Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Σόνια Σαουλίδου * συνομιλεί με τον συνεργάτη του CulturePoint.gr Νίκο Ναούμη
Αγαπητή κα Σαουλίδου, πρώτα απ’ όλα, θέλω να σας ευχαριστήσω για την αποδοχή της πρόσκλησης μου. Σας θυμάμαι, ως ένα λαμπερό πρόσωπο της τηλεόρασης. Τότε, έβλεπα ακόμα και έχω στο μυαλό μου τη φυσιογνωμία σας. Ύστερα από χρόνια, σας συναντάω σε έναν τελείως διαφορετικό χώρο, αυτόν της λογοτεχνίας. Τι έπαιξε ρόλο σε αυτή την αλλαγή πορείας;
Καταρχάς σας ευχαριστώ πολύ κι εγώ για το ενδιαφέρον σας και για τη φιλοξενία. Έχετε δίκιο όταν λέτε πως ο χώρος της τηλεόρασης και της συγγραφής είναι διαφορετικοί γιατί ο ένας είναι πολύ κοινωνικός ενώ ο άλλος είναι μοναχικός. Ωστόσο και οι δύο χώροι έχουν κάτι κοινό: την ανάγκη της επικοινωνίας με τους ανθρώπους. Μπορεί βέβαια κάποιος να γράφει για τον εαυτό του όταν όμως αποφασίζει να δώσει προς έκδοση το έργο του τότε θέλει να το επικοινωνήσει.
Για να απαντήσω στην ερώτησή σας, πάντα ήθελα να ασχοληθώ με τη συγγραφή. Είναι ο χρόνος λοιπόν που περνάει και φέρνει και τις αλλαγές.
Τι σημαίνει για εσάς το γράψιμο; Είναι ανάγκη, επιθυμία, κάτι άλλο;
Είναι καθαρή ανάγκη έκφρασης. Είναι το ‘μέρος’ που χαλαρώνω, που περνάω καλά και που νιώθω ασφαλής.
Ανάμεσα στις δικές σας ιστορίες, υπάρχει χώρος και για εκείνες άλλων συγγραφέων; Διαβάζετε και αν ναι, ποιο είδος προτιμάτε να διαβάζετε;
Βεβαίως και διαβάζω. Μου αρέσουν τα ψυχολογικά θρίλερ γιατί έχουν έντονο το στοιχείο της ψυχολογίας καθώς επίσης και αστυνομικά.
Το αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ. Πείτε μου λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο. Σε ποια κατηγορία λογοτεχνικού κειμένου ανήκει και από πού προήλθε η έμπνευση σας για να το γράψετε;
Έχει στοιχεία ψυχολογικού, αστυνομικού και κοινωνικού έργου. Είναι μία ιστορία που παρουσιάζει την άγρια πλευρά της κοινωνίας που με λύσσα κατασπαράζει αδύναμους ανθρώπους. Είναι μία ιστορία που παρουσιάζει τη δύναμη του πεπρωμένου και τα παιχνίδια που παίζει η ζωή.
Ποια η σχέση σας με τα social media; Θεωρείτε πως είναι απαραίτητα για έναν συγγραφέα και επιπροσθέτως, ένας συγγραφέας πρέπει να καταθέτει την άποψη του για φλέγοντα ζητήματα επικαιρότητας μέσω αυτών ή μπορεί να το κάνει μέσα από τα βιβλία του;
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι απαραίτητα για ένα έργο που αξίζει. Αποτελούν χρήσιμο εργαλείο για την προβολή ενός βιβλίου αλλά εάν το βιβλίο αξίζει πραγματικά τότε θα προχωρήσει και χωρίς τη διαφήμιση από το Ίντερνετ.
Δεν υπάρχει πρέπει ή δεν πρέπει στην απόφαση του συγγραφέα να τοποθετείται δημόσια για θέματα της επικαιρότητας. Δε θα έλεγα πως πρέπει να το αποφεύγει για να μη χάσει αναγνώστες ή μάλλον πωλήσεις. Μου ακούγεται δειλό όταν κάποιοι το κάνουν για αυτό το λόγο. Μου ακούγεται όμως και πολύ ώριμο να μη θέλουν να τοποθετηθούν ανοιχτά μέσα από το Facebook το οποίο δεν είναι πάντα ένας όμορφος χώρος. Δεν είναι ότι το υποτιμώ. Ο συγγραφέας μπορεί να περάσει τα μηνύματά του μέσα από τα βιβλία του.
Ποια η θέση του ηλεκτρονικού βιβλίου στην εποχή μας; Πιστεύετε ότι θα «καταπιεί» το βιβλίο στη συμβατική μορφή του;
Δε νομίζω πως θα υπερισχύσει αλλά κι έτσι να είναι δεν έχει σημασία. Η ουσία είναι αυτό που κρατάει ο αναγνώστης μέσα του. Και στο θέατρο πηγαίνουμε για το έργο αλλά αυτό που μένει φεύγοντας από μία παράσταση είναι αυτό που κράτησε η ψυχή μας.
Υπάρχει αλήθεια κάποιο βιβλίο που η Σόνια Σαουλίδου είπε από μέσα της ότι «αυτό το βιβλίο, ήθελα να το είχα γράψει εγώ»;
Υπάρχουν πολλά έργα που αγαπώ, έργα που δε θα καταφέρω εγώ να γράψω, αλλά δε σκέφτομαι πως θα ήθελα να το έχω γράψει εγώ. Το έγραψε εκείνος που το μπόρεσε.
Πιστεύετε ότι ο Έλληνας είναι καλός αναγνώστης;
Δεν ξέρω τι σημαίνει καλός αναγνώστης. Να διαβάζει πολλά ; Να καταλαβαίνει τι διαβάζει; Να έχει κριτική άποψη; Να σας πω την αλήθεια ίσως δεν έχει νόημα να δω τους αναγνώστες μέσα από την εθνική τους ταυτότητα και να τους συγκρίνω με άλλους λαούς. Τελικά ο κάθε άνθρωπος ό,τι διαβάζει το διαβάζει για τον εαυτό του. Όχι για να κάνει η Ελλάδα φήμη για το αναγνωστικό της κοινό. Ίσως έρχεται κάποτε μία στιγμή που παύει να σε ενδιαφέρει η αναμέτρηση.
Έχετε άποψη για την ελληνική βιβλιοπαραγωγή; Πιστεύετε πως έχουμε καλούς συγγραφείς σήμερα στην πατρίδα μας και ποια η διαφορά με τους αλλοδαπούς ομότεχνους τους;
Φυσικά και έχουμε καλούς συγγραφείς. Παντού στον κόσμο υπάρχουν καλοί συγγραφείς. Η εικόνα στο σύνολο εξαρτάται από τα έργα που επιλέγουν να κυκλοφορήσουν οι εκδοτικοί. Θέλω να πιστεύω ότι στο βωμό του χρήματος δε θα γεμίσει η αγορά από σαβούρα. Λυπάμαι αν γίνομαι σκληρή αλλά είμαστε μεγάλα παιδιά κι αντέχουμε κάποιες αλήθειας.
Στο δεύτερο ερώτημα σας για τις διάφορες μεταξύ των Ελλήνων και των ξένων, θα πω πως η ερώτηση δεν είναι πολύ απλή. Αν για παράδειγμα μιλούσαμε για στρατούς θα σύγκρινα τον ελληνικό με έναν στρατό ενός ενωμένου κόσμου από την άλλη πλευρά. Άδικη η σύγκριση. Θέλω να πω ότι διαβάζω περισσότερους ξένους απ’ ότι Έλληνες αλλά και πάλι έχω περισσότερες προκλήσεις από τους ξένους συγγραφείς γιατί συνολικά τα έργα τους είναι περισσότερα από αυτά των Ελλήνων. Πάντως δε συγκρίνω Έλληνες με ξένους γιατί πρέπει να το κάνω ανά είδος και δε διαβάζω όλα τα είδη λογοτεχνίας. Το ιστορικό στο οποίο είναι καλοί οι Έλληνες είναι ένα είδος που δε διαβάζω. Στο αστυνομικό προτιμώ Αμερικανούς και Βρετανούς.
Κλείνοντας, και αφού σας ευχαριστήσω για τη κουβέντα που είχαμε, θα ήθελα να σας ζητήσω να μου περιγράψετε με μία λέξη την Σόνια…
Δε νομίζω ότι είναι δίκαιο για κανένα να τον περιγράφουμε με έναν χαρακτηρισμό. Δε θα είναι η αλήθεια γιατί αν σας πω ότι είμαι ιδιόμορφη θα ακουστεί πως είμαι μια στριμμένη παράξενη. Αν σας πω πως είμαι συναισθηματική θα ακουστεί σαν να είμαι κακομοίρα εύθραυστη. Αν σας πω ότι η δικαιοσύνη σημαίνει πολλά για μένα, θα είναι πολλές οι λέξεις.
Δεν είμαι πολύ από κάτι. Είμαι πολύ από πολλά και κάποιες φορές αντιφατικά.
- Η Σόνια Σαουλίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Επικοινωνίες καθώς και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Slippery Rock University στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά ως δημοσιογράφος. Επίσης ανέλαβε την παρουσίαση τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών παραγωγών σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Το 2013 μετακόμισε στο Κέιπ Κόραλ της Φλόριντα, όπου η μόνη επαγγελματική επιλογή που είχε στη μικρή αυτή παραθαλάσσια πόλη ήταν να εργαστεί ως μεσίτρια. Εκεί ξεκίνησε στα μέσα του 2017 να γράφει το πρώτο της αστυνομικό θρίλερ, Το Ακρωτήρι των Κοραλλιών, το οποίο ολοκλήρωσε την ίδια χρονιά, με την επιστροφή της στην Ελλάδα. Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2019 από τις εκδόσεις Ωκεανίδα. Το Αμάρτημα της Κυρίας Ρέμικ είναι το δεύτερό της αστυνομικό-ψυχολογικό θρίλερ. Πλέον ζει στη γενέτειρά της με το γιο της.
