/Βιβλιοκριτική: Το μίσος της αγάπης (Θοδωρής Ακάλεστος)

Βιβλιοκριτική: Το μίσος της αγάπης (Θοδωρής Ακάλεστος)

Γράφει ο Νίκος Ναούμης, Πολιτικός Επιστήμονας, Συγγραφέας

Είναι μερικά βιβλία, τα οποία βάζεις στην καρδιά σου με το που ολοκληρώσεις την ανάγνωση τους. Τα κλειδώνεις εκεί και δεν τα βγάζεις ποτέ. Αυτό, δεν έχει να κάνει τόσο με την ευρηματικότητα της ιστορίας, ούτε με το πρωτότυπο ύφος γραφής τους, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι αποκλείεται να τα συναντήσεις σε αυτά.

Ένα τέτοιο βιβλίο, ήταν και αυτό που διάβασα το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Είναι «Το μίσος της αγάπης» του Θοδωρή Ακάλεστου, το οποίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες από τις εκδόσεις «Λυκόφως».

Εκείνο που με κέρδισε, ήταν η ανεπιτήδευτη έκφραση του. Οι ήρωές του, άνθρωποι γήινοι και αληθινοί. Σε τέτοιο βαθμό, που αναρρωτήθηκα πολλές φορές όσο διάβαζα, αν είναι μυθοπλαστικοί ή όχι. Μπήκα μάλιστα στον πειρασμό να ερευνήσω στο διαδίκτυο σχετικά γεγονότα με την ιστορία αλλά δεν κατάφερα να βρω κάτι αντίστοιχο.

Η πλοκή του βιβλίου αναφέρεται σε ζωές που αρχίζουν με όνειρα. Κοινές ζωές που στηρίζονται στην αγάπη και καταλήγουν σε ναυάγια. Ναυάγια που τα δημιούργησε το μίσος και η ανάγκη για εκδίκηση που κυριαρχεί.

Ο Κοσμάς επιστρέφει στην πατρίδα του, τον τόπο που αγάπησε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, την Πάρο. Εκεί όπου είχε δώσει όρκο αιώνιας αγάπης στον μεγάλο του έρωτα, την Κατερίνα, την οποία εγκατέλειψε πριν από είκοσι χρόνια όταν ακολούθησε μία Αμερικάνα τουρίστρια και το ένστικτό του, ότι στις ΗΠΑ θα έκανε πραγματικότητα αυτό που ποθούσε: να γίνει επιτυχημένος και να πλουτίσει. Τώρα όμως, τον περιμένουν ένα γαϊτανάκι εικοσαετών προσωπικών συγκρούσεων και συγκλονιστικές αποκαλύψεις.

Το βιβλίο, είναι ένα ταξίδι, στη νησιωτική, μεταπολεμική Ελλάδα. Μια Ελλάδα φτωχή, με ανθρώπους που έχουν σκληρύνει από τα γεγονότα και τις στερήσεις. Ανθρώπους οι οποίοι ζουν με μοναδική περιουσία, την τιμή και το καθαρό μέτωπο.

Τα συναισθήματα είναι έντονα, καθ’όλη την διάρκεια της ανάγνωση του μίσους της αγάπης. Η χαρά διαδέχεται τη λύπη και τον πόνο για να συναντήσουν την αγωνία κάπου στη στροφή του δρόμου. Ο κ. Ακάλεστος, κατάφερε με την προσέγγιση που έκανε στα γεγονότα, να αναδείξει όλη την αγνότητα και τη γνησιότητα των συναισθημάτων που χαρακτηρίζουν την φυλή μας. Αξίες και ιδανικά, λησμονημένα από τον χρόνο και την εξέλιξη.

Συνιστώ ανεπιφύλακτα την ανάγνωση του βιβλίου «το μίσος της αγάπης» του Θοδωρή Ακάλεστου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Λυκόφως». Οι σελίδες του, υπόσχονται ένα ταξίδι αγνό και καθαρό, στην Πάρο του χθες και την ελληνική λογοτεχνία του σήμερα που έπαψε να δημιουργεί παραμύθια.