Ο Γιώργος Δημητριάδης κυκλοφορεί το νέο του τραγούδι “Όλοι καλά” από το Ogdoo Music Group και μας παραχωρεί μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη απαντώντας στις 10+1 Ερωτήσεις του CulturePoint.gr
1. Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά, παίζει τον σημαντικότερο ρόλο για ένα επιτυχημένο έργο;
Το ένα είναι συνεπαγόμενο του άλλου και αντιστρόφως αν και πολλές φορές η έμπνευση είναι μία Μούσα αυθαίρετη
που δεν εμφανίζεται μέσα μας κατόπιν παραγγελίας.
Δείτε την περισσότερο σαν ένα τρόπο που λειτουργεί το μυαλό, οι κεραίες ενός συνθέτη, τραγουδοποιού, αυτή η αίσθηση πραγμάτων γύρω του που μεταφράζεται σε μουσικές, στίχους, τραγούδια.
Από τότε που είχα γράψει το πρώτο μου τραγούδι είχαν ανοίξει μέσα μου διάφορες πόρτες, είχαν σχηματιστεί τα πρώτα μέτρα μονοπατιών που με οδηγούσαν λες μόνα τους στην επόμενη στροφή, στην επόμενη στάση που ήταν ένα καινούργιο τραγούδι.
2. Τι ρόλο έχει πλέον η μουσική, στην ψηφιακή εποχή μας;
Η μουσική πλέον εμφανίζεται σε τεράστιες ποσότητες, με έναν χαώδη ρυθμό, καταιγιστικό μέσα από το YouTube και όλες τις άλλες ψηφιακές πλατφόρμες. Αυτό ακριβώς είναι μία από τις αιτίες που λόγω της πληθώρας δεν μπορεί πια να υπάρξει μία εστιασμένη ακρόαση παρά μία τέτοια λίγων δευτερολέπτων-δείτε παράδειγμα τις συμβαίνει στο YouTube με τον μέσο χρόνο ακρόασης ή θέασης μουσικών video clips.Από την άλλη τα πράγματα κάπως διασώζονται με τις πλατφόρμες streaming που εκεί έχουν αρχίσει να μαζεύονται οι πιο συνειδητοποιημένοι ακροατές που επιλέγουν και ψάχνονται και το πιο βασικό φυσικά αυτοί που πληρώνουν έστω μέσω συνδρομής την μουσική που θέλουν να ακούν. Ο ρόλος της μουσικής να μην ξεχνάμε βέβαια πως έχει μειωθεί με την έννοια πως η αξία της συνίστατο και στην αγοραστική της αξία μέσω του φυσικού της φορέα, του φυσικού προϊόντος. Όταν αγοράζεις κάτι το εκτιμάς παραπάνω άσε που είναι απόκτημά σου, κάτι εντελώς δικό σου που το σέβεσαι και ακόμα το αγαπάς.
3. Ο στίχος προηγείται της μελωδίας ή το αντίστροφο;
Είμαι κατ’ αρχήν μουσικός, το μυαλό μου λειτουργεί μουσικά, ακούω μέσα μου μελωδίες κι αισθάνομαι τυχερός γι’ αυτό. Πολλές φορές οι μελωδίες που ξεπηδούν μέσα από τα ακόρντα που παίζω στην κιθάρα μου φέρνουν μαζί τους κάποιες λέξεις ή κάποια λόγια. Η μουσική με βοηθάει να φτάσω σε εκείνα τα λόγια που κρύβονταν μέσα μου. Έτσι λειτουργώ γενικά. Φυσικά υπάρχουν αρκετές φορές που η βύθιση μου σε μνήμες, αναμνήσεις ανασύρει και φωτίζει περιοχές της ζωής μου που άλλοτε θέλω να ξεχνώ κι άλλοτε θυμάμαι γιατί τις αναμνήσεις θέλουμε να τις θυμόμαστε σαν τις φωτογραφίες με χαμογελαστά πρόσωπα στο κάποτε ενώ τις μνήμες προσπαθούμε να μην τις θυμόμαστε αν και πολλές φορές χωρίς επιτυχία.
4. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι οι πέντε δίσκοι που θα θέλατε μαζί σας;
Αν ήμουν ναυαγός ή σε μια κάπσουλα στο διάστημα θα πεθυμούσα ολόκληρη την δισκοθήκη μου γιατί φοβάμαι πως αφού θα είχα ακούσει συνέχεια αυτούς τους 5 δίσκους μάλλον θα τους έβαζα σε ένα στενούκι με κλειδαριά ασφαλείας ούτως ώστε να μην τους σιχαθώ. Βλέπετε η απόσταση από πράγματα, συνήθειες,ανθρώπους που αγαπάμε καμιά φορά βοηθάει να αγαπάμε περισσότερο και να επιθυμούμε παραπάνω.
5. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους καλλιτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;
Εννοείτε μετά την καραντίνα γιατί τώρα ούτε κουβέντα μιας και ούτε ειδικό sms κατηγορίας ‘θα βγω για μια μικρή απόδραση με άλλους καλλιτέχνες’ δεν υπάρχει. Έστω και εάν κάποιοι αναπόφευκτα έχουν περάσει στο επέκεινα κατ’ αρχάς θα ήθελα μαζί μου τον Syd Barrett για να συζητούσα μαζί του για το ποια ήταν αυτή η Emily και αυτό το Bike(ποδήλατο) αν δηλαδή ήταν δικό του ή το είχε κλέψει από κανέναν φίλο του.
Μετά θα ήθελα τον Jim Morisson για να μου διηγείται και να ξαναδιηγείται εκείνη τη μέρα που βγήκαν βόλτα με τον Ray Manzarek στην Venice Beach και του σιγοτραγούδησε πρόχειρα τους στίχους του Moonlight Drive.
Τον Hendrix θα τον έβαζα να μου παίξει τον Εθνικό μας Ύμνο έτσι όπως είχε παίξει και τον δικό του τον Αμερικάνικο. Καταλαβαίνετε, μαγεία θα έβγαινε.
Με τον Lennon θα του εκδήλωνα την απορία μου για πώς στο καλό την μόνη ανάμνηση που κράτησε από εκείνη την συνεύρεση του με εκείνη την μοιραία Αμαζόνα ήταν ένα Norwegian Wood.
Τον Παύλο Σιδηρόπουλο για να τον ευχαριστήσω στο πόσο με βοήθησε χωρίς βέβαια να το γνωρίζει αν κι αυτό δεν έχει καμία σημασία στο να μάθω να τραγουδώ, να κάνω αυτό που είμαι χωρίς να με νοιάζει τι λένε οι “άλλοι”, να είμαι ο εαυτός μου δηλαδή και να παίξουμε μαζί το Χωρίς Αιτία.
Έπειτα περνώντας στους ακόμη ζώντες θα έριχνα ένα τηλέφωνο στον Pete Townshend μπας και κατέβαινε από Μαραθώνα μεριά για να περπατούσαμε όλοι στην ακτή και να παίζαμε μαζί το I Can See For Miles αλλά ζητώντας του να κάνει αυτό κόλπο με το χέρι του να γυρίζει σαν μύλος πάνω από τις χορδές και φυσικά θα του ζητούσα να την σπάσει για να την πάρω σπασμένη σπίτι μου.
Δεν θα μπορούσε να λείπει ο McCartney για να μου πει ποιες άλλες υπέροχες μελωδίες του άκουσε ή είχε δει στον ύπνο του.
Τον κύριο Σαββόπουλο θα τον καλούσα βέβαια για να μου αποκαλύψει περισσότερα γι’ αυτήν την Άννα που είδε κάποτε αλλά και για να λέει σε όλη την ομήγυρη τις μαγευτικές του ιστορίες με μένα μεταφραστή φυσικά γιατί οι άλλοι δεν θα καταλάβαιναν γρι.
Όλα αυτά και όλοι αυτοί βέβαια σε μία φαντασίωση που με προκαλέσατε να δημιουργήσω.
6. Πώς θα περιγράφατε συνοπτικά την τελευταία σας δημιουργία;
Το καινούργιο μου single Όλοι Καλά ένα τραγούδι προσωρινής φυσικά προσωπικής μου αποσυμπίεσης χωρίς βέβαια να είναι εμβόλιο και οριστική θεραπεία αλλά μία απαραίτητη ψυχοθεραπεία, ένα ξέσπασμα και παράλληλα μία ευχή, μία ομολογία και μία προσευχή.
7. Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από τα τραγούδια σας;
Θα αναφέρω εδώ κάτι φρέσκο που είναι αυτό που ακούγεται στο νέο μου single:ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ.
8. Με ποιο τραγούδι ή και άλμπουμ θα “ντύνατε” μουσικά την πιο σημαντική στιγμή της ζωής σας;
Το album ABBEY ROAD (The Beatles)
9. Αναγνωρίζετε γρήγορα τα λάθη σας και ποια συγχωρείτε ευκολότερα στους άλλους;
Σε μια άλλη εποχή, αυτή της πρότερης νεότητας μου φοβάμαι πως κάποια αναγνωρίστηκαν πιο αργά ενώ άλλα χρειάστηκαν χρόνια.
Τώρα πια, σε αυτή την φάση της περαιτέρω ωρίμανσης μου θέλω να πιστεύω πως δεν υποπίπτω στα λάθη που έκανα παλιά. Μπορεί τώρα να κάνω νέα λάθη και όταν πέφτω στον λάκκο το συνειδητοποιώ πιο γρήγορα και ζητώ συγνώμη.
10. Αν για την καριέρα σας έπρεπε να απομακρυνθείτε σημαντικό διάστημα από την οικογένεια σας, θα το κάνατε;
Δεν μου δόθηκε μέχρι τώρα η ευκαιρία ή η δυνατότητα να προβληματιστώ, να μπω σε αυτό το δίλημμα. Πάντως έτσι όπως με καταλαβαίνω πια δεν νομίζω πως θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο.
Αγαπώ την οικογένεια μου, τους ανθρώπους μου. Δεν αντέχω να είμαι μακριά τους για πολύ καιρό. Αγαπώ την εστία μου.
11. Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός στις ζωές μας;
Ποτέ μου δεν ξεχώρισα αυτές τις δύο αντιλήψεις ζωής γιατί μου αρέσει η ισορροπία. Έτσι αυτές οι δυο παύουν να είναι παρεξηγημένες έννοιες αλλά και κλισέ που δεν σημαίνουν τίποτα.
