Ο, μεγάλος μας ποιητής, λογοτέχνης και στιχουργός μερικών από των πιο αξιομνημόνευτων ελληνικών τραγουδιών, Δημήτρης Ιατρόπουλος απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις του Κωνσταντίνου Μανίκα για το CulturePoint.gr.

1. Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά παίζει τον σημαντικότερο ρόλο για ένα επιτυχημένο έργο;

– Η έμπνευση είναι μια εντελώς προσωπική υπόθεση για τον δημιουργό. Και κάτι που αυτός θα αποκαλέσει υλικό «εμπνεύσεως» μπορεί για κάποιον άλλο να μην έχει καμιάν απολύτως σημασία. Εξ’ άλλου η έμπνευση συνδέεται με τις ιδιαίτερες ψυχοπνευματικές ιδιότητες και δυνατότητες του καθενός μας. Από εκεί και μετά, αν το υπό δημιουργίαν πόνημα εκτεθεί στο δημόσιο βήμα του υποψήφιου αναγνώστη, θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί ως «έργο» πλέον. Όπου, μπορεί η έμπνευση να λειτουργήσει ως ο κεντρικός ερεθισμός, η βάση του αν θέλετε, όμως η υλοποίησή της ανήκει πλέον σε μια ξεχωριστή σχέση του δημιουργού με το δημιούργημα. Είναι ενωμένοι οι δυό τους, με το αξίωμα της επεξεργασίας των δεδομένων, της διαμόρφωσης των ιδεών, της παρουσίασης του περιεχομένου και τελικώς της προς τα έξω πρότασης του έργου μέσα από το προσωπικό στιλ. Κι αυτό φυσικά πετυχαίνεται με σκληρή και όντως επίπονη δουλειά. Γιατί ενώ πολλά ταλέντα χάθηκαν στο δρόμο, αντίστοιχα πολλοί δουλευταράδες φτάσανε σε ικανοποιητικό επίπεδο δημιουργίας κι ας μην είχαν το χάρισμα..

2. Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;

-Εδώ θα νεολογίσω λίγο! Το βιβλίο προσφέρεται περισσότερο από το ψηφιακό ομόλογο υλικό του, για την «ενέπιπλη» αποθησαύριση του. Δηλαδή κοιμάται στην βιβλιοθήκη και ξαναδιαβάζεται σε ύποπτο ή ανύποπτο χρόνο, προσφέροντας και μια διαφορετική ίσως αναγνωστική εμπειρία σχετική πάντοτε με τις αλλαγές που έχει φέρει η ζωή στον αναγνώστη του, απ τον καιρό της πρώτης ανάγνωσης.. Κάτι που δεν γίνεται εύκολα από ένα ψηφιακό αρχείο που μέσα στη δίνη της τεχνοταχύτητας, δεν δίνει τέτοια δυνατότητα στον αναγνώστη, γιατί συνήθως είναι μιας χρήσης και με ημερομηνία λήξεως της αναγνωστικής εμπειρίας απ τον κομπιούτερ. Φυσικά, όλο και περισσότερο θα φθίνει η σχέση του σύγχρονου αναγνώστη με το έντυπο γενικώς, και σιγά-σιγά θα περάσει στη ρομαντική παράδοση η μυρωδιά του μελανιού, η βιβλιοδεσία, το χαρτί και το χρώμα, η ποιότητα και το βάρος του, και όλα όσα συναποτελούν αιώνες τώρα τον κόσμο της έκδοσης.. Όμως κάποιες κατηγορίες θα επιβιώσουν, όπως τα αναμνηστικά άλμπουμ, τα ιστορικά ημερολόγια, τα μεταμοντέρνα διαφημιστικά κ.α. σε επίπεδο ελιτίστικης πολυτέλειας, κάτι σαν τα ακριβά πούρα σε σχέση με το κοινό τσιγάρο..

3. Με ποιον λογοτεχνικό χαρακτήρα ταυτίζεστε και ποιον αντιπαθείτε;

-Θα μου ταίριαζε ο Ενζολωράς από τους «Άθλιους» του Βίκτωρα Ουγκώ. Και αντιπαθούσα από μικρός, πάντοτε, τον Σάϊλοκ, τον Ιάγο και τον Ιαβέρη.

4. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;

-Τον «Τίμαιο», τη «Μπαγκαβάτ Γκίτα», τις «Λέξεις» του Σαρτρ, τον Καβάφη μου και τον «Δρόμο» του Κέρουακ, που τον αγαπώ ιδιαίτερα..

5. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;

– Ε, τον Θερβάντες, τον Μαγιακόφσκι, τον ΄Αγιο Ιωάννη του Σταυρού, τον Μάιστερ ΄Εκκαρτ, τον Τζακ Κέρουακ που είπαμε πιο πάνω, την Αχμάτοβα και τον αγαπημένο μου φίλο τον Γεβγκένι Γιεφτουσένκο..

6. Πώς θα περιγράφατε συνοπτικά την τελευταία σας δημιουργία;

-Αν μιλήσω για το «ΑΣΑΝΣΕΡ» μου είναι ένα «Ψυχιστόρημα». Ένα εσωτερικό ταξίδι στην υπέρβαση των ορίων της σύγχρονης λογικής, και μια πόρτα στο μεταλογικό απροσδόκητο.

7. Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από τα βιβλία σας;

Το κεντρικό σύνθημα όλης μου της ζωής: «Καλώ το Καλό». Και το φινάλε του «ΑΣΑΝΣΕΡ»: «Όλα τελικά, είναι ζήτημα ανύπαρκτου χρόνου..»

8. Με ποιο τραγούδι ή και άλμπουμ θα “ντύνατε” μουσικά ένα έργο σας;

-Με δυΟ δικά μου τραγούδια: Το «Έχω άλλες είκοσι ψυχές» και «Της Χαλιμάς τα παραμύθια»..

9. Αναγνωρίζετε γρήγορα τα λάθη σας και ποια συγχωρείτε ευκολότερα στους άλλους;

-Τα (ελάχιστα) λάθη μου φυσικά και τα αναγνωρίζω αμέσως. Και δεν τα ξανακάνω.
Στους άλλους, συγχωρώ όσα δεν γίνονται από πρόθεση. Αλλά είμαι διαστροφικά αυστηρός με την ελληνική γλώσσα. Εκεί, δεν συγχωρώ κανέναν και τίποτε, ποτέ…

10. Αν για την καριέρα σας έπρεπε να απομακρυνθείτε σημαντικό διάστημα από την οικογένεια σας, θα το κάνατε;

-Η οικογένεια μου είναι ένας μόνον άνθρωπος: Η Κατερίνα μου. Και δεν υπήρχε περίπτωση να πάω οπουδήποτε στον πλανήτη, χωρίς αυτήν..

11. Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός στις ζωές μας;

-Και τα δυο μαζί σε μια λέξη: Νεοουμανισμός..

• O Δημήτρης Ιατρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα. Ταξίδεψε με ωτοστόπ στην Ευρώπη της δεκαετίας του ΄60. Σπούδασε μέσα κι έξω. Ποιητής των μπουάτ και του Κινήματος της Αμφισβήτησης. Ωδοποιός, δοκιμιογράφος, χρονογράφος, σχολιαστής, πνευματικός ακτιβιστής. Ζει αποκεντρωμένος στα Καλύβια του αρχαίου Θορικού με την σύντροφό του ζωγράφο Κατερίνα Καραγιάννη.