Γράφει η Ελίνα Ματτίου

Νοιώθεις πως θα σπάσει η καρδιά σου. Οι σφυγμοί σου «χτυπάνε» κόκκινο, το αίμα σου νομίζεις πως θα εκτοξευθεί σαν πίδακας όπως το νερό στα σιντριβάνια που χοροπηδούν και λικνίζονται ωσάν μπαλαρίνες. Δεν θες να φας, το στομάχι σου γίνεται καντηλίτσα, ξέρεις αυτόν τον ναυτικό κόμπο, τον ναυτικότερο όλων. Βλέπεις παντού πολύχρωμες πεταλουδίτσες και θες να γίνεις μία από αυτές, για να βρίσκεσαι κοντά του κάθε ώρα, κάθε στιγμή.

Και Όταν Ερωτεύεσαι, τι;

Φοβάσαι πως θα τελειώσει γιατί ενδόμυχα γνωρίζεις ότι τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Αυτή η σπίθα, κάποια στιγμή, θα αρχίσει να σιγοσβήνει…. Αλλά και τι μ’ αυτό; Εσύ θες να μπεις με τα μπούνια μέσα και να το ζήσεις, να χορέψεις στη φωτιά και ας τσουρουφλιστείς, ας καείς. Χμ, δεν έχεις άδικο, έτσι κάνω και εγώ. Άλλωστε ποιος είναι ικανός για να σε κρίνει;

Και Όταν Ερωτεύεσαι, τι;

Θα ‘χεις βρει το άλλο σου μισό, έτσι, τουλάχιστον, πιστεύεις. Κάθε φορά το ίδιο δεν λέμε; Θα ‘χεις γίνει ένα, ένας ολόκληρος άνθρωπος. Θα ‘χεις γευτεί τη χαρά και τον έρωτα. Θα έχεις πέσει στα πατώματα, τότε που σου είπε πως θα σου τηλεφωνήσει μόλις γυρίσει από το bachelor του κολλητού του, και εκείνος δεν σε πήρε ποτέ, και σε ζώσανε τα φίδια. Θα έχετε γελάσει μέχρι τελικής πτώσης, θα έχετε γδύσει ο ένας τον άλλον με τα μάτια σας σε εκείνο το κυριλέ εστιατόριο, στο πρώτο σας ραντεβού.

Μην τα ζυγίσεις καρδούλα μου. Δεν μπαίνουν όλα στο ζύγι. Μόνο ζήσε το όνειρο σου μέχρι τέλος και όπου σε πάει….. Τα όνειρα δεν μπορεί να στα κλέψει κανείς.

Και Όταν Ερωτεύεσαι, τι; Θα το ξαναπάς πάλι από την αρχή.