Η συγγραφέας Σεβαστή Κωνσταντινίδου * απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις που τις θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, με αφορμή την κυκλοφορία της νέας της συλλογής διηγημάτων με τίτλο “Ήλιος στο παράθυρο” από τις εκδόσεις Ιωλκός.
- Κυκλοφορεί η συλλογή διηγημάτων σας “Ήλιος στο παράθυρο”. Υπάρχει μια κεντρική ιδέα πίσω από τις ιστορίες;
Νομίζω, ναι, υπάρχει ένα κοινό σημείο καθώς όλες οι ιστορίες του βιβλίου αποτελούν ένα κάλεσμα θετικής προοπτικής: να δεις τα πράγματα αλλιώς, να εντοπίσεις εκείνο το σημείο που θα σε οδηγήσει σε μια αισιόδοξη θεώρηση της ζωής. Αποτελούν, θα έλεγα, σχισμές, χαραμάδες από όπου τρυπώνει το φως και εμφανίζεται ο Ήλιος στο παράθυρο ακόμη κι αν έχεις την αίσθηση ότι όλα χάνονται. Εστιάζουν στην αποφασιστική στιγμή και από αυτή την άποψη θυμίζουν φωτογραφικά στιγμιότυπα.
- Πώς θα χαρακτηρίζατε τους κεντρικούς ήρωες. Τι πρεσβεύουν και τι προσπαθούν να πετύχουν;
Είναι καθημερινοί άνθρωποι που αγωνιούν, φοβούνται, ονειρεύονται. Ταυτοχρόνως, τολμούν να πορευτούν με βάση τις εσώτατες επιθυμίες τους, να γνωρίσουν βαθύτερα τον εαυτό τους και να τοποθετηθούν ουσιαστικώς απέναντι στον άλλον.
- Τι θεωρείτε ότι θα αποκομίσει, ως απόσταγμα, το κοινό;
Μια αισιόδοξη ματιά πάνω στην καθημερινότητα, την αξία να αναζητάς τη φωτεινή της πλευρά, το μεγάλο δώρο να ζεις και να απολαμβάνεις την ίδια τη ζωή, την αποσυμφορητική δράση του χιούμορ.
- Ζούμε σε μια εποχή που, ως κοινωνία, κλείνουμε διαρκώς παράθυρα στον ήλιο; Μπορεί η λογοτεχνία, και οι τέχνες γενικότερα, να ανοίξουν κάποια από αυτά;
Όντως, τα όσα έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια τάραξαν τη ζωή μας. Όμως, πιστεύω, πράγματι ότι η λογοτεχνία, και η τέχνη γενικότερα, έχουν τη δυνατότητα να αποτελέσουν δείκτες μιας άλλης θέασης του κόσμου. Ναι, τα πράγματα είναι δύσκολα. Άλλωστε και πότε δεν ήταν; Κοιτώντας πίσω φέρνω στο μυαλό μου ξανά ομιλίες περασμένες για ξεριζωμούς, πολέμους, μοναξιά, θανάτους, ξενιτειές. Η τέχνη σού δίνει τη δυνατότητα να επεξεργαστείς όλο αυτό που ζεις και να το μετατρέψεις σε δημιουργία, να εκφραστείς και να μιλήσεις μέσα από διαφορετικούς δρόμους, να πεις και να σιωπάσεις, να φανερώσεις και να κρύψεις, να αποβάλλεις το τοξικό, να πετύχεις την κάθαρση μέσα σου. Κυρίως, όμως, σε βοηθάει να κοινωνήσεις το προσωπικό κι ατομικό, να δείξεις τη δική σου ματιά πάνω στη ζωή. Και ναι, αυτή η ματιά μπορεί να ανοίξει παράθυρα πρώτα στη δική μας ζωή και μετά και στη ζωή των άλλων.
- Ποιο ήταν το ερέθισμα για να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
Ανήκω σε αυτούς που από τα παιδικά τους χρόνια καταγράφουν σκέψεις κι ιστορίες σε χαρτιά και τετράδια. Ωστόσο, το μεταπτυχιακό μου πάνω στη Δημιουργική Γραφή και η γνωριμία μου με τον κόσμο της συγγραφής με οδήγησε στο να δρομολογήσω την έκδοση των ιστοριών μου και να ασχοληθώ σοβαρά με τη συγγραφή.
- Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά, παίζει το σημαντικότερο ρόλο στη δημιουργία ενός βιβλίου;
Νομίζω και τα δυο έχουν σημαντικό μερίδιο στη δημιουργία ενός βιβλίου. Προηγείται η έμπνευση, μια καλή ιδέα, αυτό που σε συγ-κινεί και σε ωθεί στη δημιουργία. Μετά όμως έπεται το δύσκολο κομμάτι της τελικής μορφής. Πώς θα γράψεις, πώς θα στήσεις την ιστορία, πώς θα μιλήσεις για αυτήν, τι θα πεις και, κυρίως, τι δεν θα πεις. Τέλος, αφού ολοκληρωθεί η ιστορία, το ξανακοίταγμα, η επιμέλεια. Τι κρατάς, τι διώχνεις. Απαιτεί δουλειά η συγγραφή· να συνυπάρχεις ώρες με την ιστορία σου, να την οσμίζεσαι, να τη ζεις, να την αξιολογείς και τέλος, επίσης δύσκολο, να διακρίνεις τη στιγμή που πρέπει να την αποχωριστείς.
- Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;
Κατά την άποψή μου, σημαντικό ρόλο. Το πιάνεις, το μυρίζεις, το ξεφυλλίζεις. Αισθάνεσαι την υλικότητα και την αμεσότητα της εύκολης πρόσβασης. Δεν χρειάζεσαι διαδίκτυο, δεδομένα, καλή σύνδεση, γρήγορους ρυθμούς και ταχύτητες. Νομίζω, το βιβλίο σού δίνει εκείνη την πολυτέλεια να παγώσεις τον χρόνο, να μεγεθύνεις τη στιγμή, να ταξιδέψεις με τους δικούς σου ρυθμούς. Να ονειρευτείς και να ζήσεις άπειρες ζωές. Κόντρα στην ψηφιακή αποκλειστικότητα, αποτελεί αντίδοτο στην ταχύτητα και στο απρόσωπο, καταβύθιση σε έναν κόσμο ξένο που γίνεται σταδιακά δικός μας.
- Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;
Ιστορία μιας ώρας, Κέιτ Σοπέν
Η κυρία με το σκυλάκι, Αντόν Τσέχωφ
Αλέξης Ζορμπάς, Νίκος Καζαντζάκης
Έθιμα ταφής, Χάνα Κέντ
Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο, Ισίδωρος Ζουργός
- Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;
Ευριπίδη, Αντόν Τσέχωφ, Μαρία Πολυδούρη, Πηνελόπη Δέλτα, Νικηφόρο Βρεττάκο.
- Πιστεύετε στη μοίρα ή στη τύχη;
Πιστεύω ότι οι συγκυρίες ευνοούν καταστάσεις αλλά θεωρώ ότι δημιουργοί της ζωής μας είμαστε εμείς οι ίδιοι, εμείς την πάμε εκεί που θέλουμε.
- Χρειαζόμαστε περισσότερο ρομαντισμό ή ρεαλισμό στις ζωές μας;
Χρειαζόμαστε εξίσου και τα δύο. Ρεαλισμό για να αξιολογούμε καταστάσεις, ρομαντισμό για να ελπίζουμε και να ονειρευόμαστε.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνομιλία αυτή!
* Βιογραφικό
Η Σεβαστή Κωνσταντινίδου γεννήθηκε στον Σοχό Θεσσαλονίκης το 1970. Σπούδασε Θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη «Δημιουργική Γραφή» στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Παρακολούθησε τριετή κύκλο θεατρικών εργαστηρίων στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κοζάνης. Αυτό τον καιρό σπουδάζει Ελληνικό Πολιτισμό στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Από το 2001 εργάζεται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Τα τελευταία χρόνια μένει μόνιμα στην Κοζάνη. Διηγήματα και ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε συλλογικές ανθολογίες αλλά και σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Από τις Εκδόσεις Μολύβι κυκλοφορεί το παιδικό της βιβλίο «Μυστικοί πράκτορες σε δράση». Από τις εκδόσεις Ιωλκός κυκλοφορεί αυτές τις μέρες το «Ήλιος στο παράθυρο», το πρώτο βιβλίο της με διηγήματα.
