Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Συγγραφέας
Θα με πείτε προκατειλημμένο γιατί είναι γνωστή η λατρεία μου, συνολικά για τη προσωπικότητα του Dio. Όμως μόνο κάποιος αρνητικά προκατειλημμένος δεν θα παραδεχτεί ότι αυτή η κορυφαία φυσιογνωμία στον χώρο της rock, κι όχι μόνο του hard rock και του heavy metal, έχει αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του στα μουσικά δρώμενα του τελευταίου μισού αιώνα.
Ο Dio είναι αποδεκτό από τους πιο ειδικούς στις φωνητικές ικανότητες ότι διαθέτει μεγάλο φωνητικό εύρος, τεράστιο όγκο, μοναδική χροιά και μια αξεπέραστη τεχνική που του επιτρέπει να χειρίζεται τη φωνή του ως αυτόνομο μουσικό όργανο. Αν συνδυάσεις αυτή την ποιότητα, με την ερμηνευτική δεινότητα, το πάθος και τη δωρικότητα που χαρακτηρίζουν τον τρόπο που προσεγγίζει τα τραγούδια, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί ο RJ. Dio αναγνωρίζεται από πάρα πολλούς ως η μεγαλύτερη φωνή του σκληρού ήχου.
Θα μπορούσα σε μια χρυσή τριάδα να προσθέσω τον Eric Adams των Manowar και τον Bruce Dickinson των Iron Maiden, όμως ο Dio έχει κατορθώσει καλλιτεχνικά κάτι πολύ σημαντικό. Να αλλάξει καριέρα 3-4 φορές και να πετυχαίνει η μετάβαση σε μια επόμενη φάση να μην αλλοιώνει τίποτα από τη μοναδικότητα του. Να κάνει δική του την κάθε νέα προσπάθεια και να αναδεικνύει καινούρια στοιχεία, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί, εμπλουτίζει και επικαιροποιεί μια σειρά από αδιαπραγμάτευτα, για την αισθητική του στοιχεία.
Η επικότητα. ο μυστικισμός, η μεσαιωνική αντίληψη σε στίχους και μελωδίες, παρέμειναν σταθερές αναφορές σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Μαζί με τον Ritchie Blacomore άφησαν μεγάλη παρακαταθήκη, ειδικά με το εμβληματικό δίσκο Rising. Μεταπηδώντας στους Black Babbath έδωσε στην gothic και doom προσέγγιση του Tony Iommi μια ξεχωριστή νότα που αναζωογόνησε τους “πατριάρχες” του heavy metal. Το Heaven and Hell καταγράφηκε με χρυσά γράμματα στις σελίδες της μουσικής ιστορίας.
Κι ολοκλήρωσε το έργο μου με μια συνεπέστατη καριέρα επί σχεδόν 30 ακόμη χρόνια, πριν φύγει πρόωρα από τη ζωή νικημένος από την επάρατη νόσο. Οι Dio, το προσωπικό του project, κράτησαν ζωντανά τα συστατικά της επιτυχίας του αλλά προχώρησαν κι ένα βήμα παραπέρα, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στην ένταση και τον δυναμισμό.
Μας λείπει ο Ronnie. Το κενό του δεν μπορεί να καλυφθεί από κανέναν. Ο κόσμος στον οποίο μας μετέφεραν τα τραγούδια του, δεν θα αποκτήσει ξανά τη δικιά του, ατόφια στόφα. Εκεί που ο ρεαλισμός συναντά τη ρομαντικότητα, η ασυμβίβαστη πυγμή την τιμή.
Την Παρασκευή στο ραδιοφωνικό “Φρενοκομείο” (18.00-20.00 στον AnimaRadio) η 2η ώρα της εκπομπής ήταν ένα αφιέρωμα στη συνολική πορεία του Ronnnie James Dio. Ακούστε τη σχετική ηχογράφηση κι εγγραφείτε στο κανάλι στο Mixclooud για να ενημερώνεστε για κάθε νέα εκπομπή.
