/Κάνουν τόση φασαρία, οι ανασφαλείς καρδιές

Κάνουν τόση φασαρία, οι ανασφαλείς καρδιές

Γράφει η Άννα Ζανιδάκη

Το μόνο σίγουρο που δε δέχεται καμιά αμφιβολία κι ουδεμία αμφισβήτηση.

Οι ανασφαλείς καρδιές , δηλώνουν το παρόν τους, την παρουσία τους, μέσω των υπεκφυγών των συναισθημάτων τους, που ίσως και να μη φταίνε κι οι ίδιες για όλο αυτό.

Ίσως κι αυτές να βρίσκουν δική τους διαφυγή και διέξοδο, καθώς δε θέλησαν άλλες καρδιές να τις κατανοήσουν κι ώς άδικο μεν μέσο, να χουν την αυταπόδεικτη ένδειξη των αποφυγών τους, συναισθημάτων μα και αναλήψεων ευθυνών τους?Ποτέ!

Τρομερό συναίσθημα που δε θα πρεπε να κατακλύζει κανένα μας, μιας κι ο καθένας μας είμαστε εμείς και μόνο εμείς, δίχως να χωρούν συγκρισεις και αποφυγές ακόμα.

Ανασφάλεια στα πάντα, δηλώνουν και καθιερώνουν άτομα, που οι καρδιές τους λύγισαν, ρύγισαν, πάλλονται ακόμα σε ρυθμούς ακατάπαυστου φόβου και έντρομης λαγνείας, της υποταγής κι επιταγής των άλλων απέναντί τους.

Τρεχάματα σε Μαραθώνιους, που ο αφέτης, ξέχασε να δώσει την έναρξη και οριοθετούν η καθεμιά ξέχωρα και ιδιαίτερα, το χρόνο της και το χώρο της, μέσα σ όλη αυτή τη διαδικασία.

Ανασφάλεια που θα πρεπε να χει εκλείψει, αλλά δυστυχώς τη συναντάμε σε κάθε είδους ηλικία , όπου θα κληθούν γονείς, σύντροφοι,φίλοι, να κάνουν τι?

Να απαιτήσουν απ τους άλλους να γίνουν όχι οι σωσίβιοι λέμβοι τους απλά, αλλά να ναι δίπλα τους, στηρίγματα κι όχι δεκανίκια, παρόντες και ποτέ απόντες σε ότι τους συμβαίνει και σ ότι θέλουν μα διστάζουν να τους τα ζητήσουνε οι ψυχές που αιμορραγούν.

Πόνοι στα εσώψυχά τους και στα κατάβαθα της ψυχής τους, έχουν κληθεί να διεκπαιρεώσουν ρόλους και συνταγές, δίχως να ναι σε θέση να αντιληφθούν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους κι όχι τους κομπαρσους που θα τους συνοδεύουν από δω και πέρα σε μια κοινή ζωή , αγαπημένοι και πάντα συννενοήσιμοι μεταξύ τους.

Κάνουν κρότο, έκρηξη οι ανασφαλείς καρδιές , μα στο χέρι μας είναι, ότι διαγνωσθεί η κατάσταση αυτή, να τους φροντίσουμε και πέπλα σιγουριάς κι αυτοπεποίθησης να καλύψουν τις γκρίζες ζώνες τους.

Με μια λύση μοναδική, η ηλιαχτίδα φωτός να ναι ικανή να μπει στις καρδιές τους και να οραματιστεί τις διαδρομές και συνδρομές τους συνάμα.