Γράφει ο Δημοσθένης Δαββέτας, Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικός αναλυτής
Συχνά ακούγονται γύρω μας διάφορα επιχειρήματα σε σχέση με την μείωση του χρόνου εργασίας και την έξοδο νωρίτερα σε σύνταξη. Άλλοι ισχυρίζονται ότι κάνει καλό στην υγεία, άλλοι ότι τους επιτρέπει την μακροζωία κλπ. Πρόσφατα διάβασα μία έρευνα που έγινε στη Βοστώνη για την ετήσια παγκόσμια έρευνα μακροβιότητας. Το γαλλικό κέντρο Icad, υπό την διεύθυνση της Carole Dufouil, βρήκε ότι υπάρχει μία αμφίδρομη σχέση μεταξύ της όσο πιο αργά γίνεται εξόδου σε σύνταξη και της νόσου Αλτσχάϊμερ.
Η επιστημονική έρευνα έδειξε ότι, κάθε επιπλέον χρόνος επαγγελματικής δραστηριότητας μετά τα 60 μείωνε κατά 3% τον κίνδυνο αυτής της ασθένειας.
Και κατέληξε ότι, το να βγαίνεις γύρω στα 65 στην σύνταξη, θα μείωνε κατά 15% την απειλή αυτής της νευροεκφυλιστικής ασθένειας. Αυτή η έρευνα επιβεβαίωσε μία άλλη προηγούμενη του 2010 στο περιοδικό International Journal of Geriatric Psychiatry, που ανακοίνωνε τα ίδια αποτελέσματα και τόνιζε την αξία της συνέχειας της μακροχρόνιας επαγγελματικής δραστηριότητας, σωματικά και ψυχολογικά.
Με την προϋπόθεση να μην κάνει κάποιος επάγγελμα ανθυγιεινό, η εργασία συμβάλλει στην μακροζωία. Οι κάτοικοι του Χονγκ Κόνγκ , για παράδειγμα, ή ακόμη αυτοί του ιαπωνικού νησιού Okinawa, μεταξύ άλλων, πάντα κατά τους ερευνητές, θεωρούνται πρωταθλητές κόσμου στην μακροζωία. Η ζωή τους στηρίζεται στα εξής βασικά σημεία: καθημερινή δραστηριότητα, φυσική και πνευματική πρακτική, παραδοσιακή υγιεινή κουζίνα, συστηματική ιατρική παρακολούθηση και κυρίως απουσία νόμιμου ορίου ηλικίας για σύνταξη. Βλέπεις σε αυτά τα μέρη πολλούς εβδομηντάρηδες ή και ογδοντάρηδες να δουλεύουν συνδυάζοντας παλιό τρόπο ζωής και μοντέρνο. Έτσι, μέσω της εργασίας επιμηκύνεται η κοινωνική και βιολογική τους ζωή.
Οι όποιες αντιρρήσεις ακούγονται από τον αντίποδα αυτής της θέσης στηρίζονται σε έναν ιδεολογικό μανδύα, που πιστεύει ότι λιγότερη εργασία καλύτερη ζωή. Στην Ευρώπη και ειδικά σε χώρες όπως η Σουηδία ή η Ολλανδία οι άνθρωποι επιλέγουν να κάνουν αυτό που τους αρέσει και όσο πιο μακρόχρονα γίνεται. Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλες χώρες του Νότου όπως η Ιταλία που παρατηρείται ανάλογο φαινόμενο.
Αφήνοντας στον καθένα την διακριτική απόφαση να συνεχίσει όσο θέλει να εργάζεται, η οικονομική και κοινωνική πρόοδος, είναι σε καλό δρόμο, αντιστρατεύοντας τις απαρχαιομένες αντιλήψεις των συνδικάτων. Οι σύγχρονες επιστημονικές έρευνες όλο και περισσότερο αναιρούν αυτή την «προστατευτική», σοσιαλίζουσα αντίληψη, που θέλει να βάλει χρονικά πλαίσια στην εργασία γιατί δήθεν προστατεύει την ποιότητα της ζωής και την μακροβιότητα. Η σύγχρονη επιστήμη δίνει μία άλλη διάσταση στην σχέση εργασία-ασθένεια- μακροζωία, δίνοντας προτεραιότητα στην ποιοτική επιλογή της εργασίας και στην φυσική και πνευματική ευχαρίστηση που δίνει αυτή σε όποιον την θέλει.
