσταντίνου Κατακουζηνού, μακάρι να συμμετέχει και η Παναγιώτα Καρρά να φωνάζει «σκύλες της λύσσας». Γιατί είναι που είναι ηθοποιοί κακής ποιότητας αυτοί που αλαλάζουν από μικρόφωνα και τηλεοράσεις, αλλά αυτή δεν το κρύβει και το φανερώνει.

Ναι, προτιμώ το Βυζάν, χίλιες φορές. Έχουν την ειλικρίνεια να σου λένε πως θα επιστρέψουμε στην εποχή που δε θα έχεις ρεύμα, εκείνη την εποχή που ζεσταινόσουν με κεριά.

Έτσι και αλλιώς, ο λογαριασμός του ρεύματος έχει εκτιναχτεί στα ύψη, στο τέλος θα επιστρέψεις στις παλιές καλές εποχές που άναβες κεριά. Ίσως να είναι καλύτερα έτσι, θα γλιτώσεις το άγχος μίας εταιρείας που στηρίζεται επάνω σε μία ανήθικη ηθική εκμετάλλευσης του ανθρώπου για το κέρδος.

Βυζάν δαγκωτό! Σου λέει ακριβώς τι έχει στο μυαλό του, τα πολιτικά σχέδια που κρύβει το κεφάλι του. 

Ακολουθεί τον πολιτικό δρόμο που άνοιξε η Δήμητρα Παπαδοπούλου με το Κολάν στους Απαράδεκτους, δείχνοντας πως η τηλεόραση είχε τελικά τα πιο αληθινά κόμματα –ω Θεέ μου, τι ειρωνεία!

Ναι, λοιπόν, Βυζάν! Βυζάν για την αλλαγή που όλοι περιμένουμε και αποζητάμε! Στο πλευρό του Βυζαντινολόγου Κωνσταντίνου Κατακουζηνού ο οποίος παρά το ότι είναι οπισθοδρομικός, περίεργος, μονόχνοτος, έχει κάτι στο οποίο οι περισσότεροι πολιτικοί υστερούν: είναι ειλικρινής.